KAPTINA VI.
1 Sa janë ndënë sgjedhë shërbëtorë, le t’i kuitojënë të zotënit’ e vet të vëjefshim për qish do farë nderie, qi të mos nemet’ emëni i Perëndisë edhe mësimi.
2 Edhe ata qi kanë zotëni besëtarë, le të mos i hedhin poshtë, sepse janë vëllazën, por ma shumë le t’u punojënë, sepse ata qi fitojënë punën’ e mirë janë besëtarë edhe të dashunë. Këto mëso edhe porosit.
3 Ndë mësoftë kushi mësime të hueja, edhe ndë mos i voftë mbrapa fjalëvet shëndosha të Zotit t’ynë Iesu Krishtit, edhe mësimit qi ashtë mbas besësë mirë,
4 kyi asht’ i marrë, edhe s’di gja, por asht’ i sëmunë për të zana e për të ngrana me fjalë,
5 prei të cillavet del zmir, qartë, të nemunë, mendime të doba, fjalë të kota nierëzish të prishunë mentsh, edhe qi janë të mangutë prei së vërtetësë, sepse ata kuitojënë se bes’ e mirë ashtë për fitim. Mërgohu prei të tillësh.
6 Por bes’ e mirë me mbastiminë mbë të pakët ashtë fitim i math.
7 Sepse asgja s’kemi prumë ndë botët, edhe e marrimë vesht fort mirë, se as s’mundemi me marrë gja jashtë me vetëhe.
8 Por kur kemi ushqime e mbulesa, le të na mbastojënë këto.
9 Edhe ata qi duenë me u bamë të pasunë, bijënë ndë ngasëje edhe ndë lak, edhe ndër shumë dëshërime qi janë të marra, edhe qi bajënë keq, të cillatë mbushinë nierëzitë ndë prishie e ndë hupie.
10 Sepse rranja e gjithë të këqiavet ashtë dashunia e argjandit; disa qi i pëlqyen’ asai duelnë jasht’ udhësë besësë, edhe e shkuenë vetëhen’ e atyne me shumë të dhimtuna.
11 Por ti, o nieriu i Perëndisë, ik prei këtyneve, edhe ndiq dreitëninë, besën’ e mirë, besënë, dashuninë, duriminë, butësinënë.
12 Lufto luftën’ e mirë të besësë, rroq jetën’ e pasosëme, mbë të cillën’ edhe u thirre, edhe rrëfeve rrëfimin’ e mirë përpara shumë deshmitarëve.
13 Të porosis përpara Perëndisë qi u ep jetë të gjithave, edhe përpara Iesu Krishtit qi deshmoi rrëfimin’ e mirë ndë ditë të Pilat Pondiut,
14 të rueish porosinë pa shgryem, pa palavi, deri mbë të dukunit të Zotit t’ynë Iesu Krisht,
15 të cillinë ndë kohëna të veta ka me e diftuem i lumuni edhe i vetëmi fuqitar, mbëreti i mbëretënavet, edhe zoti i zotënavet,
16 ai qi ka vetëmë pavdekëninë, edhe qi ashtë ndenjunë ndë dritë të paafrueshime, të cillin’ askushi prei nierëzish s’e pa, as mundetë me e pamë; mb’ate qoftë nderë edhe pushtet i pasosunë. Amen.
17 Porosit të pasunitë ndë këte jetë, të mos mendojënë nalt, as të mos shpërejënë mbë pasiet qi s’dihetë, por mbë Perëndin’ e gjallë qi na ep të gjitha me dorë të hapëtë për fitim;
18 të punojënë punë të mira, të bahenë të pasunë me punë të mira, të jenë dorë-hapëtë, të shoqënueshim,
19 të venë mbë-nj-anë thesore për vetëhen’ e atyneve qi ashtë themel i mirë për jetënë qi vien, qi të fitojënë jetën’ e pasosëme.
20 O Timothe, ruei ndorienë, edhe këthe shpinënë prei të ndytavet fjalëvet kota, edhe prei të përpiekunavet me fjalë asai mendieshë qi qjuhetë rrenë.
21 Të cillënë mbassi thoshinë disa se e dinë, ranë prei udhësë besësë. Hiri qoftë bashkë me tyi, Amen.
E para (letërë) mbë Timothenë u shkrue kah Laodikia, qi ashtë krye-qytet i Frygisë Pakatianësë .
