KAPTINA XV.
1 Edhe disa vetë qi sdrypnë prei Iudesë, mësojinë vëllazënitë, se ndë mos u rreth- prefshi mbas zakonit Moiseut, s’mundeni me u shpëtuem.
2 Por ata mbassi u hangrën mëjaft, edhe banë kërkime me fjalë me Paulin’ e me Barnabënë, së mbrapëni e këputnë fjalënë me hypunë Pauli edhe Barnaba, edhe disa të tierë prei atyneve te apostujt edhe te pleqt ndë Ierusalem për këte kërkim.
3 Ata pra si u përcuellnë prei kishësë, shkojinë ndëpër Fenikë e ndëpër Samari, tue diftuem të këthyemit’ e kombevet; edhe u epinë gëzim të math gjithë vëllazënavet.
4 Edhe si erthnë ndë Ierusalem, u pritnë prei kishës’ e prei apostujsh e prei pleqsh, edhe diftuenë gjithë sa bani Perëndia me anë t’atyneve.
5 Por u ngritnë disa prei eresisë Farisevet qi kishinë besuem, tue thanë, se: Duhetë me i rreth-premë, e me i porositunë të rueinë ligjën’ e Moiseut.
6 Edhe u mbëlothnë apostujt’ e pleqtë me vum’ ore për këte fjalë.
7 Edhe mbassi u ba shumë kërkim me fjalë , u ngrit Pietri, e u tha atyne: O burra vëllazën, ju e dini se çë ndë ditt të lashta Perëndia sgjodhi ndërmiet nesh, qi të ndëgjojnë kombetë fjalën’ e ungjillit me anë të gojësë s’eme, edhe të besojnë.
8 Edhe zemër-ngjofësi Perëndi deshmoi për ata, kur u dha Shpirtinë Shenjt, sikurse edhe neve.
9 Edhe s’bani ndonji të damë ndërmiet nesh e atyne, por qiroi zemërat’ e atyneve me anë të besësë.
10 Tashti pra përse ngitni Perëndinë, e kërkoni me vumë sgjedhë ndë qafë të dishepujvet, të cillën’ as atënitë t’anë, as na nukë muftëm me e bartunë?
11 Por besojmë se me anë të hirit Zotit Iesu Krisht kemi me u shpëtuem, sikurse edhe ata.
12 Edhe gjithë shumica pushoi, e ndëgjojinë Barnabën’ edhe Paulinë qi diftojinë sa shenje e mërekullia bani Perëndia ndër kombet me anë t’atyneve.
13 Edhe ata si pushuenë, u përgjeq Iakobi, tue thanë: O burra vëllazën, pa më ndëgjoni.
14 Symeoni diftoi si vështroi Perëndia kombetë herën’ e parë, qi të marri prei atyneve nji popull për emënin’ e vet,
15 Edhe fjalët’ e profetënavet janë si nji-nji me këte, sikurse ashtë shkruem:
16 “Mbaskëndai kam me u këthyem, e kam me ndërtuem për-së-ri tendën’ e Davidit qi ashtë rrëzuem; edhe kam me ndërtuem për-së-ri ato qi janë rëmuem prei asai,
17 edhe kam me e ngritunë mbë kambë, qi të kërkojnë Zotinë nierëzit’ e tierë, edhe gjithë kombetë, mbi të cillëtë thërritet’ emëni em, - thotë Zoti, qi ban këto të gjitha”.
18 Punët’ e veta janë ngjofunë te Perëndia çë përpara jetësë.
19 Përandai unë gjukoj me udhë të mos i ngasim’ ata qi këthehenë prei kombevet te Perëndia,
20 por t’u shkrueim’ atyne nji letër, të tërheqinë dorë prei ndynësinavet idhujvet, edhe prei kurvënisë, edhe prei kafshësë mbytëme, edhe prei gjakut.
21 Sepse Moiseu çë prei brezash lashta ka mbë çdo qytet ata qi predikojn’ ate, kur këndohetë ligja ndëpër syngagogat për çdo të shëtunë.
22 Atëherë u duk mirë apostujvet edhe pleqvet bashkë me gjithë kishënë, të sgjedhinë nierës prei atyneve, edhe të dërgojnë ndë Andiohi bashkë me Paulin’ e me Barnabënë, Iudenë qi quhei përmbi emënë Barsabë, edhe Silënë, nierës të parë ndër vëllazënit;
23 edhe shkruenë me anë të dorës’ atyneve këto: Apostujt’ edhe pleqt’ edhe vëllazënitë, mbë vëllazënit qi janë prei kombesh gjindunë ndëpër Andiohinë e ndëpër Syrinë e ndëpër Kilikinë, u falemi juve me shëndet .
