KAPTINA VI.
1 Përandai si të lamë të filluemen’ e mësimit Krishtit, le të bihemi mbë të kullutët, pa vumë për-së-ri themel pendimi prei punëvet vdekëta, edhe besësë mbë Perëndinë,
2 mësimit pagëzimevet, e të vumesë duervet përsipër, e të ngjallëmesë prei së vdekunish, e gjyqit pasosunë.
3 Edhe këte kemi me e bamë, ndë na lashtë Perëndia,
4 sepse asht’ e vështirë për ata qi u ndriçuenë njiherë, edhe i ndienë shinë dhunëtisë qiellore, edhe qenë bamë piesëtarët’ e Shpirtit Shenjt,
5 edhe ndienë shin’ e fjalësë mirë të Perëndisë, edhe fuqivet jetësë qi vien,
6 ndë u rrëzofshinë, asht’ e vështirë me u përtërimë për-së-ri ndë pendim, të kryqëzojënë për-së-ri mbë vetëhet t’atyne të Birin’ e Perëndisë, edhe ta diftojënë me gisht për turpëni.
7 Sepse dheu qi pi shumë herë shinë qi bije mb’ate, edhe piell barëna të mira për ata qi e punojënë, merr bekim prei Perëndisë.
8 Por ndë nxierrtë driza e murriza, ashtë i paprovueshim, edhe ngjat mallëkimit, të cillit e mbrapëna ashtë të digjetë.
9 Edhe na u ka mbushunë mendia për ju, o vëllazën, se keni ma të miratë punë qi kanë paqtim, ndonëse flasimë kështu.
10 Sepse Perëndia nuk’ asht’ i pa-udhë, qi të harrojë punënë tuei, edhe mundimin’ e dashunisë qi diftuetë mb’emënit t’ati, kur u shërbyetë shenjtënavet, edhe u shërbeni.
11 Edhe dëshëroimë qi gjithë-se-cilli prei jush të diftojë por ate nxitim deri së mbrapëni, qi t’i mbushetë mendia për shpëresënë,
12 qi të mos bahi të përtueshim, por t’u veni mbrapa atyneve qi trashigojënë të zotuemetë me anë të besës’ e të zemërësë gjanë.
13 Se Perëndia kur iu zotue Abrahamit, mbassi s’kishte se mbë cillinë ma të math me bamë be, bani be mbë vetëvetëhenë,
14 tue thanë: “Me të vërtetë tue bekuem kam me të bekuem, edhe tue shumuem kam me të shumuem”.
15 Edhe tue pasunë zemërë të gjanë, fitoi të zotuemenë.
16 Sepse nierëzitë bajënë be për ma të madhinë, edhe beja ashtë mb’ata të mbaruemit’ e qish do kundrë-fjalë për të vërtetuem.
17 Mb’ate Perëndia si donte me diftuem ma tepër’ andën’ e vet të palueitëmenë vendit mbë trashigimtarët e të së zotuemesë, vuni ndërmietës benë,
18 qi prei dy punësh të palueitëme vendit, për të cillat s’mundetë me rrejtunë Perëndia, të kemi ngushullim të fortë na qi kemi marrë udhë, të mbamë shpëresënë qi kemi përpara,
19 të cillën’ e kemi porsi angurë të qindrueshime e të vërtetueshime, edhe qi hyni mbë ma të përmbrendëshimen’ e kurtinësë,
20 atie ku Iesui çeli udhënë përpara e hyni për ne, si u ba krye-prift për gjithë jetënë mbas rregullit Melhisedekut.
Krie e gjashtëtë
1 Pra andaj si të lëmë të kuvënduaritë për nisëjë të Krishtit, le të vemi bara mb’atë që është më i sosurë, pa shtirë për së ditit themeli të kthierit nga punët’ e mortit e të besësë mbë Perndinë.
2 Të dhidhaskalisë pagëzimevet, edhe nga të vënët’ e duaret, edhe nga të ngjallët’ e së vdekuret, e gjuqëesë pasosurë.
3 E këtë do ta bëjmë ndë na e ndëjeftë Perndia.
4 Sepse ësht’ e zahmeçime, që ata që panë qënë njëherë ndriturë, e që kanë dhoqimasurë dhurëtin’ e Qiellit, e patnë qënë bërë pjesëtarë mbë Shpirtinë Shënjt.
5 E që kanë dhoqimasurë fjalën’ e mirë të Perndisë, e fuqit’ e jetësë që vjen.
6 E janë (pa) gremisurë, të përtërihenë edhe një herë mbë metani, tuke kriqasurë për së ditit mbë vetëhe të ture të bir’ e Perndisë, e ta nxjerënë mbë të ksenderturë.
7 Sepse dheu që pi shinë që [bjen ] mbë të shumë herë, e pjell barëra të mira mb’ata që e punojënë, merr bekim nga Perndia.
8 Ma ndë nxjertë gjëmba e trivole, është e shtirë poshtë, e afër për të mallëkuarë, më e pastajmea e saj është për të djegurë.
9 U taksjëmë më të tepëra punëra për juvet, o të dashurë, e më të vëjiera për sotiri tuaj, ndonëse kuvëndojmë kështu.
10 Sepse nuk’ ësht’ adhiko Perndia, që të harojë punëratë tuaj, e mundimn’ e dashurisë që kini dëftuarë për ëmër të tij, me atë që shërbietë Shënjtorëtë, e më atë që i shërbeni.
11 Ma dëshërojmë që cilido nga jush të tillëtë të shpejtë të dëftoni, që të bënetë e sosurë shpëresa ngjera mbë të pastajmenë.
12 Që të mos bëni të përtuarë, po të gjani ature që klironomisjënë të taksuratë me besë e me durim.
13 Sepse Perndia kur taksi Avraamit, përse nuk kish tjetër gjë më të madh që të përgjëronej, u përgjërua mbë vetëhe të saj.
14 Tuke thënë: Vërtet, që unë do të të bekoj fort shumë, e do të të shtoj fort shumë.
15 E ashtu ai tuke duruarë me zëmërë të gjerë, e mori të taksuritë.
16 Sepse njerëzitë përgjëronenë për atë që është m’i madh se ata, e për çdofarë antillogjie ësht’ e sosurë mbë ta beja për të veveosurë.
17 Për atë punë si deshi Perndia më tepërë të dëfton ndë klironomë të pandërruarënë e kshillit së tij, vuri ndë mes benë.
18 Që me anë të di punëravet të paluajturavet, mb’ato që nukë mund të gënjejë Perndia, kemi një parigori të madhe nevet që kemi marrë udhënë të mbamë shpëresënë që kemi përpara.
19 Atë shpëresë e mbamë posi angure të paluajturë e siguro të Shpirtit, e ajo hin ngjera mbë të brëndëshmë të velesë.
20 Tek hiri Iisui prodhromo për nevet, e u bë Arhieref, sikundr’ është taksi i Melhisedhekut, për jetë të jetësë.