KAPTINA I.
1 Mbassi vunë dorë shumë vetë me diftuem me rregullë për ato punët qi janë vërtetuem mbë ne,
2 sikurse na i kanë lan’ ata qi i panë me sy çë ndë krye të herësë, edhe u banë shërbëtorët’ e fjalësë;
3 e pashë me udhë edhe unë, qi i rashë mbrapa të gjithave nji për nji çë ndë krye të herësë, me të shkruem me rreshtë për këto , o i pushtetshim Theofil,
4 qi të njofish të vërtetuemen’ e atyne punëvet qi u mësove.
5 Ndë ditt të Herodit, mbëretit Iudesë, ishte nji prift qi ia thoshin’ emninë Zahari, prei famullisë Abia; edhe grueja e ati ishte prei së bijash Aaronit, edhe ia thoshin’ emninë Elisabetë.
6 Edhe këta të dy ishinë të dreitë përpara Perëndisë, tue ecunë pa palavi ndër gjith’ urdhënimet e dreitënimet e Zotit.
7 Edhe ata s’kishinë dial, sepse Elisabeta ishte shterpë, edhe të dy ishinë të lashtë ndër ditt të veta.
8 Edhe ai kur ishte tue bamë punët’ e priftënisë përpara Perëndisë ndë rregullë të famullisë vet,
9 mbas zakonit punësë priftënisë, i ra shorta me tymitunë me qem, kur hyni ndë tempull të Zotit.
10 Edhe gjithë shumica e popullit ishte tue u falunë përjashtë ndë kohë të qemit.
11 Edhe iu duk engjull’ i Zotit, ndenjunë mb’anë të diathtë të theroresë qemit.
12 Edhe Zaharia kur pa, u përzie, edhe e muer frika.
13 Por engjulli i tha: Mos u friko, Zahari, sepse lutëja jote u ndëgjue, edhe grueja jote Elisabeta ka me të piellë bir, edhe ke me ia queitun’ emninë Gjionn.
14 Edhe ka me qenë mbë tyi gëzim e gazmend, edhe shumë vetë kanë me u gëzuem për të lemit t’ati.
15 Sepse ka me qen i math përpara Zotit, edhe s’ka me pimë venë e sikera; edhe ka me u mbushunë me Shpirtinë Shenjt çë prei barkut s’amësë vet.
16 Edhe ka me këthyem shumë vetë prei të bijvet Israelit mbë Zotinë Perëndin’ e atyne.
17 Edhe ai ka me ardhunë përpara ati me frymë e me fuqi të Eliut, për me këthyem zemërat’ e atënave mbë dielmt, edhe të pandëgjueshmitë ndë urti të dreitëvet, për me bamë gati nji popull të ndrequnë për Zotinë.
18 Edhe Zaharia i tha engjullit: Si kam me e marrë vesht këte punë? Sepse unë jam plak, edhe grueja eme asht’ e lashtë ndë ditt të veta.
19 Edhe engjulli u përgjeq, e i tha: Unë jam Gabrieli qi rrij përpara Perëndisë; edhe u dërgueshë për me të folunë, e për me të dhanë zanin’ e mirë për këto punë .
20 Edhe qe te s’do të pëzajsh, edhe s’do të mundesh me folë ngjysh mb’atë ditë qi të bahenë këto, sepse nuk’ u zune besë fjalëvet mia, të cillatë kanë me u mbushunë ndë kohë të vet.
21 Edhe populli ishte tue pritunë Zaharinë, edhe mërekulloheshinë përse po vonohei ai ndë tempull.
22 Edhe kur duel, nukë mundei me u folë atyne; edhe e muernë vesht se kishte pamë nji të dukunë ndë tempull; edhe ai u bante atyne me shenjë, edhe mbeti shurdh.
23 Edhe si u mbushnë ditt e shërbesës’ ati, voiti ndë shtëpit të vet.
24 Edhe mbas këtyne ditsh Elisabeta grueja e ati u mbars, edhe pshifte vetëvetëhenë pesë muej, tue thanë,
25 se: Kështu bani Zoti mbë mue ndër këto ditt qi vuni ore me hequnë të përqeshunitë prei mejet ndërmiet nierëzish.