Krie e gjashtëtë
1 Gjith’ata që janë ndënë cgjedhë të skllavisë, le të silloisjënë se duhetë të nderojënë me çdofarë nderit zotërit’ e ture, që të mos shahetë ëmëri i Perndisë edhe dhidhaskalia.
2 E ata pa që kanë zotërinj të besëtë, le të mos i ksenderojënë, sepse janë vëllazër, po më shumë le të punojënë, sepse janë të besësë e të dashurë, e kanë pjesë ndë këtë të mirë. Këto dhidhaksi, e mpsoi.
3 Ndë dhidhaks ndonjë tjatërë lloi, e nukë vjen ndë fjalë të shëndosha të Zotit sonë Iisu Hristoit, e mbë dhidhaskali të besësë.
4 Ai është një perifan, që nukë di gjë, po ësht’ i sëmurë për qartëra e të qërtuara ndë fjalëra, që nga ato bënetë zili, qartë, të shara, shubehera të këqia.
5 Këto janë mundimi njerëzet që kanë mëntë prishurë, e që u lipsetë e vërteta, e silloisenë se besa është për të fituarë. Largou nga të tillëtë.
6 E vërtet është fitim i madh besa, me të bërë me aft me të pakënë.
7 Sepse s’kemi prurë gjë ndë këtë jetë, e nuk’ është shubehe, as mundjëmë të marrëmë gjë fare.
8 Ma kur kemi të ngrënatë, e të mbuluaritë, le të bënemi hoshnuk ndë këto.
9 Sepse ata që duanë të bënenë të pasurë, bienë ndë piraksi e ndë lak të së paudhit, e ndë shumë dëshërime të pavëjiera e të dëmëtuara, që ato mbitjënë njerëzitë ndë mort e ndë humbëjë.
10 Sepse rrënja e gjithë së këqiavet është lakëmimi. Për dashuri të saj dica u mërguanë nga besa, e shpuanë vetëhen’ e ture me shumë të dhëmbura.
11 Po ti, o njeriu i Perndisë, ikë nga këto punëra, ma mbahu nga e drejta, nga evsevia, nga besa, nga dashuria, nga durimi, nga të butëtë.
12 Lëfto ndë luftë të mirë të besësë. Rrëmbe jetën’ e pasosurë, që për atë je thirrë, e mollojise një molloji të mirë përpara shumë martirëvet.
13 Të porsit tij përpara Perndisë që ep jetë gjithë punëravet, e përpara Krishtit Iisuit, që martirisi ndë kohë të Pondioit Pillatosë molloin’ e mirë.
14 Që të ruaç ti këtë porsi pa lerosurë, pa kati(go)ri, ngjera mbë t’ardhurë të Zotit sonë Iisu Hristoit.
15 Atë që do ta bëjë të duketë mbë kohë të saj, i lumuri e vetëmë i forti, Mbreti i mbretet, e Zoti i ature që Zotërojënë.
16 Ai që vetëmë ka të pavdekëjënë, e rri ndë një dritë të paafëruarë, ai që as ka qënë as mund të jetë parë nga ndonjë njeri. Mb’atë nder, e mbretëri e pasosurë. Ashtu qoftë!
17 Të pasuritë ndë këtë jetë porsiti që të mos mburrenë, as të mos kenë tharosn’ e ture ndë gjë që s’ka besë, po ndë Perndin’ e gjallë, që na ep navet të gjitha me dorë hapëtë për të gëzuarë.
18 Të bëjënë të mirë ndë të tjerë, të jenë të pasurë ndë punëra të mira, të apënë ature që s’kanë, të bashkonenë me të gjithë.
19 Tuke vënë mbënjanë për vetëhe të ture një themeli të mirë për jetë që vjen, që të pohtisjënë jetën’ e pasosurë.
20 O Timotheo, ruaj amanetnë, e mërgo me të urrierë fjalët’ e humbura, e të ndieratë, e qartëratë e asaj së dijture që ka ëmër të rrem.
21 Që për atë dica tuke mburrurë ranë nga udha e besësë. Dhurëtia me ti. Ashtu qoftë!
* Karta e Parë mbë Timotheonë u shkrua nga Llaodhiqia, që ajo është qutet i parë e Frigjisë së Pakatianisë.