KAPTINA III.
1 Për të zanë besë ashtë fjala: ndë i ka anda kuit me u bam’ episkop, dëshëron punë të mirë.
2 Duhetë pra episkopi me qenun’ i pazanë me faj, burr i nji grueje, i esulltë, i mentshim, i hieshim, miku i të huejëvet, i zoti për me mësuem.
3 Jo pianec, jo rrafës, jo të detë fitim të keq, por të jet’ i butë, asi qi s’don të zihetë, asi qi s’lakëmon për argjand;
4 të guvernojë mirë shtëpin’ e vet, të ketë dielm ndën’ urdhënë sikurse i ka hie
5 (sepse, ndë qoftë kushi qi s’di me guvernuem shtëpin’ e vet, si do t’i ketë kujdes kishësë Perëndisë?);
6 të mos jet’ i mësuem rishtazë, qi të mos mbahetë mbë të math, e të bierë ndë dam të diallit.
7 Edhe ai duhetë me pasun’ edhe deshmi të mirë prei të përjashtëmvet, qi të mos bierë ndë turpëni e ndë lak të diallit.
8 Xhakonatë por kështu duhetë të jenë të hieshim, jo me dy faqe ndër fjalë, jo të ven’ ore mbë shumë venë, as mbë fitim te keq;
9 të kenë mysterin’ e besësë ndë ndërgjegjëje të këthiellëtë.
10 Edhe këta le të provohenë ma pari, mbasandai le të bahenë xhakona, ndë qofshinë të patërhiekunë me faj.
11 Gratë por kështu të jenë të hieshime, jo gërgasa, të esullta, besëtare mbë të gjitha.
12 Xhakonatë le të jenë burra të nji grueje qi guvernojënë mirë dielmt’ edhe shtëpiat’ e veta,
13 sepse ata qi bajënë shërbim të mirë, fitojnë shkallë të mirë për vetëvetëhenë, edhe kanë shumë sy e faqe ndë besët qi ashtë mbë Iesu Krishtinë.
14 Këto po ju shkruej, tue shpëryem me ardhunë për së shpeiti te ti,
15 por nd’ u vonofsha, qi të dish si duhetë me u prumë ndë shtëpi të Perëndisë, e cilla ashtë kisha e Perëndisë gjallë, shtylla edhe të mpështetunit’ e të së vërtetësë.
16 Edhe pa ndonji fjalë kundrë i math ashtë mysteri i besësë: Perëndia u diftue ndë mish, duel i dreitë ndë shpirt, u duk ndër engjuj, u predikue ndër kombe, u zu besë ndë botët, hipi ndë qiell me laft.
Krie e tretë
1 Fjala është’ e vërtetë. Ndë do njeri Piskopnë, të mirë punë dëshëron.
2 Duhetë adha që Piskopi të jetë i pasharë, burrë i një gruasë, i cgjuarë, i esëlltë, i ujturë, i nderçurë, miku i së huajet, i zoti të dhidhaksjë.
3 Të mos jetë dhënë ndë verë, jo rrahës, të mos dojë të fituarit’ e lig, po të jetë i butë, pa gricmë, të mos jetë lakëmeës.
4 Të qivernisjë mirë shtëpin’ e tij, të ketë djelmt’ e tij ndënë vetëhe, me çdofarë urtëcie.
5 (Ndë mos dijtitë ndonjë të qivernisjë shtëpin’ e tij, qish do të ketë silloi për qishë të Perndisë)?
6 Të mos jetë i katiqisurë i ri, se mos mburretë, e bjerë ndë dëm të së paudhit.
7 E duhetë që të ketë ai edhe martiri të mirë nga të jashtësmitë, që të mos bjerë ndë dhunë, e ndë dhokan të së paudhit.
8 Ashtu duhetë të jenë edhe dhiakonët’ e tij, të nderçurë, jo me di faqe ndër fjalë, të mos kenë mëntë ndë shumë verë, të mos jenë dhënë ndë fitim të lig.
9 Të kenë mistir’ e besësë ndë fiqir të mirë.
10 Këta le të dhoqimasenë përpara, pra pastaje le të shërbejënë, ndë qofinë të pasharë.
11 Ashtu edhe gratë duhetë të jenë të nderçura, jo kallëzesha, t’esëlla, të besuara ndë çdofarë punë.
12 Dhiakonëtë të kenë marrë një grua vetëmë, e të qivernisjënë mirë djelmt’ e ture edhe shtëpit’ e ture.
13 Sepse ata që qivernisjënë mirë punën’ e ture, poktisjënë ndë vetëhe të ture një shkallë të nderçurë e një tharos të madh ndë besë të Krishtit Iisuit.
14 Të shkruaj këto punëra tij, se kam shpëresë të vij shpejt tek ti.
15 E ndë mënofça unë, të diç qish të rroç ndë shtëpi të Perndisë, që është qishë e Perndisë gjallë, kollonë e t’akumbisuritë të së vërtetësë.
16 E me të vërtetë pajetërë i madh është mistiri i besësë. Perndia u çfaq ndë kurm, u gjukua me anë të Shpirtit, u njoh nga Ëngjëjtë, u qiriks ndë filira të tjera, u besua ndë botë, hipi lart mbë nder.