26 Edhe mbë të gjashttinë muej, engjulli Gabriel u dërgue prei Perëndisë ndë qytet të Galilesë, qi e kishte emninë Nazaret,
27 te nji virgjineshë qi ishte fejuem me nji burr qi e kishte emninë Iosef, prei shtëpisë Davidit; edhe virgjinesha e kishte emninë Mari.
28 Edhe Engjulli kur hyni tek ajo, tha: Gëzohu, o e gëzueme, Zoti ashtë bashkë me tyi; e bekueme je ti ndërmiet gravet.
29 Edhe ajo kur pa, u përzie për fjalën’ e ati, edhe mendohei, qish do me qenë kyi farë të përshëndetuni.
30 Edhe engjulli i tha: Mos u friko, Mari; sepse gjete hir për-anë Perëndisë.
31 Edhe qe te ke me u mbarsunë ndë bark, edhe ke me piellë bir, edhe ke me ia queitun’ emninë IESU.
32 Kyi ka me qen’ i math, edhe ka me u queitun’ i Biri të Naltit; edhe Zoti Perëndia ka me i dhanë shkambin’ e Davidit atit ati;
33 edhe ka me mbëretënuem ndë shtëpit të Iakobit për gjithë jetënë; edhe mbëretënia e ati s’ka me pasunë të mbaruem.
34 Edhe Maria i tha engjullit: Qysh ka me qenë këjo punë , sepse unë s’ngjof burr?
35 Edhe engjulli u përgjeq, e i tha: Shpirti Shenjt ka me ardhunë mbë tyi, edhe fuqia të Naltit ka me të hijesuem, përandai edhe ajo gja e shenjtënueme qi len prei tejet ka me u queitunë Bir Perëndie;
36 edhe qe Elisabeta, fisi yt, edhe ajo u mbars me bir ndë pleqëni të vet; edhe kyi muej asht’ i gjashtti asai qi quhetë shterpë.
37 Sepse s’ashtë punë qi s’mundetë për-anë Perëndisë.
38 Edhe Maria tha: Qe shërbëtoreja e Zotit; u baftë mbë mue mbas fjalësë s’ate. Edhe engjulli iku prei asai.
39 Edhe nd’ato ditt Maria u ngrit, e voiti me nxitim ndë malësit, ndë nji qytet të Iudesë;
40 edhe hyni ndë shtëpit të Zaharisë, edhe përshëndeti Elisabetënë.
41 Edhe Elisabeta kur ndëgjoi të përshëndetunit’ e Marisë, foshnjeja karceu ndë bark t’asai; edhe Elisabeta u mbush me Shpirtinë Shenjt,
42 edhe bërtiti me za të madh, e tha: E bekueme je ti ndërmiet gravet, edhe e bekueme ashtë pema e barkut tand.
43 Edhe prei kah më befti këjo punë , për me ardhun’ e ama Zotit t’em tek unë?
44 Sepse qe porsa erdhi zani të përshëndetunit tand ndë veshët e mi, foshnjeja karceu me gëzim ndë bark t’em.
45 Edhe lum ajo qi të besojë, sepse kanë me u mbushunë tek ajo qish janë folunë prei Zotit.
46 Edhe Maria tha: Shpirti em madhënon Zotinë,
47 edhe fryma eme u gëzue mbë Perëndinë shëlbuesinë t’em.
48 Sepse shtiu sytë mbë të përvumit e shërbëtoresë vet, sepse qe çë tashti e mbaskëndai gjithë brezatë kanë me më lumënuem,
49 sepse i Forti bani punë të mëdha mbë mue; edhe emëni i ati asht’ i shenjtënueshim,
50 edhe përdëllim i ati ashtë breza mbas brezash mb’ata qi e kanë frikë.
