1 Unë plaku mbë Gaionë të dashuninë, të cillin’ un’ e due ndë të vërtetët.
2 I dashunë, për të gjitha lutem të veç mbarë e të jesh shëndoshë, sikurse vete mbarë shpirti yt.
3 Sepse u gëzueshë shumë, se vinë vëllazën, edhe deshmojënë për të vërtetënë tate, sikurse ti ecën ndë të vërtetët.
4 S’kam ma të math gëzim se këte, të ndëgjoj se dielmt’ e mi ecinë ndë të vërtetët.
5 I dashunë, punë besëtari ban qish të bajsh mbë vëllazënit e mbë të huejët,
6 të cillëtë deshmuenë për dashuninë tate përpara kishësë; ndë i përsiellsh ata sikurse vëjen te Perëndia, ke me bamë mirë.
7 Sepse duelnë për emënin’ e ati, pa marrë gja prei kombevet.
8 Na pra kemi detyrë me pritunë të tillë nierës , qi të bahemi ndifmëtarë ndë të vërtetënë.
9 I shkrova kishësë, por Diotrefi ai qi don parësi ndër ata, nukë na pret,
10 përandai nd’arthsha, do t’i kuitoj punët’ e ati qi ban, tue na përqeshunë me fjalë të këqia; edhe tue mos i mbastuem këto, as ai vetë nukë pret vëllazënitë, por edhe ata qi duenë me i pritun’ i ndal, edhe i nxier jashtë kishet.
11 I dashunë, mos shko mbrapa të keqesë, por të mirësë. Ai qi ban mirë, ashtë prei Perëndiet, por ai qi ban keq, nuk’ e ka pamë Perëndinë.
12 Për Demetrin’ epetë deshmi e mirë prei të gjithësh, edhe prei asai të vërtetësë; edhe na apimë deshmi, edhe e dini se deshmia jonë, asht’ e vërtetë.
13 Kishiem me shkruem shumë por nukë due me të shkruem me mellan e me pendë,
14 por shpërej me të pamë për së shpeiti, edhe kemi me folunë gojë me gojë.
15 Paqtim mbë tyi. Të falenë me shëndet miqtë. U fal me shëndet miqvet emënë për emënë.
1 Unë plaku, mbë të dashurinë Gaio, që dua unë mbë të vërtetë.
2 I dashurë, mbi gjithë lutem që të venë mirë punët’ e tua, e të keç shëndetnë, sikundr’ është mirë Shpirtit sit.
3 U gëzuaçë shumë kur erdhë vëllazëritë, e rrëfienë për të drejtë tënde, sikundrë ecën ti ndë të drejtë.
4 Më të madh gëzim se këtë nukë kam, që të digjoj djelmt’ e mi që ecëjnë ndë të vërtetë.
5 I dashurë, ti bën si njeri i besësë, mb’atë që bën mbë vëllazër edhe mbë të huaj.
6 Ata martirisnë ndë dashuri tënde përpara qishësë. Do të bëç mirë kur t’i përcjellç ata si do Perndia.
7 Sepse mbë ëmër t’atij duallë pa marrë gjë nga Ethnikotë.
8 Nevet adha duhetë të dheksëjmë këta, që të bënemi ndihmëtarë ndë të vërtetë.
9 Paçë shkruarë ndë qishë, po ai që hiqetë i parë mb’ata, Dhiotrofi, nukë do të dijë nga nesh.
10 Andaj, nd’arça unë, do t’i kujtoj atij punëratë që bën, me fjalë të liga barbalis nevet. E sikur si qe sado këjo, as ai nukë pret vëllazëritë, e mbodhis edhe ata që duanë t’i dheksjënë, e i nxjer nga qisha.
11 I dashurë, mos ecë pas së keqesë, po pas së mirësë. Ai që bën të mirë është nga Perndia, ma ai që bën të keq nuk’ e ka parë Perndinë.
12 Mbë Dhimitrionë është dhënë martiri nga të gjithë, edhe nga vet’ e vërteta. Edhe na martirisjëmë, e e diji martirinë tënë që ësht’ e vërtetë.
13 Shumë punëra keshë për të shkruarë, po nukë dua të t’i shkruaj ti me mellan e me kalem.
14 Po shpërej të të shoh ti me të shpejtë, e do të kuvëndojmë gojë me gojë.
15 Paq mbë tij. Të falenë me shëndet miqtë. Faliu me shëndet miqet ëmër pr’ëmër.