KAPTINA XXI.
1 Edhe si u hoqëm prei atyneve, lundruem, e erdhëm dreit’ udhësë ndë Ko, edhe tietrënë ditë ndë Rodë, edhe prei andyj ndë Patara.
2 Edhe si gjetëm nji lundrë qi kishte për me shkuem ndë Fenikë, hypëm mb’ate , e lundruem.
3 Edhe kur pam për së largu Kyprën’, edhe e lam mbë të mangjëtë, lundrojim ndë Syri, edhe duelëm jashtë ndë Tyrë, sepse atie kishte për me shkarkuem barrënë lundra.
4 Edhe si gjetëm dishepujtë, mbetëm aty shtatë ditt, të cillët’ i thoshinë Paulit me anë të Shpirtit Shenjt , të mos hypi ndë Ierusalem.
5 Edhe si mbaruem ditt duelëm e vejim; edhe ata të gjithë na përcillinë bashkë me grat e me dielmt’ deri jashtë qytetit; edhe si u ulëm mbë gjunjë ndë buzë të detit, u falëm.
6 Edhe si i lam shëndet njiani tietërit, hypëm ndë lundrët; edhe ata u këthyenë ndëpër shtëpiat e veta.
7 Edhe na si mbaruem të lundruemitë, prei Tyrës’ erdhëm ndë Ptolemaidë, edhe si përshëndetëm vëllazënitë, mbetëm nji ditë për-an’ atyneve.
8 Edhe ndë nesëret na qi ishimë më Paulinë duelëm, e erdhëm ndë Kaisari; edhe si hym ndë shtëpit të Filippit ungjilltarit, qi ishte nji prei të shtatësh, mbetëm për-an ati.
9 Edhe kyi kishte shtatë bija virgjinesha qi profetizojinë.
10 Edhe kur mbetëm aty mëjaft ditt, sdrypi prei Iudesë nji profet qi quhei Agab.
11 Edhe ai si erdhi te na, muer brezin’ e Paulit, edhe lidhi duert’ e kambët’ e veta, e tha: Këto thotë Shpirti Shenjt. Kështu Iudeitë ndë Ierusalem kanë me lidhunë ate burrinë, të cillit ashtë kyi bres, edhe kanë me e dhanë ndë duer të kombevet.
12 Edhe kur ndëgjuem këto, i luteshim na edhe vendësitë mos me hypun’ ai ndë Ierusalem.
13 Por Pauli u përgjeq: Qish bani kështu tue qjam’ e tue thyem zemërënë t’eme? Sepse unë jam gati jo vetëm me u lidhunë, por edhe me vdekunë ndë Ierusalem për emënin’ e Zotit Iesu.
14 Edhe mbassi s’i mbushei mendia, pushuem, e tham: U baftë dashunimi i Zotit.
15 Edhe erthnë bashkë me ne edhe disa dishepuj prei Kaisariet,
16 edhe prunë me vetëhe nji farë Mnasoni Kyprian, nji dishepull të vietërë, i cilli kishte për me na marrë ndë shtëpit të vet.
17 Edhe na si erdhëm ndë Ierusalem, vëllazënitë na pritnë me gëzim.
18 Edhe tietrënë ditë Pauli vote bashkë me ne te Iakobi; edhe erthnë gjithë pleqtë.
19 Edhe si i përshëndeti, u diftoi atyne nji ka nji gjithë sa bani Perëndia ndër kombet me anë të shërbesës’ ati.
20 Edhe ata kur ndëgjuenë, lavduenë Zotinë, edhe i thanë: Shef, o vëlla, sa shumë mijëna janë prei atyne Iudevet qi kanë besuem; edhe të gjithë janë zelltarë për ligjënë.
21 Edhe muernë vesht për tyi, se mëson gjith’ ata Iudeitë qi janë ndër kombet me u larguem prei ligjësë Moiseut, tue thanë: të mos rreth-presinë dielmtë, as të mos ecinë mbas zakonesh.
22 Qish ashtë pra këjo? Për të vërtet ka me u mbëledhunë shumicë, sepse kanë me ndëgjuem se ke ardhunë.
23 Ban pra këte qi të thomi tyi: Janë ndër ne katër burra qi kanë bamë kusht mbë vetëvetëhenë;
24 merr këta, edhe qirohu bashkë me ata, edhe prish për ata, qi të ruejnë kryetë, edhe të gjithë ta marrinë vesht se s’janë gja ato qi ndëgjuenë për tyi; por se ecën edhe ti vetë mbas zakonesh, edhe ruen ligjënë.
25 Sa për ata kombet qi kanë besuem, na u dërguem letër, edhe e pam me udhë ata të mos ruejnë t’atillë, veç të ruhenë prei kurbanit idhujvet, edhe prei kafshësë mbytëmë, edhe prei kurvënisë.
26 - Atëherë Pauli muer me vetëhe ata burratë, edhe ditënë tietërë si u qirue bashkë me ata, hyni ndë tempull, për me dhanë za kurë ishinë për me u mbushunë ditt e të qiruemit, deri sa të bihei dhunëti për gjithë-se-cillinë prei atyneve.
