KAPTINA VI.
1 Edhe nd’ato ditt kur shumoheshinë dishepujtë, Greqishtarëtë murmurojinë kundrë Hebrevet, se nukë shikoheshinë grat’ e veja t’atyneve ndë shërbesë të përditëshime.
2 Atëherë të dy-mbë-dhetëtë thërritnë shumicën’ e dishepujvet, e thanë: Nuk’ asht’ e pëlqyeshime mbë ne me lanë mbë-nj-anë fjalën’ e Perëndisë, e me shërbyem ndëpër truvezat.
3 Vështroni pra, o vëllazën, e sgjithni prei jush shtatë burra qi të epetë deshmi e mirë për ata , plot me Shpirtinë Shenjt e me dituni, të cillëtë t’i vemë mbi këte nevojë.
4 Por na të presimë mbë të falunit, e mbë shërbesët të fjalësë.
5 Edhe u pëlqye fjala përpara gjithë shumicësë, edhe sgjothnë Stefaninë, qi ishte burr plot me besë e me Shpirtinë Shenjt, edhe Filippin’, edhe Prohorin’, edhe Nikanorin’, edhe Timonin’, edhe Parmenan’, edhe Nikolanë e këthyem Antioheasinë:
6 të cillët i nxuernë përpara apostujvet; edhe mbassi u falnë, vunë duertë përmbi ata.
7 Edhe fjala e Perëndisë shtohei, edhe numëri i dishepujvet shumohei fort ndë Ierusalem; edhe shumë gjindëje prei priftënish i ndëgjojinë besësë.
8 Edhe Stefani plot me besë e me fuqi, bante mërekullia e shenje të mëdha ndë popull.
9 Atëherë u ngritnë disa prei synagoget qi thohei i Libertinëvet, edhe Kyrenianëvet, edhe e Aleksandrianëvet, edhe prei atyneve qi ishinë kah Kylikia e kah Asia, edhe haheshinë me fjalë me Stefaninë.
10 Edhe s’mundeshinë me i dalë kundrë ditunisë edhe frymësë qi fliste.
11 Atëherë vunë pshefas nierës me thanë, se: Ndëgjuem ate tue folunë fjalë vlasfimie kundrë Moiseut edhe Perëndisë.
12 Edhe shtynë popullin’ e pleqt’ e shkruisit’, edhe u turrnë, edhe e rrëmbyenë, edhe e prunë ndë bashkë-ndejtiet,
13 edhe nxuernë përpara deshmitarë rrenësë, qi thoshinë, se : Kyi nieri nukë pushon tue folunë fjalë vlasfimie kundrë këti vendi shenjt, edhe kundrë ligjësë,
14 sepse ndëgjuem ate tue thanë, se: Kyi Iesu Nazoreasi ka me prishunë këte vend, edhe ka me ndërruem zakonetë qi na ka lanë Moiseu.
15 Edhe gjith’ ata qi kishinë ndenjunë ndë bashkë-ndejtiet kur shtinë sytë mb’ate, panë faqen’ e ati porsi faqe engjulli.
Krie e gjashtëtë
1 E mb’ato dit ahiere si u shtuanë mathitejtë, qërtoijnë Elinëtë me Çifut, se mbë punëra të çdo ditet nukë vijnë re grat’ e va të turetë.
2 E si thirrë të dimbëdhjetë turmën’ e mathitivet, u thanë: Nuk’ ësht’ e pëlqierë ndë nevet të lëmë dhidhahin’ e Perndisë e të punojëmë ndë mësallëra.
3 Zgjidhi adha, vëllazër, shtatë njerëz nga ju me ëmër të mirë, plot me dhurëti të Shënjtit Shpirt, e me sofi; ata do t’i vëmë mbë këtë punë.
4 E navet do të presëmë ndë të luturë e ndë punë të dhidhahisë.
5 E u duk këjo fjalë e pëlqierë përpara gjithë turmësë. E zgjodhë Stefanë, njeri plot nga besë, e nga Shënjti Shpirt, e Filipponë, e Prohoronë, e Nikanoranë, e Timonë, e Parmenanë, e Nikollënë Prosilitnë nga Antiohia.
6 Këta i prunë përpara apostojet; e si u lutnë, vunë duartë mbi ta.
7 E fjala e Perndisë rritej, e shtonej nëmuri i mathitivet ndë Ierusalim shumë. Edhe shumë turmë priftëret gjegjejnë besënë.
8 E Stefani plot me besë e me fuqi bën çudira e thavmëra të mëdha ndë llao.
9 Ma u ngrenë ca nga Sinagoji që thuhetë i Livertinëvet, edhe i Qirinevet, edhe i Aleksandhrinovet, edhe ca nga Qiliqia, e nga Asia, e bëijnë filloniqi me Stefanë.
10 E s’mundnë të qëndroijnë kondrë ndë sofi e ndë Shpirt që flit.
11 Ahiere vunë fshehura njerëz të thoshnë, se: Navet e digjuam atë që thosh fjalë të shara kondrë Moisiut, edhe kondrë Perndisë.
12 E nakatosnë llaonë, edhe pleqësinë, edhe grammatejtë. E erdhë e e rrëmbienë atë, e e shpunë ndë sinodh.
13 E nxuarë martirë të rrem, që thoshnë: Kij njeri nukë pushon tuke kuvënduarë të shara kondrë këtij vëndit së shënjtëruarë edhe kondrë nomit.
14 Sepse na digjuam këtë që thosh që: Kij Iisui Nazoreua, do të prishjë këtë vënd e do të ndërrojë adetetë që na dha navet Moisiu.
15 E si shtinë sitë mbë të gjith’ ata që rrijnë ndë sinodh, panë faqen’ e tij posi faqe Ëngjëllit.