KAPTINA III.
1 Por kështu edhe ju gratë, u ulni kryetë burravet tuei, qi edhe ndë mos u bindeshinë disa vetë ndë fjalët, të fitohenë pa fjalë prei jetësë qi shkojënë gratë,
2 si të ven’ ore jetënë tuei të pastrënë qi e shkoni me frikë.
3 Të cillavet le të mos jetë stolia e përjashtëme, gërshetit flokëvet, e të varëmit e arnavet, e të veshëmit e petëkavet,
4 por i mpëshefti nieriu i zemërësë stolisunë me paprishëjen’ e të butit edhe të urtit shpirt, qi ajo punë vëjen shumë përpara Perëndisë.
5 Sepse kështu njiherë edhe ato grat’ e shenjtënueshime qi shpërejinë mbë Perëndinë, stolisnë vetëhen’ e atyne, tue u përvumë burravet vet.
6 Sikurse Sarra i ndëgjoi Abrahamit, edhe e thërriste zot; ju jeni bijat’ e asai, kur të bani mirë, e të mos friki as prei ndonji frike.
7 Ju burratë por kështu, rrini bashkë me gratë tueja me urti, edhe e mbani për nder kombin’ e gruesë, si ma e dobë anë qi ashtë , edhe si trashigimtoret’ e hirit jetësë bashkë me ju, qi të mos këputenë të falunatë tueja.
8 Edhe së mbrapëni, bahi të gjithë me nji mend, të dhimtshim, vëllazën-dashunë, të përdëllueshim, zemër-dashunë;
9 mos epni të keq për të keq, a të shame për të shame, por për kundrë t’i bekoni, sepse e dini se për këte u thirrtë, qi të trashigoni bekim.
10 “Sepse kush-do të detë jetë, edhe të shofi ditt të mira, le të pushojë gojën’ e vet prei së keqesë, edhe buzët’ e veta të mos flasinë gënjeshtra.
11 Le të priretë mbë-nj-anë prei së keqesë, edhe le të bajë mirë;
12 le të kërkojë paqtim, edhe le ta ndieki, sepse syt’ e Zotit janë mbi të dreitët, edhe veshët’ e ati mbë lutëjen’ e atyneve; edhe faqeja e Zotit ashtë mbi ata qi bajënë keq”.
13 Edhe kush do t’u bajë keq juve, ndë i rafshi mbrapa së mirësë?
14 Por edhe ndë hiekshi keq për dreitëninë, jeni të lumunë: “edhe frikën’ e atyneve mos e kini frikë, as mos u përzini”.
15 Por “shenjtënoni Zotinë Perëndinë” ndë zemërat tueja, edhe ini gati përherë me i dhanë fjalë me butësinë e me frikë gjithë-kuit qi kërkon fjalë prei jush për shpëresënë qi ashtë ndër ju,
16 tue pasunë ndërgjegjëje të mirë, qi kur të flasinë keq për ju, si për nierës keq-bamës, të turpënohen’ ata qi u përflasinë për jetën’ e mirë qi e shkoni mbë Krishtinë.
17 Sepse ma mirë ashtë të hiqni keq tue bamë mirë, ndë i past’ anda Perëndisë, se tue bamë keq.
18 Sepse edhe Krishti nji herë pësoi për fajet, i dreitë për të shtrembëtët, qi të na bierë te Perëndia, vramë ndë misht, por ngjallunë me anë të Shpirtit;
19 me anë t’ati vote e predikoi edhe te shpirtënat ndë burk,
20 qi nukë bindeshinë njiherë, kur i priti durimi i Perëndisë njiherë ndë ditt të Noesë, kur ndërtohei arka, qi mb’ate shpëtuenë prei ujit pak, do me thanë tetë shpirtë;
21 kundra-forma e ati ashtë pagëzimi, qi shpëton edhe neve tashi (jo të hedhunitë tej e palavisë mishit, por deshmia e ndërgjegjëjesë mirë mbë Perëndinë), me anë të ngjallëmesë të Iesu Krishtit,
22 i cilli vote ndë qiell, e ashtë ndë të diathtë të Perëndisë, edhe engjujt’ e pushtetet’ e fuqiat’ iu përvunë.
