KAPTINA IX.
1 Edhe tue shkuem, pa nji nieri të verbëtë çë prei së lemesë.
2 Edhe dishepujt’ e ati e pyetnë, tue thanë: Rabbi, cilli fëjeu kyi, apor përint’ e ati, qi të lejë i vërbëtë?
3 Iesui u përgjeq: As kyi s’fëjeu, as përint’ e ati, por qi të diftohenë punët’ e Perëndisë tek ai.
4 Unë duhetë me punuem punët’ e ati qi më dërgoi, qysh sa të jetë ditë; vien nata, atëherë s’mundetë me punuem askushi.
5 Sa të jemi ndë botët, jam drit’ e botësë.
6 Mbassi tha këto, pështyni për dhe, edhe bani baltë prei pështymësë, edhe leu syt’ e të verbëtit me baltënë,
7 edhe i tha: Shko, e lahu ndë banjë të Siloamit (qi ajo këtheym, do me thanë: Dërguem). Vote pra, e u la, edhe erdhi tue pamë.
8 Fëqijtë pra, edhe ata qi e shifinë përpara se ishte i verbëtë, thoshinë: Nuk’ ashtë kyi ai qi rrinte e lypte?
9 Të tierë thoshinë, se kyi ashtë; edhe të tierë, se i shëmbëllen, por ai thoshte, se - Unë jam.
10 I thoshinë pra: Si t’u çelnë sytë?
11 Ai u përgjeq e tha: Nji nieri qi thohetë Iesu bani baltë, edhe më leu sytë, edhe më tha - Shko ndë banjë të Siloamit, edhe lahu. Edhe si voita e u lashë, çela sytë.
12 I thanë pra: Ku asht’ ai? Thotë: Nukë dij.
13 Bijenë te Fariseit’ ate qi ishte njiherë i verbëtë.
14 Edhe ishte e shëtunë kur bani baltënë Iesui, edhe i çeli sytë.
15 Për-së-ri pra e pyetnë edhe Fariseitë, si çeli sytë. Edhe ai u tha atyne: Vuni baltë mbi syt’ e mi, edhe u lashë, edhe shof.
16 Disa prei Fariseish thoshinë pra: Kyi nieri nuk’ ashtë prei Perëndisë, sepse nukë ruen të shëtunënë. Të tierë thoshinë: Si mundetë me bamë këso mërekulliash nji nieri fajtuer? Edhe ishte të shqierrë ndërmiet atyneve.
17 I thonë prap të verbëtit: Qish thue ti për ate, sepse të çeli sytë? Edhe ai tha, se ashtë profet.
18 Iudeitë pra nuk’ i zunë besë, se ishte i verbëtë, edhe çeli sytë, qysh sa thërritnë përint’ e ati qi iu çelnë sytë.
19 Edhe i pyetnë, tue thanë: Kyi ashtë biri juei, qi ju thoni se ai ka lem’ i verbëtë? Si shef pra tashti?
20 Përint’ e ati u përgjeqnë atyne e thanë: E dimë se kyi ashtë biri ynë, edhe se ka lem’ i verbëtë, por si shef tashti, nukë dimë;
21 a cilli i çeli sytë, na nukë dimë; ai ka moshë; pyetni ate, ai ka me folunë për vetëvetëhenë.
22 Këto thanë përint’ e ati, sepse drojshinë prei Iudeish, se Iudeit’ ishinë bamë tashti me nji fjalë, se ai qi ta rrëfejë për Krisht, të jetë jashtë synagogësë.
23 Përandai përint’ e ati thanë, se ka moshë; pyetni ate.
24 Thirrnë pra për së dyti ate nierinë qi qe i verbëtë, edhe i thanë: Ep-i laft Perëndisë; na e dimë se kyi nieri ashtë fajtuer.
25 Ai u përgjeq pra, e tha: Ndë qoftë fajtuer, nukë dij, por nji punë dij, se qesh i verbët’, edhe tashti shof.
26 Edhe i thanë prap: Qish të bani? Si të çeli sytë?
27 U përgjeq atyne: Tashti u thashë juve, edhe nukë ndëgjuetë; ç’doni me ndëgjuem prap? Mos doni me u bam’ edhe ju dishepujt’ e ati?