27 Edhe kur ishinë për me u mbushunë shtatë ditt, ata Iudeitë qi ishinë prei Asisë kur pan’ ate ndë tempull, përzinë gjithë gjindëjenë, edhe vunë duertë mbi ata,
28 tue bërtitunë: O burra Israelitë, na ndimoni; kyi asht’ ai nieriu qi mëson të gjithë gjithë-kundi kundrë popullit edhe ligjës’ edhe këti vendi; por ka shtim’ edhe Grekë ndë tempull, e ndyni këte vend të shenjtënueshim.
29 (Sepse ata kishinë pamë përpara Trofim Efesianinë bashkë me ate ndë qytet, edhe kujtojinë se e kishte shtimë Pauli ndë tempull.)
30 Edhe u tund gjithë qyteti, edhe u mbëloth populli; edhe si zunë Paulin’, e tërhoqnë jashtë tempullit, edhe përnjiherë u mbyllnë dyertë.
31 Edhe kur kërkojinë me e vramë, shkoi zani te kapitani i tufësë ushtëtorëvet, se gjithë Ierusalemi ashtë përziem.
32 I cilli përnjiherë muer me vetëhe ushtëtorë e urdhën-qindësa, e vrapëtoi mbi ata. Edhe ata kur panë kapitanin’ edhe ushtëtorëtë, pushuenë tue rrafunë Paulinë.
33 Atëherë kapitani u afërue, edhe e rroku, edhe urdhënoi të lidhetë ne dy vargje hekurash; edhe pyeste, cilli ishte ai , edhe qish kishte bamë.
34 Edhe ndërmiet gjindëjesë thërrisinë disa për nji punë , e disa të tierë për nji tietërë punë ; edhe mbassi nukë mundei me marrë vesht të vërtetënë prei trubullimit, urdhënoi me e prumë ndë kastëll.
35 Edhe kur erdhi ndë shkallët, koditi me e mbaitunë mbë kraha ushtëtorëtë për punë të shtrëngimit gjindëjesë.
36 Sepse shumica e popullit shkojinë mbrapa tue bërtitunë: Ngreje ate.
37 Edhe Pauli kur kishte për me hymë ndë kastëll, i thotë kapitanit: Më ndëjehetë di qish me të thanë? Edhe ai i tha: Di Greqisht?
38 Vallë mos je ti ai Egjyptiani qi ngrite mbë kambë para këtyne ditve, edhe nxore ndë shkretinët katër mijë nierës gjak-bamësa?
39 Edhe Pauli tha: Unë jam nji nieri Iude prei Tarset, qytetar i nji qyteti me emënë të Kilikisë; edhe të lutem më le me i folunë popullit.
40 Edhe ai si e la, Pauli ndenj mbë shkallët, e tundi dorënë te populli të mbanë vesh . Edhe si u ba pushim i madh, foli mbë gjuhë Hebraishte, tue thanë:
Krie e njëzetenjëtë
1 E poqë u hoqm navet prej suresh, hapm plëhurëtë e vam dreq ndë Ko, e ditën’ e pastajme ndë Rodho, e ateje ndë Patara.
2 E si gjem një karav që shkon për Finiq, him mbë të e bëm plëhurë.
3 E si na u duk Qiprua e e lam atë mbë të mëngjërë, armenism për ndë Siri, e zum ndë Tiro, se atje duaj të shkarkon barrënë karavi.
4 E si gjem mathitejtë, qëndruam atje shtatë dit’. E këta i thanë Pavllosë me anë të Shpirtit, të mos vij nd’Ierusalim.
5 E si u sosnë këto dit, duallm e vejëm, e na përcillnë navet gjithë me gra e me djelm ngjera jashtë qutetit. E si unjm gjunjëtë, faleshim mb’anë të Detit.
6 E si u puthm njeri me jatërinë, navet him ndë karav, e ata u kthienë ndë shtëpira të ture.
7 E navet si sosm t’armenisuritë, nga Tirua arrijtim ndë Ptolemaidhë. E si u puthm me vëllazër, qëndruam një ditë me ta bashkë.
8 E nesëret duallm navet bashkë me Pavllonë, e erdhm ndë Qesari. E si hitim ndë shtëpi të Filippoit vangjelistiut (që qe nga të shtatë) qëndruam tek ai.
9 Kij kish katër vashëza vërgjëresha që profitepsnë.
10 E si mbetm navet atje shumë dit, erdhi një profit nga Iudhea që quhej Agavo.
11 E si erdhi ndë navet, e mori brezn’ e Pavllosë e lidhi duart’ e tij edhe këmbëtë, tha: Kështu thotë Shënjti Shpirt, njerinë që kij brez ësht’ i tija, kështu do ta lidhjënë çifutë nd’Ierusalim, e do ta apënë ndë duar të miletevet së tjera.
12 E si digjuam këto, i luteshim nevet edhe vëndësitë, që të mos hipën ai nd’Ierusalim.
13 E Pavllua u përgjegj: Ç’bëni tuke qarë, e tuke lënduarë zëmërënë time? Sepse sa për vetëhenë time, jam gati jo të lidhem vetëmë, po edhe të vdes nd’Ierusalim për ëmër të Zotit Iisuit.
