KAPTINA V.
1 Eni tashi, ju të pasunitë, qjani e ngrini zaninë nalt tue bërtitunë fort për të hiekunat keq qi vinë mbi ju.
2 Pasëja juej u kalp, edhe petëkatë tueja ua brejti teja.
3 Ari juei e argjandi u ndryshk, edhe ndryshku i atyne ka me qenunë për deshmi kundrë jush, edhe ka me ngranë mishnatë tuei si ziarrm; mbëlothtë thesore për ditt e mbrapëna.
4 Qe te bërtet paga qi ua mbaitët punëtorëvet qi korrnë aratë tueja, edhe të bërtitunat’ e korrësavet i ranë ndë veshë të Zotit Shabaoth.
5 U kënaqtë e batë pallë mbi dhet; ushqyetë zemëratë tueja, si për ditën’ e së therëmesë;
6 dënuetë edhe vratë të dreitënë, e ai nuk’ u ndenji kundrë juve.
7 Kini zemërë të gjanë pra, o vëllazën, deri mbë t’ardhëmen’ e Zotit. Qe bulku te pret pemën’ e dheut të çimueshimenë, e ka zemërë të gjanë për ate, deri sa të marri shin’ e herëshim edhe të vonëshiminë.
8 Kini zemërë të gjan’ edhe ju, forconi zemëratë tueja, sepse e ardhëmeja e Zotit u afrue.
9 Mos shamtini kundrë njiani tietërit, o vëllazën, qi të mos gjukohi për të keq. Qe gjukatësi te rri përpara dyervet.
10 Merrni shëmbëllëtyrë, o vëllazënit’ e mi, të hiekëmenë keq, edhe zemërën’ e gjanë të profetëvet qi folnë mb’emënit të Zotit.
11 Qe te lumënoim’ ata qi durojënë; e ndëgjuetë durimin’ e Iobit, edhe e patë të mbrapënën’ e Zotit, se Zoti ashtë shum’ i përdëllyeshim edhe i dhimtshim.
12 Edhe ma përpara të gjithëvet, o vëllazënit’ e mi, mos bani be as për qiell, as për dhe, as ndonji tietërë be, por le të jetë fjala juei, po, po, edhe jo, jo, qi të mos bini ndë gjukim.
13 Hiek keq kushi ndër ju? Le të faletë, ka zemërë të gëzueshimë kushi? Le të psalli.
14 Asht’ i sëmunë kushi ndër ju? Le të thërresi pleqt’ e kishësë, edhe le të falenë mbi ate, e le ta lyejënë me voj mb’emënit të Zotit.
15 Edhe urata me besë ka me shpëtuem ate qi lingon, edhe Zoti ka me e çuem; edhe ndë pastë bamë faje, ka me ia falunë.
16 Rrëfeni fajetë njiani tietërit, edhe fali njiani për tietërinë, qi të shëndoshi. Të lutunit’ e të dreitit ka shumë fuqi, kur bahetë.
17 Elia ishte nji nieri qi pësonte porsi na, edhe u fal me zemërë të nxetë për mos me ranë shi, edhe nukë ra shi mbë dhet tre viet e gjashtë muej;
18 edhe për-së-ri u fal’ edhe qielli dha shi, edhe dheu bini pemën’ e vet.
19 O vëllazën, ndë daltë kushi ndër ju jasht’ udhësë të vërtetësë, edhe ta këthejë kushi,
20 le ta dijë se ai qi këthen fajtorinë prei udhësë gënjeshtaresë, ka me shpëtuem nji shpirt prei vdeket, edhe ka me mbuluem shumicë fajesh.
Krie e pesëtë
1 Ejani adha ndashti juvet të pasuritë të qai, ngrini zënë tuke thirrturë fort për të këqia që do të vijënë mbë juvet.
2 Gjëri juaj u kalp, edhe rrobatë tuaj ua hangri kopica.
3 Ari juaj edhe ergjëndi u skurjash, e skuri e ture do të jetë martiri kondrë juvet, e do të hajë kurmëratë tuaj posi zjar. Mbëjuadhtë gjë shumë për dit të pastajme.
4 Ja paga e ergatet që kuarrë aratë tuaj, që është vjedhurë prej jush, thërret. E të thirrturit’ e korrëzet arrijtinë ndë veshë të Zotit Savaothit.
5 Kini rruarë tuke ngrënë e tuke pirë mbi dhe, e ndë gostira kini ushqierë zëmëratë tuaj, si për ditë të therturit.
6 Kini dëmëtuarë e vrarë të drejtinë, e ai nuk’ u ndënji kondrë juvet.
7 Bëni durim adha, o vëllazër, ngjera mbë t’ardhurë të Zotit, vështroni si lloi bujku pret pemmën’ e nderçurë të dheut, tuke priturë me durim mbë të, ngjera sa të marrë shi e mëngjesit e mbrëmanesë.
8 Duroni edhe juvet, e stereosni zëmëratë tuaj, sepse t’ardhurit’ e Zotit u afërua.
9 Mos mçoni njeri-jatërinë, o vëllazër, që të mos dëmëtoni. Ja që gjukatësi rri përpara portësë.
10 Merri, o vëllazër, ksomblë të së hequrit keq e të durimit, Profitëtë, ata që folë mbë ëmër të Zotit.
11 Ja, që të lumurë quajmë ata që duruanë, kini digjuarë të priturit’ e Iovit, e kini parë të sosurin’ e Zotit, se është shum’ i ndëjesësë Zoti, e bën ndëjesë.
12 Mbë gjithë, o vëllazërit’ e mi, mos përgjëroni as për Qiell, as për dhe, as jetërë be mos bëni, po le të jetë fjala juaj: Kështu është, kështu është; nuk është kështu, nuk është kështu, që të mos biri ndë dëm.
13 Ka të keq ndonjë nga jush, le të lutetë; ka gëzim, le të psalljë.
14 Është ndonjë i sëmurë ndër ju, le të thërresë Priftërit’ e qishësë, e le të falenë mbi të, tuke lierë atë me vaj mbë ëmër të Zotit.
15 E të falët’ e besësë do të shpëtojë të sëmurinë, e do ta ngrërë atë Zoti. E nd’u gjëntë edhe me faje, do të ndëjenenë atij.
16 Ksemollojisni njeri-jatërit fajetë, e lutuni njeri për jatërinë, që të shëroni. Shumë fuqi ka të luturit’ e së drejtit kur punonetë.
17 Ilia qe njeri si dhe na i pësuarë, e u fal me të ngrohëtë që të mos bij shi mbë dhe, e nukë ra shi tri vjet e gjashtë muaj.
18 E përsëri u fal, e Qielli dha shi, e dheu dha pemmën’ e saj.
19 Vëllazër, ndë dalt ndonjë nga jush prej udhës’ e drejtë, e ta kthejë atë njeri (nga gënjeshtra).
20 Le të dijë se ai që kthen fajëtorë nga gënjeshtra e udhësë tij, do të shpëtojë Shpirt nga vdekëja, e do të mbulojë turmën’ e fajevet.