28 E përqeshnë pra, edhe thanë: Ti je dishepull’ i ati; por na jemi dishepujt’ e Moiseut.
29 Na e dimë se Perëndia foli me Moisenë, por këte nuk’ e dimë prei kah ashtë.
30 Nieriu u përgjeq, e u tha atyne: Këjo ashtë pun’ e mërekullueshime, se ju s’e dini prei kah ashtë, edhe ai më çeli sytë.
31 Edhe e dimë se Perëndia nuk’ u ndëgjon fajtorëvet, por ndë qoftë kushi me pasunë frikë Perëndinë, edhe me bamë dashunimin’ e ati, këti i ndëgjon.
32 Qysh mbë këte jetë nuk’ ashtë ndëgjuem, se çeli kushi syt’ e ati qi ka lem’ i vërbëtë.
33 Ndë mos ishte kyi prei Perëndisë, nukë mundei me bamë asgja.
34 U përgjeqnë e i thanë: Ti ke lemë gjithë ndër faje, edhe ti na mëson? Edhe e nxuernë jashtë.
35 Iesui ndëgjoi se e nxuernë jashtë; edhe si e gjeti, i tha: I beson ti të Birit Perëndisë?
36 Ai u përgjeq e tha: Cilli asht’ ai , Zot, qi t’i besoj.
37 Edhe Iesui i tha: Edhe e ke pamë, edhe asht’ ai qi flet bashkë me tyi.
38 Edhe ai tha: Besoj, o Zot; edhe e adhuroi.
39 Mbasandai Iesui tha: Unë kam ardhunë ndë këte botë për gjyq, qi të shofin’ ata qi nukë shofinë, edhe të bahenë të verbët’ ata qi shofinë.
40 Edhe sa ishinë prei Fariseish bashkë me ate ndëgjuenë këto, edhe i thanë: Mos jemi edhe na të verbëtë?
41 Iesui u tha atyne: Ndë ishitë të verbëtë, s’do të kishitë faj, por tashti thoni, se - Shofimë; faji juei pra mbet.
1 Edhe tuke shkuarë, pa një njeri të verbërë që prej të lindurit.
2 Edhe nxënësit’ e ati e pyetnë, tuke thënë: “Ravvi, cili fëjeu, kyj apo përint’ e ati, që të lintnjë i verbërë?”
3 Jisuj u përgjeq: “As kyj fëjeu, as përint’ e ati; po që të dëftenenë punërat’ e Perëndisë tek ay.
4 Unë duhetë të punonj punërat e ati që më dërgoj, gjersa të jetë ditë: vien nata, atëhere s’munt të punonjë asndonjë.
5 Sa të jem ndë botët, jam drit’ e botësë.”
6 Passi tha këto, pështyti përdhe, edhe bëri baltë prej pështymësë, edhe leu syt’ e të verbërit me baltënë; edhe i tha:
7 “Shko, e lahu ndë banjë të Silloamit.” (që ajo, këthyerë do me thënë i Dërguarë). Vate pra e u la edhe erdhi tuke parë.
8 Fëqinjtë pra, edhe ata që e shihninë përpara se ishte i verbërë, thoshinë: “Nuk’ është kyj ay që rrinte e lypte?”
9 Të tierë thoshinë: se kyj është; edhe të tierë, se i shëmbëllen; po ay thoshte, se:
10 “Unë jam.” I thoshinë pra: “Qysh t’u hapnë sytë?”
11 Ay u përgjeq e tha: “Një njeri që thuhetë Jisu bëri baltë, edhe më leu sytë, edhe më tha: Shko në banjë të Silloamit, edhe lahu. Edhe si vajta e u laçë, hapa sytë.”
12 I thanë pra: “Ku ësht’ ay?” Thotë: “Nukë di.”
13 E bijenë te Farisenjtë atë që ishte njëherë i verbërë.
14 Edhe ishte e shëtunë, kur bëri baltënë Jisuj, edhe i hapi sytë.
15 Përsëri pra e pyetnin’ edhe Farisenjtë: Qysh hapi sytë? Edhe ay u tha atyre: Vuri baltë mbi syt të mi, edhe u laçë, edhe shoh.”
