KAPTINA IV.
1 Ap deshmi pra unë përpara Perëndisë, edhe Zotit Iesu Krisht qi ka për me gjukuem të gjallë e të vdekunë ndë të dukunit të vet edhe ndë mbëretënit të vet;
2 prediko fjalënë; rri mbë krye me kohë e pa kohë; qarto, bieriu ndër sy, lutiu, me qish do farë zemërë të gjanë e mësimi.
3 Sepse ka me ardhunë nji kohë, qi s’kanë me duruem mësimin’ e shëndoshë, por kanë me mbëledhunë grumbullë për-anë vetëhes’ atyne mieshtra mbas dëshërimesh veta, për të kilikosunë ndëgjiminë;
4 edhe kanë me këthyem veshët prei së vërtetësë, edhe kanë me u këthyem të venë mbas përrallash.
5 Por ti rri squtë mbë të gjitha, hiq keq, ban punë ungjilltari, ban plot shërbesënë tande.
6 Sepse unë tashti jam tue u bamë kurbam, edhe koha e së ikëmesë s’eme e mbërrini;
7 luftën’ e mirë e luftova, vromin’ e mbarova, besën’ e rueita;
8 së mbrapëni më ruhetë kunora e dreitënisë, të cillënë ka me ma dhanë Zoti nd’ate ditë, i dreiti gjyqtar, edhe jo vetëmë mue, por edhe gjith’ atyneve qi duenë të dukunit’ e ati.
9 Nxito me ardhunë shpeit tek unë,
10 sepse Demasi më la, sepse deshi këte jetë, edhe vote ndë Thessalonikë, Kresku ndë Galati, Titua ndë Dalmati;
11 vetëmë Luka ashtë bashkë me mue. Merr Markunë me vetëhe, e biere bashkë me tyi, sepse më asht’ i vëjefshim ndë punët.
12 Edhe Tyhikun’ e dërgova ndë Efesë.
13 Kur të vish bier gunënë qi lashë ndë Troadë për-anë Karpit, edhe libratë, por ma fort pergamenetë.
14 Aleksandër rambëtori më bani shumë të këqia, ia shpagoftë Zoti mbas vepërash ati;
15 prei ati ruhu edhe ti, sepse u del shumë kundrë fjalëvet t’ona.
16 Të parënë herë kur dhashë fjalë, askushi s’erdhi bashkë me mue, por të gjithë më lanë (mos u numëroft’ atyne për te keq! ).
17 Por Zoti më ndenji për-anë, edhe më dha fuqi, qi të mbushetë predikimi me anënë t’eme, edhe të ndëgjojënë gjithë kombetë, edhe shpëtova prei gojësë leonit.
18 Edhe Zoti ka me më shpëtuem prei qish do pune të ligë, edhe ka me më rueitunë për mbëretënin’ e ati qiellorenë; mb’ate qoftë lafti ndë jetë të jetëvet. Amen.
19 Iu fal me shëndet Priskës’ edhe Akylit, edhe shtëpisë Onesiforit.
20 Erasti mbeti ndë Korinthë, edhe Trofimin’ e lashë të sëmunë ndë Miletë.
21 Nxito me ardhunë para dimënit. Të faletë me shëndet Eubuli, edhe Pudi, edhe Lini, edhe Klaudia, edhe gjithë vëllazënitë.
22 Zoti Iesu Krisht qoftë bashkë me shpirtinë tand. Hiri qoftë bashkë me ju. Amen.
E dyta (letëra) mbë Timothenë, qi qe urdhënuem i pari episkop i kishës’ Efesianëvet, u shkrue kah Roma, kur duel për së dyti Pauli përpara Kaisarit Neron .
Krie e katërtë
1 Të vë adha mbë be përpara Perndisë e Zotit Iisu Hristoit, që do të gjukojë të gjallë e të vdekurë ndë kohë t’ardhurit së tij e të mbretërisë tij.
2 Dhidhaks fjalënë, vështro kohë e pa kohë, qërto, gjëmo, lutu me çdo durim e me të dhidhaksurë.
3 Sepse do të vijë kohë që do të mos durojënë dhidhaskalin’ e shëndoshë, po sikundrë janë dëshërimet’ e ture, do të çojënë dhaskalë ndë vetëhe të ture, për të gudulisurë të veshëvet.
4 E do të mërgojënë veshët’ e ture nga të gjegjurit’ e së vërtetësë, e do t’i kthejënë ndë të digjuarë të prallavet.
5 Po ti rri cgjuarë mbë gjithë punë, duroi të pësuaratë, bën punën’ e dhidhahut s’Ungjillit, shërbesënë tënde sose.
6 Sepse unë jam ndashti mbë të derdhurë të gjakut, e koha e së treturit sim është afër.
7 Lëftova luftën’ e mirë, udhënë e sosa, besënë e ruajta.
8 Më të pastajmenë, m’është ruajturë për mua kurora e së drejtësë, që do të më apë mua Zoti, gjukatësi i drejtë, mb’atë ditë, e jo vetëmë mua, po edhe gjith’ ature që dëshëroijnë t’ardhurit’ e tij.
9 Nxitou të viç tek unë shpejt.
10 Sepse Dhimai më la për dashuri të kësaj jetet, e vate ndë Selenik, Krisqi ndë Gallati, Titua ndë Dhallmati.
11 Llukai vetëmë është me mua bashkë; e merr edhe Markonë me vetëhe e bjere, sepse m’ është shumë i vëjierë ndë shërbesë.
12 E Tihikonë e dërgova nd’Efeso.
13 Fellonë që laçë ndë Troadhë, ndë shtëpi të Karposë, kur të viç bjerë me vetëhe edhe kartëratë, e më tepërë memvranatë.
14 Aleksandhroi Bakërxhiu më bëri shumë të këqia. Do të ja paguajë atij Zoti sikundrë ka bërë.
15 Nga ai ruhu edhe ti, sepse ai është shumë kondrë ndë fjalë tona.
16 Ndë të dhiafendepsurë tim ndonjë nukë qe për mua, po të gjithë më lanë (mos ua silloistë për faj ature Perndia).
17 Ma Zoti më ndihu mua e më forcoi që të paguhetë me anë time dhidhahia, e të digjojënë gjithë filit’ e tjera, e shpëtova nga goja e liondarit.
18 E Zoti pa do të më shpëtojë nga çdo punë e ligë, e do të më shpjerë shëndoshë ndë mbretëri të tij të Qiellit. Atij qoftë nder mbë jetë të jetëvet. Ashtu qoftë!
19 Thuaj të fala Prisqillësë edhe Aqillësë, edhe shtëpisë Onisiforit.
20 Erastoi mbeti ndë Korintho. E Timotheonë e laçë ndë Milito të sëmurë.
21 Nxitou të viç përpara dimërit. Të faletë me shëndet Efvulloj edhe Pudhi, edhe Linua, edhe Kllavdhia, edhe gjithë vëllazëritë.
22 Zoti Iisu Hristoi qoftë me Shpirt tënd. Dhurëtia me juvet bashkë. Ashtu qoftë!
* Karta e Ditë mbë Timotheonë që u hirotonis Piskop i parë i qishësë Efesiotet, u shkrua nga Romi, kur Pavllua dolli për së ditit përpara Qesarit Neronit.