24 Sepse ndëgjuem se erthnë disa vetë prei nesh, e u përzinë juve me fjalë, edhe prishinë shpirtënatë tuei, tue thanë: Të rreth-priteni e të rueni ligjënë; të cillëtë na s’i porositëm për këte ;
25 na u duk mirë neve qi jemi mbëledhunë gjithë bashkë me nji zemërë, të sgjedhimë nierës, e t’i dërgojmë te ju bashkë me të dashunit t’anë Barnabën’ edhe Paulinë,
26 nierës qi kanë dhanë jetat’ e veta për emënin’ e Zotit t’ynë Iesu Krishtit.
27 Dërguem pra Iudën’ edhe Silënë, për me u thanë juve edhe ata me gojë ato qi u kemi shkruem juve .
28 Sepse iu duk mirë Shpirtit Shenjt edhe neve, të mos u vemë juve tietër barrë ma, veç atyne qi janë të nevojëshime:
29 Të tërhiqni dorë prei kurbanevet idhujvet, edhe prei gjakut, edhe prei kafshësë mbytëme, edhe prei kurvënisë, prei të cillavet ndë rueitshi vetëvetëhenë, do të bani mirë. Qofshi me shëndet.
30 Këta pra si u lishuenë, erthnë ndë Andiohi, edhe mbëlothnë shumicënë, e u dhan’ atyne ndër duer letrënë.
31 Edhe ata kur e kënduenë, u gëzuenë për këte ngushullim.
32 Edhe Iuda edhe Sila, qi ishin’ edhe ata profetën, ngushulluenë vëllazënitë me shumë fjalë, e i forcuenë.
33 Edhe si ndejnë atie disa kohë, u dërguenë prap me paqtim prei vëllazënish tek apostujt.
34 Por Silës’ iu duk mirë me mbetun’ aty.
35 Edhe Pauli e Barnaba shkojinë kohënë ndë Andiohi, tue mësuem e tue predikuem fjalën’ e Zotit bashkë me shumë vetë të tierë.
36 Edhe mbas disa ditsh Pauli i tha Barnabësë: Le të këthehemi tashti me pamë vëllazënitë t’anë qytet mbë qytet, qi dham zanin’ e mirë për Zotinë ndër ato, pale si janë.
37 Edhe Barnaba donte me marrë bashkë me vetëhe Gjionninë qi quhei Mark.
38 Por Paulit s’iu duk mirë me marrë bashkë me vetëhe ate qi qe damë prei atyneve kah Pamfylia, edhe nuk’ erdhi bashkë me ata ndë punët.
39 Koditi pra nji qartë ndër ata , kaqi sa u danë njiani prei tietërit; edhe Barnaba muer me vetëhe Markunë, edhe lundroi për Kyprë.
40 Edhe Pauli sgjodhi Silën’, edhe iku, dhanë prei vëllazënish ndë hir të Perëndisë.
41 Edhe shkonte ndëpër Syrinë e ndëpër Kilikinë, tue forcuem kishatë.
Krie e pesëmbëdhjetëtë
1 E ca që patnë ardhurë nga Iudhea, dhidhaksnë vëllazëritë, se ndë mos u bëfi sunet sikundrë është adeti i Moisiut, nukë mundni të soseni.
2 E si bënë shumë qartë e filloniqi Pavllua edhe Varnava për këtë punë me ata, apofasisnë të vijnë për këtë punë Pavllua edhe Varnava, edhe ca të tjerë prej suresh, nd’Ierusalim mbë apostoj e mbë pleq.
3 Ata dha, si u përcuallë nga qisha, shkoijnë ndëpër Finiq e ndëpër Samarië, tuke rrëfierë të kthierit’ e miletevet; e ipnë gëzim të madh ndëpër gjithë vëllazër.
4 E si arrijtinë nd’Ierusalim, i priti qisha, edhe apostojtë, edhe pleqësia, e ata rrëfienë sa thavmëra bëri Perndia me anë të ture.
5 Po thoshnë se u ngrenë mbë këmbë ca nga eresi i Farisejvet që patnë besuarë, e thoshnë se duhetë të bënenë sunet ata, e t’i porsitjëmë të ruajënë nomn’ e Moisiut.
6 E u mbëjuadhë apostojtë edhe priftëritë për të ksetaksurë këtë punë?
7 E si u bë shumë kuvënd’ u ngre Petrua, e tha mb’ata: O njerëz vëllazër, ju mir’ e diji se që herën’ e parë ndë mes tuaj zgjodhi Perndia mua që të digjojënë Ethnikotë nga goja ime fjalën’ e Ungjillit e të besojënë.
8 E Perndia që njeh zëmëratë, u dëftua me ta, sepse u dha ature Shënjtinë Shpirt, si edhe navet.
9 E nukë bëri fare të zgjedhurë ndë mes tonë e t’ature, po qëroi zëmërat’ e ture me besë.
10 E ndashti dha pse gucitni ju Perndinë, të viri zgjedhënë mbë qafë të mathitivet, që atë as baballarëtë tanë, as nevet mundm ta mbajëm?
11 Ma besojmë të sosemi me dhurëti të Zotit Iisu Hristoit, kështu si edhe ata.
12 E pushuanë gjithë turma, e digjoijnë Varnavënë edhe Pavllonë që rrëfeijnë sa thavmëra e çudira bëri Perndia ndë të tjera filira me anë të ture.