51 Bani pushtet me krahin’ e vet; përdau madhështorëtë ndë mendim të zemëravet atyne.
52 Sdrypi fuqitarë prei shqembesh, edhe ngriti nierës të përvutë.
53 Të unishëmit’ i mbushi plot me të mira, edhe të pasunit’ i dërgoi jashtë shprazëtë.
54 I ndimoi Israelit shërbëtorit vet, kur pruni ndër mend përdëllim,
55 sikurse foli tek atënit t’anë, mbë Abrahamin’ edhe mbë farën’ e ati, për gjithë jetënë.
56 Edhe Maria mbeti bashkë me ate afërë tre muej, mbasandai u këthye ndë shtëpi të vet.
57 Edhe Elisabetës’ iu mbush moti për me piellë. Edhe puell nji bir.
58 Edhe fëqinjtë e fisi i asai kur ndëgjuenë, se Zoti madhënoi përdëllimin’ e vet tek ajo, gëzoheshinë bashkë me ate.
59 Edhe ndë të tettënë ditë erthnë me rreth-premë çuninë; edhe e queitnë Zahari, me emënin’ e të i atit vet.
60 Por e ama ati u përgjeq, e tha: Jo; por ka me u queitunë Gjionn.
61 Edhe ata i thanë, se: Nuk’ ashtë ndonji ndë fis tand, qi quhetë me këte emënë.
62 Edhe i bajshinë me shenjë të i atit ati, pale qish do me u queitun’ ai.
63 Edhe ai lypi nji dërrasë shkronjet, e shkroi, tue thanë: Emën’ i ati ashtë Gjionn. Edhe të gjith’ u mërekulluenë.
64 Edhe përnjiherë goja e ati, edhe gjuha e ati u çel, edhe fliste tue bekuem Perëndinë.
65 Edhe u erdhi frikë gjith’ atyne qi rrijshinë rreth ati; edhe të gjitha këto fjalë fliteshinë ndëpër gjithë malësin’ e Iudesë.
66 Edhe gjith’ ata qi ndëgjuen’ i vunë këto punë ndë zemërat të veta, tue thanë: Vallë qish do me qenunë kyi çun! Edhe dora e Perëndisë ishte bashkë me ate.
67 Edhe Zaharia i ati ati u mbush me Shpirtinë Shenjt, edhe profetizoi, tue thanë:
68 I bekuem qoftë Zoti Perëndia i Israelit, sepse vuni ore, edhe bani shpërblim mbë popullin’ e vet,
69 edhe ngriti bri shpëtimi mbë ne ndë shtëpit të Davidit shërbëtorit vet,
70 sikurse doli me anë të gojësë të shenjtënueshimivet profetënavet vet çë përpara jetësë;
71 shpëtim prei anëmiqvet t’anë edhe prei dorësë gjith’ atyne qi na kanë mëni;
72 me bamë përdëllim tek atënit t’anë, edhe me përmendunë dhiatën’ e vet të shenjtënuemenë,
73 mbas bese qi iu përbetue atit t’anë Abrahamit,
74 se ka me na dhanë me shpëtuem prei dorës’ anëmiqvet t’anë, edhe me i shërbyem pa frikë,
75 me shenjtëni e me dreitëni përpara ati gjithë ditt e jetësë t’onë.
76 - Edhe ti, o çun, ke me u queitunë profet i të Naltit, sepse ke me shkuem përpara faqesë Zotit, për me bamë gati udhët’ e ati;
77 për me i dhanë mend shpëtimi popullit ati me ndëjesën’ e fajevet atyne,
78 me anë të përdëllimit thellë Perëndisë t’onë, qi na vuni ore e lemeja e diellit prei së naltit,
79 për me ndritun’ ata qi rrinë nd’errësinë e ndë hije të vdekësë, për me bamë kambëtë t’ona me ecunë dreitë nd’udhë të paqtimit.
80 Edhe çuni rritei e forcohei ndë shpirt, edhe ishte ndëpër shkretinat, ngjysh mb’ate ditë, qi diftoi vetëhenë tek Israeli.