16 Ca pra prej Farisenjet thoshinë pra: “Kyj njeri nuk’ është nga Perëndia, sepse nukë ruan të shëtunënë.” Të tierë thoshinë: “Qysh munt të bënjë të tilla çudira një njeri fajtuar?” Edhe ishte një shqyerëje ndërmest atyreve.
17 I thonë përsëri të verbërit: “Ti ç’thua për atë, sepse të hapi sytë?” Edhe ay tha: “Se është profit.”
18 Judhenjtë pra nuk’ i zunë besë, se ishte i verbërë, edhe hapi sytë, gjersa thërritnë përint’ e ati që iu hapnë sytë.
19 Edhe i pyetnë, tuke thënë: “Kyj është biri juaj, që ju thoni se ay ka lindurë i verbërë? Qysh sheh pra ndashti?”
20 Përint’ e ati u përgjeqnë atyre, e thanë: “E dimë se kyj është biri ynë, edhe se ka lindur’ i verbërë.
21 Po qysh sheh ndashti nukë dimë; a cili i hapi sytë, neve nuk’ e dimë; ay ka moshë, pyetni atë; ay do të flasë për vetëhen’ e ti.”
22 Këto thanë përint’ e ati, sepse kishinë frikë nga Judhenjtë; se Judhenjtë ishinë bërë ndashti mbë një fialë, se ay që ta rrëfenjë për Krisht, të bënetë jashtë sinagogjisë.
23 Përandaj përint’ e ati thanë, se: “Ka moshë, pyetni atë.”
24 Thirrnë pra për së dyti atë njerinë, që ishte i verbërë, edhe i thanë: “Epi lavdi Perëndisë; neve e dimë se kyj njeri është fajtuar.”
25 Ay u përgjeq pra e tha: “Nd’ është fajtuar, nuk’ e di; po një punë di, se qeshë i verbërë, edhe ndashti shoh.”
26 Edhe i thanë përsëri: “Ç’të bëri? Qysh të hapi sytë?”
27 U u përgjeq atyre: “Ndashti u thashë juve, edhe nukë dëgjuatë; ç’doni të dëgjoni përsëri? Mos doni të bëhi edhe ju nxënësit’ e ati?”
28 E shanë pra, edhe thanë: “Ti je nxënësi ati; po neve jemi nxënësit’ e Mojsiut.
29 Neve e dimë se Perëndia foli me Mojsinë; po këtë nuk’ e dimë nga është.”
30 Njeriu u përgjeq e u tha atyre: “Këjo është pun’ e çudiçime, se ju s’e dini nga është, edhe ay më hapi sytë.
31 Edhe e dimë, se Perëndia nuk’ u dëgjon fajtorëvet; po ndë qoftë ndonjë t’i ketë frikë Perëndisë, edhe të bënjë dashurimin’ e ati, këti i dëgjon.
32 Gjer mbë këtë jetë nuk’ është dëgjuarë, se hapi njeri syt’ e ati që ka lindur’ i verbërë.
33 Ndë mos ishte kyj nga Perëndia, nukë munt të bënte asgjë.”
34 U përgjeqnë e i thanë: “Ti ke lindur’ i tërë ndë faje, edhe ti na mëson?” Edhe e nxuarnë jashtë.
35 Jisuj dëgjoj se e nxuarnë jashtë; edhe si e gjeti, i tha: “I beson të Birit Perëndisë?”
36 Ay u përgjeq e tha: “Cili ësht’ ay , Zot, që t’i besonj?”
37 Edhe Jisuj i tha: “Edhe e ke parë, edhe ay është që flet bashkë me tyj.”
38 Edhe ay tha: “Besonj, o Zot”; edhe iu fal.
39 Pastaj Jisuj tha: “Unë kam ardhurë ndë këtë botë për gjyq, që të shohën’ ata që nukë shohënë, edhe të bënenë të verbërë ata që shohënë.”
40 Edhe sa ishinë prej Farisenjet bashkë me atë dëgjuanë këto, edhe i thanë: “Mos jemi edhe neve të verbërë?”
41 Jisuj u tha atyre: “Nd’ ishitë të verbërë, nukë do të kishitë faj; po ndashti thoni, se: Shohëmë. Faji juaj pra mbet.”