13 E si pushuanë ata, u përgjegj Iakovoi, e tha: O njerëz vëllazër, digjoni mua.
14 Simeoni dëftoi qish Perndia herën’ e parë pat urdhëruarë të mirr nga të pabesëtë llao mb’ëmër të tij.
15 E mbë këtë venë mbë një edhe fjalët’ e profitëvet, sikundr’ është shkruarë.
16 Pastaje do të kthenem përsëri, e do të dëftoj pagjene tendën’ e Dhavidhit që pat qënë gremisurë, e të gremisurat’ e saj do t’i dërtoj pa, e do ta ngrë atë mbë këmbë.
17 Që të kërkojënë Zotnë gjithë të tjerëtë njerëz edhe gjithë filitë që mb’ato është thirrë ëmëri im, thotë Zoti që bën gjithë këto.
18 Janë njohurë te Perndia që përpara jetësë punët’ e tij.
19 Pra andaj unë gjukoj që të mos gucitenë ata që kthenenë nga filit’ e tjera te Perndia.
20 Po t’u shkruajmë ature që të largonenë nga të pëgërat’ e Idhollëvet, edhe nga kurvëria, edhe nga të mbituratë, edhe nga gjaku.
21 Sepse Moisiu që nga motet’ e lashta ka ndë çdo qutet kush ta dhidhaksjë atë ndë Sinagoje që dhiavasetë çdo të shëtunë.
22 Ahiere u pëlqeu apostojet edhe priftëret me gjithë qishë, që të zgjidhenë njerëz prej suresh, e t’i dërgojënë nd’Antiohi, bashkë me Pavllonë edhe Varnavënë, Iudhënë që quhej Varsava, edhe Sillënë, njerëz të parë ndë vëllazër.
23 E si shkruanë, dhanë mbë dorë këtë të ture kartë apostojtë, edhe priftëritë, edhe vëllazëritë: Mbë vëllazër që janë nga filit’ e tjera nd’Antiohi, edhe ndë Siri, edhe ndë Qiliqi, gëzoni.
24 Sepse digjuam navet që duallë ca prej nesh e u nakatosnë juvet me fjalë, e u prishnë shpirtëretë tuaj tuke thënë të sunepsi e të ruani nomnë; navet ature s’u patm thënë këtë.
25 Na u duk navet mbëjedhurë gjithë bashkë, të zgjedhjëmë njerëz e t’i dërgojëmë mbë juvet, me të dashuritë tanë Varnavënë edhe Pavllonë.
26 Njerëz që kanë dhënë shpirtëret’ e ture për ëmër të Zotit sonë Iisu Hristoit.
27 Dërguam dha Iudhënë edhe Sillënë, e ata do t’u rrëfejënë me dhidhahi ato që u shkruajmë.
28 Sepse u duk e mirë nde Shënjti Shpirt edhe ndë nevet, të mos vëmë më mbi juvet tjatër barrë, përveçme këture, që pa ato nukë bën.
29 Të largoni nga ato që therenë ndë Idhollë, edhe nga gjaku, edhe nga të mbituratë, edhe nga kurvëria. Nga këto punëra kur të ruani vetëhenë tuaj, do të bëni mirë. Qofi me shëndet.
30 E ata si u përcuallë, erdhë nd’Antiohi, e mbëjodhë turmënë, e u dhanë kartënë.
31 E si e kënduanë, u gëzuanë për parigori.
32 Iudha pa edhe Silla, si qenë edhe ata profitër, me shumë dhidhahi parigorisnë e forcoijnë vëllazëritë.
33 E si qëndruan’ atje ca kohë, u përcuallë nga vëllazëritë me paq mb’apostoj.
34 Po Sillësë i pëlqeu të mbetej atje.
35 Pavllua pa edhe Varnava, silleshinë nd’Antiohi, tuke dhidhaksurë e tuke qiriksurë Ungjillë e fjalën’ e Zotit bashkë me shumë të tjerë.
36 E pas ca ditet i thotë Pavllua Varnavësë: Le të kthenemi adha të shohëmë vëllazëritë tanë qutet mbë qutet, tek dhidhaksm fjalën’ e Zotit, qish gjëndenë.
37 Ma Varnava duaj të mirr me vetëhe të tij edhe Ioannë, që quhej Marko.
38 E Pavllua e gjen çaiz, që një që qe larguarë prej suresh nga Pamfilia, e nuk’ erdhi bashkë me ta ndë punë, të mos e marrënë atë.
39 E gjau një qartë, kaqë sa të ndahejnë ata njeri nga jatëri, e Varnava të mirr Markonë, e të bën plëhurë për Qipro.
40 E Pavllua zgjodhi Sillënë, e dolli, si u dha nga vëllazëritë ndë dhurëti të Perndisë.
41 E shkon ndëpër Siri e ndëpër Qiliqi tuke forcuarë qishëratë.