1 Passi vunë dorë shumë vetë të dëftenjënë me taks për ato punët, që janë vërtetuarë mbë ne,
2 Sikundrë na i kanë lënë ata, që i panë me sy ndë krye të herësë, edhe u bënë shërbëtorët’ e fialësë,
3 E pashë me udhë edhe unë, që i rashë prapa të gjithave një për një ndë krye të herësë, që të të shkruaj me radhë për këto , o i pushteçim Theofil,
4 Që të njohç të vërtetuarët’ e atyre punëve që u mësove.
5 Ndë dit të Irodhit, mbëretit Judhesë, ishte një prift, që ia thoshin’ emërinë Zahari, prej efimerisë Aviajt; edhe gruaja e ati ishte prej së bijash Aaronit, edhe ia qjuanin emërin’ Elisavetë.
6 Edhe këta të dy ishinë të drejtë përpara Perëndisë, tuke ecurë pa ndyrësi ndër gjith’ urdhërimet e drejtërimet të Zotit.
7 Edhe ata nukë kishinë dialë, sepse Elisaveta ishte shterpë, edhe të dy ishinë të lashtë ndë dit të tyre.
8 Edhe ay kur ishte tuke bërë punët’ e priftërisë përpara Perëndisë ndë taksit të efimerisë ti,
9 Pas zakonit të punësë priftërisë, i ra shorta të tymosnjë me kënjem, kur hyri ndë tempullë të Zotit.
10 Edhe gjithë shumica e llauzit ishte tuke falurë përjashta ndë kohë të tymosurit me kënjem.
11 Edhe iu duk ëngjëll’ i Zotit ndenjurë mb’ anë të diathtë të theroresë kënjemit.
12 Edhe Zaharia kur pa, u droth, edhe e mori frika.
13 Po ëngjëlli i tha: “Mos u frikëso, Zahari; sepse lutëja jote u ndigjua, edhe gruaja jote Elisaveta do të të piellë dialë, edhe do t’ia qjuanjç emërinë Joan.
14 Edhe do të jetë mbë tyj gëzim e gas; edhe shumë vetë do të gëzonenë për lindëjen’ e ati.
15 Sepse do të jet’ i math përpara Zotit, edhe nukë do të pijë verë e siqera, edhe do të mblushetë me Frymë të Shënjtëruarë që nga barku i s’ëmësë.
16 Edhe ka për të kthyerë shumë vetë nga të bijt’ e Israilit mbë Zonë, Perëndin’ e tyre.
17 Edhe ay do të vinjë përpara ati me frym’ e me fuqi të Iliut, për të kthyerë zemërat’ e atrëvet mbë djemt, edhe të pandigjuarshimitë nd’ urtësit të drejtëvet, për të bërë gati një llaus të ndrequrë për Zonë.”
18 Edhe Zaharia i tha ëngjëllit: “Qysh do t’e marr vesh këtë punë ; sepse unë jam plak, edhe gruaja ime ësht’ e lashtë ndë dit të saja.”
19 Edhe ëngjëlli u përgjeq e i tha: “Unë jam Gavriili që rri përpara Perëndisë; edhe u dërguashë që të flas tyj, edhe të t’ap zërin’e mirë për këto punë .
20 Edhe na te nukë do të bënjç zë, edhe do të mos munç të flaç, gjer mb’atë ditë që të bënenë këto; sepse nuk’ u zure besë fialëvet të mia, të cilatë do të mbushenë ndë kohët të tyre.
21 Edhe llauzi po priste Zaharinë, edhe çuditeshinë përse mënonte ndë tempullë.
22 Edhe kur dolli, nukë munte t’u fliste atyre; edhe e kupëtuanë, se çoç iu fanit ndë tempullë; edhe ay u bënte atyre me shenjë, edhe mbeti shurdh.
23 Edhe si u mblushnë ditt’ e shërbesës’ ati, vate ndë shtëpit të ti.
24 Edhe pas këtyre dite Elisaveta, gruaja e ati u mbars; edhe e fshihte vetëhenë pesë muaj, tuke thënë, se:
25 “Kështu bëri Zoti mbë mua ndër këto dit, që vuri re të heqë të përqeshuritë prej meje ndërmest të njerëzet.”