14 E si nukë na digjon ai, pushuam, e tham: Le të bënetë ajo që do Zoti.
15 E pas ato ditet, muarm ç’na duhej për udhë, e vejëm nd’Ierusalim.
16 E erdhë me na bashkë edhe ca mathitej nga Qesaria, e bijnë me vetëhe atë që duaj të na prit navet, Mnasonë Qipriotnë, mathitin’ e vjetërë.
17 E si vam navet nd’Ierusalim, na pritnë vëllazëritë tuke gëzuarë.
18 E të nesërmenë hin Pavllua me nevet bashkë ndë shtëpi t’Iakovoit, e u mbëjuadhë gjithë pleqësia.
19 E si i puthi ata, u rrëfen një nga një ato që bëri Perndia ndëpër filira me anë të shërbesësë tij.
20 E ata si digjuanë lëvdoijnë Zotnë, edhe i than’ atij: E sheh, vëlla, sa mijëra janë nga çifutë që panë besuarë? E gjithë këta kanë zili të nomit.
21 Ndashti këta kanë digjuarë për ti, që dhidhaks gjithë çifutë që gjëndenë ndëpër filira, të largonenë nga Moisiu, tuke thënë të mos bëjënë ata djelmtë sunet, edhe të mos rrojënë sikundrë kishnë adetetë.
22 Ç’është adha këjo? Do të mbëjidhenë turmë këtu, sepse do të dijënë se erdhë.
23 Bën adha këtë që të thom tij: Janë ndë nesh katër njerëz që kanë të taksurë mbi vetëhe.
24 Merri këta me vetëhe, e qërou me ta bashkë, e ksodhjas ti për ta, që të rruajnë kokënë, e ta dinë gjithë që ato që digjuanë për tij s’janë gjë, po ecën edhe ti adetnë e ruan nomnë.
25 E sa për ata Ethnikotë që besuanë nevet u shkruam, e kemi vënë sinuar të mos vështrojënë këto, po veçe të ruhenë ata nga ato që therjënë nd’Idhollë, nga gjaku, nga të mbituratë, edhe nga kurvëria.
26 Ahiere Pavllua mori me vetëhe njerëzitë, e si u qërua me ata bashkë ditën’ e nesërme hiri nd’Iero, e dëfton që u sosnë dit’ e së qëruarit, ngjera sa të bijnë kurban për cilinëdo nga ata.
27 Ma kur qenë për të sosurë të shtatë ditë, e si e pan’ atë Çifut’ e Asisë nd’Iero, nakatosnë gjithë llaonë, e shtinë duartë mbi të.
28 Tuke thirrturë: O burra Israilitër, ndihnani! Kij ësht’ ai njeri që dhidhaks gjithë botënë mbë çdo vënd kondrë llaoit, edhe nomit, edhe këtij vëndit. Edhe ka kallturë Elinëtë nd’Iero, e pëgëjti këtë vënd të Shënjtëruarë.
29 (Sepse kishnë parë më përpara Trofimonë Efesiotnë ndë qutet bashkë me të, e pandehnë që e kish kallturë Pavllua nd’Iero).
30 E luajti gjithë quteti, e u mbëjodh llaoi, e si e muarë Pavllonë, e zbranisn’ atë jashtë nga Ieroi, e atë çast u mbillë diertë.
31 E si kërkoijnë ta vritn’ atë, vate fjala nde Hiliarhu i Spirësë, se u nakatos gjith’ Ierusalimi.
32 E ai atë çast mori trima edhe Ekatondarhë, e vrapëtoi mbi ta, e ata si panë Hiliarhnë edhe trimatë, e lanë nga të rrahuritë Pavllonë.
33 Ahiere u afërua Hiliarhu e e zuri atë, e porsiti të lidhetë me di zinçirë, e piet: Cili është, edhe ç’ka bërë.
34 E nga llaoi, cili thërrit një punë, e cili tjetërënë. E si s’mund të mpson të vërtetënë nga nakatosia, porsiti ta bijn’ atë ndë kala.
35 E kur arriu Pavllua ndë shkallë, gjau ta ngrijn’ atë trimatë mbë duar nga shtrëngimi i llaoit.
36 Sepse turm’ e llaoit vij pas si, e thërrit: Ngrenae këtë.
37 E kur deshi të hin Pavllua ndë kala, i thotë Hiliarhut: Kam urdhër të të thom tij një fjalë. Edhe ai i tha: Di gërqisht?
38 Nukë je adha tij Egjiptiu që nakatose përpara këture ditet botënë, e nxore nd’erimi katër mijë njerëz me kordhë?
39 Edhe Pavllua i tha: Unë jam njeri Çifut vëndës nga Tarsoja, ndë Qiliqi, qutet i njohurë. Po të lutem tij të m’apç urdhër të flas ndë llao.
40 E si i dha ai urdhër, qëndroi Pavllua ndë shkallë, e bëri shëj llaoit me dorë. E si u bë pushim i madh, atëherë foli ndë gjuhë të Çifutet, e tha: