KAPTINA V.
1 Edhe pashë mbë të diathtët ati qi rrinte mbi shkampt nji libër shkruem përmbrenda e përjashta, bulosunë me shtatë bula.
2 Edhe pashë nji engjullë të fortë tue leçitunë me za të math: Cilli asht’ i vëjefshim me çelunë librinë, edhe me sgjidhunë bulat’ e ati.
3 Edhe askushi nukë mundei ndë qiellt, as mbë det, as ndënë dhet, me çelunë librinë, as me e pamë.
4 Edhe unë qjaishiem shumë sepse askushi nuk’ u gjind i vëjefshim me çelun’ e me kënduem librinë, as me e pamë.
5 Edhe nji prei pleqsh më thotë: Mos qjai, nje te mundi leoni qi ashtë prei farësë Iudësë, rraja e Davidit, me çelunë librinë, edhe me sgjidhunë shtatë bulat e ati.
6 Edhe pashë, edhe nje ndë miedis të shkambit edhe të katër shtasëvet, edhe ndë miedis të pleqvet, nji Qenq qi po rrinte porsi i therunë, edhe kishte shtatë brij, edhe shtatë sy, të cillëtë janë shtatë Shpirtënat’ e Hyjit, qi janë dërguem ndëpër gjithë dhenë.
7 Edhe erdhi e muer librinë prei së diathtës’ ati qi ishte ndenjunë mbë shkampt.
8 Edhe kur muer librinë, të katër shtasët’ edhe të njizet e katër pleqtë ranë përpara Qengjit, qi kishinë gjithë-se-cilli qithara e kupa t’arta, mbushunë me qemna, të cillatë janë të falunat’ e shenjtënavet.
9 Edhe këndoishinë nji kankë të re, tue thanë: I vëjefshim je me marrë librinë, edhe me çelunë bulat’ e ati, sepse u therë, edhe na shpërbleve te Hyji me gjakunë tat, prei qish-do fare e gjuhe e populli e kombi,
10 edhe na bane riga e priftëna te Hyji ynë, edhe kemi me regjënuem mbi dhet.
11 - Edhe pashë, edhe ndëgjova nji za shumë engjujsh rreth shkambit edhe shtasëvet edhe pleqvet; edhe numër’ i atyneve ishte me dhetë mijëna dhetë mijënash,
12 qi thoshinë me za të math: I vëjefshim ashtë Qengji i therunë me marrë fuqin’ e pasien’ e dien’ e vërtytin’ e nderin’ e lavdin’ e bekiminë.
13 - Edhe qish-do krijetyrë qi ashtë ndë qiellt, edhe mbë dhet, edhe ndënë dhet, edhe sa janë ndë det, edhe gjith’ ato qi janë nd’ato, ndëgjova qi thoshinë: Mb’ate qi rri mbë shkampt edhe mbë Qengjinë qoftë bekimi e nderi e lavdia e pushteti ndë jetët të jetëvet.
14 Edhe të katër shtasëtë, thoshinë: Amen; edhe të njizet e katër pleqtë ran’ edhe adhuruen’ ate qi rron ndë jetët të jetëvet.
1 Edhe pashë mbë të diathtët ati që ishte ndenjurë mbë front një vivli shkruarë përbrënda e përjashta, vulosurë me shtatë vula.
2 Edhe pashë një ëngjëll të fortë tuke leçiturë me zë të math: “Cili ësht’ i zoti të hapë vivlinë, edhe të sgidhë vulat’ e asaj?”
3 Edhe asndonjë nukë munte ndë qiell, as as mbë dhet, as ndënë dhet, të hapë vivlinë, as ta shohë.
4 Edhe unë klanjam shumë, sepse asndonjë nuk’ u gjënt i zoti të hapë (e të këndonjë) vivlinë, as ta shohë.
5 Edhe një nga pleqtë më thotë: “Mos klaj; ja te mundi leoni që është prej farësë Judhësë, rrënja e Dhavidhit, të hapë vivlinë, edhe të sgjidhë të shtatë vulat’ e asaj.”
6 Edhe pashë, edhe ja ndë mes të fronit edhe të katrë shtësëvet, edhe ndë mes të pleqvet një Qënq që po rrinte posi i therurë, edhe kishte shtatë brirë, edhe shtatë sy, të cilatë janë të shtatë frymat’ e Perëndisë që janë dëshmuarë ndëpër gjithë dhenë.
7 Edhe erdhi e mori vivlinë prej së diathtash’ ati që ishte ndenjurë mbi front.
8 Edhe kur mori vivlinë, të katrë shtësët edhe të njëzet e katrë pleqtë ranë përpara Qëngjit, që kishinë gjithësecili qithara e kupa t’arta mbushurë me qemëra, të cilëtë janë të falurat’ e shënjtorëvet.
9 Edhe këndonjinë një kënkë të re, tuke thënë: “I vëlyerë je të marrç vivlinë, edhe të hapç vulat’ e asaj; sepse u there, edhe na shpërbleve te Perëndia me gjakunë tënt, prej çdo fare e gluhe e llauzi e kombi.
10 Edhe na bëre mbëretër e priftërë te Perëndia ynë; edhe do të mbëretërojmë mbi dhet.
11 Edhe pashë, edhe dëgjova një zë shumë ëngjëjsh përqark fronit edhe shtësëvet edhe pleqvet; edhe numëri atyreve ishte me milëra milërash, e me dhietë milëra dhietë milërash,
12 Që thoshinë me zë të math: “I vëlyer’ është Qëngji i therurë të marrë fuqin’ e pasëjen’ e diturin’ e forcën’ e nderin’ e lavdin’ e bekimnë.” —
13 Edhe çdo kriesë që është ndë qiell, e mbë dhet, e ndënë dhet, e sa janë ndë det, edhe gjithë ato që janë nd’ ata, dëgjova që thoshinë: “Mb’atë që është ndenjurë mbë front edhe mbë Qëngjinë qoftë bekimi e nderi e lavdia e pushteti ndë jetët të jetëvet.”
14 Edhe të katrë shtësëtë thoshinë: Amin; (edhe të njëzet e katrë) pleqtë ranë edhe u falnë (ati që rron ndë jetët të jetëvet).