26 Edhe mbë të gjashttinë muaj, ëngjëlli Gavriil u dërgua prej Perëndisë ndë qytet të Galilesë, që e kishte emërinë Nazaret,
27 Te një vërgjëreshë, që ish vluarë me një burrë, që qjuhej Josif, prej shtëpisë së Dhavidhit; edhe vërgjëresha e kishte emërinë Mariamë.
28 Edhe ëngjëlli kur hyri tek ajo, tha: “Gëzonu, o e gëzuarë; Zoti është bashkë me tyj; e bekuarë je ti ndërmest të gravet.”
29 Edhe ajo kur pa, u trazua për fialën’ e ati; edhe mendonej ç’do të jetë këta të përshëndeturë.
30 Edhe ëngjëlli i tha: “Mos u frikëso, Mariamë; sepse gjete hir përanë. Perëndisë.
31 Edhe na te do të mbarsesh ndë bark, edhe do të piellç dialë, edhe do t’ia qjuanjç emërinë Jisu.
32 Kyj do të jet’ i math, edhe do të qjuhet’ i Biri të Lartit; edhe Zoti, Perëndia, do t’i apë fron’ e Dhavidhit, atit ati.
33 Edhe do të mbëretëronjë ndë shtëpi të Jakovit për gjithë jetënë, edhe mbëretëria e ati nukë do të ketë të mbaruarë.
34 Edhe Mariama i tha ëngjëllit: “Qysh do të jetë këjo punë, sepse unë s’njoh burrë?”
35 Edhe ëngjëlli u përgjeq e i tha: “Frym’ e Shënjtëruarë do të vinjë mbi tyj, edhe fuqi’ e të Lartit do të të hiesonjë; përandaj edhe ajo gjë e shënjtëruarë që len prej teje do të qjuhetë Birë Perëndie.”
36 Edhe na Elisaveta, fisi yt, edhe ajo u mbars me bir ndë pleqëri të saj; edhe kyj muaj ësht’ i gjashtti asaj që qjuhetë shterpë.
37 Sepse s’është punë që s’munt të bënetë përanë Perëndisë.
38 Edhe Mariama tha: “Na shërbëtoreja e Zotit; u bëftë mbë mua pas fialësë sate.”
Edhe ëngjëlli iku prej asaj.
39 Edhe nd’ato dit Mariama u ngrit, e vate me nxitim ndë malësi, ndë një qytet të Judhësë.
40 Edhe hyri ndë shtëpit të Zaharisë, edhe përshëndeti Elisavetënë.
41 Edhe Elisaveta kur dëgjoj të përshëndeturit’ e Marisë, foshnjeja këceu ndë barkut t’asaj; edhe Elisaveta u mblush me Frymë të Shënjtëruarë.
42 Edhe bërtiti me zë të math, e tha: “E bekuarë je ti ndërmest të gravet, edhe e bekuarë është pem’ e barkut tënt.
43 Edhe nga më gjau këjo punë , të vinj’ e ëm’ e Zotit tim tek unë?
44 Sepse na posa erdhi zëri i të përshëndeturit tënt ndë veshët’ e mi, foshnjeja këceu me gëzim ndë barkut tim.
45 Edhe lum ajo që të besonjë; sepse do të mblushenë tek ajo ç’janë folë nga Zoti.”
46 Edhe Mariama tha:
47 “Shpirti im madhëron Zonë, Edhe fryma ime u gëzua mbë Perëndinë, shpëtimtarinë tim;
48 Sepse shtyri sytë mbë të përungjurit’ e shërbëtoresë ti; sepse na që tashti e paskëtaj gjithë brezatë do të më lumëronjënë;