Krie e tretë
1 E ashtu edhe gratë le të jenë të bindura ndë burra të ture, sepse ndë mos besofçinë dica ndë fjalë, të pohtisenë pa fjalë nga urtëcia e gravet.
2 Tuke vështruarë ata (bashkë) me nder jetënë tuaj të qëruarënë.
3 T’ature gravet donatia le të mos jetë përjashtazi ndë të dërtuarë të lishëravet, a ndë ar që vënë rrotullë, a ndë stoli të rrobavet që veshjënë.
4 Po stoli është njeriu i fshehurë i zëmërësë me atë që nukë prishetë, do të thom, të Shpirtit së butë e të paluajturit, që është pun’ e vëjierë përpara Perndisë.
5 Sepse ashtu njëherë gratë që shpëreijnë mbë Perndinë stolisnë vetëhen’ e ture, me të bindurë ndë burra të ture.
6 Sikundrë Sarra qe e bindurë mbë Avraamnë, e e thërrit Zot, t’asaj juvet jini vashëza, kur të punoni mirë, e të mos trëmbi nga ndonjë frikë.
7 Ashtu edhe juvet burratë, rroni me urtëci bashkë me gra, si me enë më të smundurë; epni nder (e kurcim) si klironomë që jini me to bashkë dhurëtisë së jetësë, që të mos u mbodhisenë të falatë tuaj.
8 E më të pastajmenë, të jini gjithë me një zëmërë, ndëjesës, miqt’ e vëllazëret, zëmërëbutë, të urtë.
9 Të mos ipni të keq për të keq, a të sharë për të sharë; po kundrë kësaj, të bekoni. Sepse e diji që për këtë jini thirrë, që të merri pjesë bekimnë.
10 Cilido adha që do e dëshëron jetënë, e të shohë ditëra të mira, le t’i vërë frë gjuhësë tij nga e keqia, e buzët’ e tij të mos flasënë gënjeshtrë.
11 Le të mërgonetë nga e keqia, e le të bëjë të mirënë; le të kërkojë paqnë, e le të bëjë të mirënë; le të kërkojë paqnë, e le të bëjë pas asaj.
12 Sepse sit’ e Zotit janë mbi të drejtë, e veshët’ e tij mbë të falë të ture; ma faqia e Zotit kondr’ ature që bëjënë të këqiatë.
13 E cili ësht’ ai që t’u dëmëtojë juvet, nd’u bëfi ziliarë së mirësë?
14 Po edhe ndë pësofçi ndonjë të keq për të drejtë, lum juvet; e mos trëmbi frikën’ e ature, e mos nakatosi.
15 Po bekoni ndë zëmëra tuaj Zonë Perndinë; e jini gati kurdo të epni xhevap cilitdo që t’u kërkojë juvet fjalë për shpëresë që është mbë juvet, me të butë e me frikë.
16 Tuke pasurë sinidhis të mirë, që ndaje t’u shajënë juvet si për të ligj, të turpënonenë ata që u gucitjënë juvet jetën’ e mirë që kini mbë Krishtnë.
17 Sepse është më mirë të heqjë njeri të keq (ndë do kështu thelim’ e Perndisë) tuke bërë të mirë, se tuke bërë të keq.
18 Sepse edhe Krishti një herë vdiqi për faje tona, i drejti për të shtrëmbëritë; që të na bjerë nevet te Perndia, ndonëse u vu ndë mort nga an’ e kurmit, ma u ngjall prej Shpirtit.
19 Me atë edhe vate të dhidhaks mb’ata shpirtëra që qenë ndë hapsanë.
20 Ata panë qënë njëherë të pabesë, atëherë që të duruarit’ e Perndisë rrij e i prit ndë dit të Noesë, kur dërtonej Qivotoja, mb’atë pak (domethënë tetë Shpirt) shpëtuanë mbi ujë.
21 Mb’atë punë për ksomblë është ndashti ata të pagëzuaritë që na shpëton nevet (e nuk’ është të hequrit’ e lerësë kurmit, po omologji me Perndinë të sinidhisit së mirë) me anë të së ngjallturit të Iisu Hristoit.
22 Ai rri mb’anë të djathtë të Perndisë, sepse vate ndër Qiell e ju falë atij ëngjëjtë, edhe eksusitë, edhe fuqitë.