49 Sepse i Forti bëri punë të mëdha tek unë, edhe emëri i ati është i shënjtëruarë;
50 Edhe përdëllim’ i ati është breza pas brezash mb’ata që i kanë frikë.
51 Bëri pushtet me krahën’ e ti; përndau madhështorëtë ndë mendim të zenëravet atyre.
52 Sbriti fuqitarë prej fronesh, edhe ngriti njerës të përunjurë.
53 Të uriturit i mblushi së mirash, edhe të pasurit i dërgoj jashtë sbrazëtë.
54 I ndihu Israilit, shërbëtorit ti, kur pruri ndër mënt përdëllimn’ e ti ,
55 Sikundrë foli mb’ atëritë tanë, mb’ Avraaminë, edhe mbë farën’ e ati, për gjithë jetënë.
56 Edhe Mariama mbeti bashkë me atë afro tre muaj; pastaj u kthye ndë shtëpit të saj.
57 Edhe Elisavetës’ iu mblush koha për të piellë; edhe polli dialë.
58 Edhe fëqinjt’ e fisi i asaj ndigjuanë, se Zoti madhëroj përdëllimin’ e ti tek ajo; edhe gëzoneshinë bashkë me atë.
59 Edhe ndë të tettënë ditë erdhë të rrethpresënë dialënë; edhe e qjuatinë Zahari, mb’emërit t’et.
60 Po e ëma u përgjeq e tha: “Jo, po do të qjuhetë Joan.”
61 Edhe ata i than’ asaj, se: “Nuk’ është ndonjë ndë fist tënt, që të qjuhetë me këtë emërë.”
62 Edhe bëninë me shenjë te i ati ati, ç’do që të qjuhet’ ay.
63 Edhe ay kërkoj një dërrasë shkronje, edhe shkroj, tuke thënë: “Emër’ i ati ësht’ Joan.”
64 Edhe të gjith’ u çuditnë. Edhe përnjëherë goj’ e ati edhe gjjuh’ e ati u hap; edhe fliste tuke bekuarë Perëndinë.
65 Edhe u erdhi frikë gjith’ atyreve që rrijnë rreth ati. Edhe të gjitha këto fialë fliteshinë ndëpër gjithë malësin’ e Judhesë.
66 Edhe gjith’ ata që ndigjuanë i vunë këto punë ndë zemërat të tyre, tuke thënë: “Vallë ç’do të jetë kyj dialë?” Edhe dor’ e Perëndisë ishte bashkë me atë.
67 Edhe Zaharia, i ati, u mblush me Frymë të Shënjtëruarë; edhe profitepsi, tuke thënë:
68 “Qoftë bekuarë Zoti, Perëndia i Israilit, sepse vuri re, edhe bëri shpërblim mbë llausn’ e ti,
69 Edhe ngriti bri shpëtimi mbë ne ndë shtëpit të Dhavidhit, shërbëtorit ti,
70 Sikundrë foli me anë të gojësë shënjtorëvet ti profitëvet të jetësë; —
71 Shpëtim prej armiqet tanë, edhe prej dorësë gjith’ atyreve që na kanë mëri;
72 Për të bërë përdëllimn’ e ti tek atëritë tanë, edhe për të përmëndurë dhiatën’ e ti të shënjtëruarënë;
73 Pas besë që iu betua Avraamit, atit tanë,
74 Se do të na apë të shpëtojmë prej dorës’ armiqet tanë, edhe t’i shërbejmë pa frikë,
75 Me shënjtëri e me drejtëri përpara ati gjithë ditt’ [e jetësë tonë].
76 — Edhe ti, o dialë, do të qjuhesh profit i të Lartit; sepse do të shkonjç përpara faqesë Zotit, për të bërë gati udhët’ e ati,
77 Për të dhënë mënt shpëtimi llauzit ati, me ndëjesën’ e fajevet atyre,
78 Me anët të përdëllimit thellë Perëndisë tënë, që na vuri re të lindurit’ e diellit prej së larti, për të ndritur’ ata që rrinë nd’ errësirë e ndë hie të vdekëjesë, që të bënjë këmbëtë tona të ecënjënë drejtë nd’ udhë të paqtimit.”
80 Edhe çuni rritej e forconej ndë frymë, edhe ishte ndë shkretëtirat gjer mb’ atë ditë që do të dëftenej te Israili.