KAPTINA XXVIII.
1 Edhe si shpëtuenë, atëherë e ngjofnë se ujdhësa quhetë Melitë.
2 Edhe barbarëtë na pritnë shumë nierëzisht, sepse ndesnë ziarrm, e na muernë përmbrenda të gjithë, prei shiut qi binte, e prei të ftofëtit.
3 Edhe Pauli kur mbëlodhi shumë krande, edhe i vuni ndë ziarrm, duel jashtë nji nepërkë prei të nxetit, e u ngjit mbas dorës’ ati.
4 Edhe barbarëtë kur panë nepërkënë varë prei dorës’ ati, i thoshinë njiani tietërit: Për të vërtet kyi nieri ashtë gjaksuer, edhe ndonëse shpëtoi prei detit, por gjyqi i Perëndisë nuk’ e la me rruem.
5 Por ai hodhi nepërkënë ndë ziarm, edhe nukë pësoi ndonji gja të keqe.
6 Edhe ata prisinë se kishte për me u ajtun’ ai, a për me ranë për dhe befas i vdekunë, por mbassi pritnë shumë kohë, edhe shifinë se s’iu ba ndonji gja e keqe, ndërruenë mendienë, e thoshinë se ashtë perëndi.
7 Edhe rreth ati vendi ishinë copa dheu të parit ujdhësit, qi quhei Publi, i cilli na priti, e na mbaiti ndë shtëpi miqësisht tri ditt.
8 Edhe i ati i Publiut kishte ranë sëmunë prei ethesh e prei barkut keq, tek i cilli Pauli hyni, edhe u fal, edhe vuni duertë mbi ate, edhe e shëndoshi.
9 Edhe si u ba këjo, edhe të tierëtë sa kishinë sëmunda ndë ujdhësë, vijinë tek ai edhe shëndosheshinë,
10 të cillëtë na nderuenë me shumë nderë; edhe kur kishim për me ikunë, na dhan’ ato qi kishim nevojë.
11 Edhe mbas tre muejsh ikëm me nji lundrë Aleksandrianë qi kishte dimënuem ndë ujdhësë, e cilla kishte shenjë Kastore e Polluke.
12 Edhe si e mbërrim ndë Syrakusë, mbetëm atie tri ditt.
13 Edhe prei andej tue ardhunë rreth, e mbërrim ndë Regi, edhe mbas nji ditë si fryni erë shiu, të dytënë ditë erdhëm ndë Puteolë;
14 atie gjetëm vëllazën, të cillëtë na u lutnë me mbetunë për-an’ atyneve shtatë ditt; edhe kështu erdhëm ndë Romë.
15 Edhe prei andej, vëllazënitë kur ndëgjuenë për ne, na duelnë përpara deri ndë Forë të Appiut, e ndë Tri Tavernat. Pauli kur pa ata, iu fal’ nders Perëndisë, edhe muer zemërë.
16 Edhe kur erdhëm ndë Romë, urdhën-qindësi dha të lidhunitë n’dorë të parit ushtrisë, por Paulin’ e la të rrijë veç bashkë me ushtëtorinë qi e ruente.
17 Edhe mbas tri ditsh Pauli thërriti të parët’ e Iudevet; edhe ata si u mbëlothnë, u thoshte atyne: O burra vëllazën, ndonëse unë s’kam bamë gja kundrë popullit, a kundrë zakonevet atënavet t’anë, më dhanë të lidhunë prei Ierusalemit ndë duert të Romanëvet.
18 Të cillëtë si më gjukuenë, deshnë me më lishuem, sepse s’gjetnë ndonji punë për vdekë tek unë.
19 Por Iudeitë mbassi flisinë kundrë, u shtrëngueshë të thërres mbë Kaisarinë, jo se kam gja për me përfolunë kombinë t’em.
20 Për këte punë pra u thirra juve qi të u shof, edhe të u flas, sepse për punë të shpëresësë Israelit jam lidhunë me këte vark hekurash.
21 Edhe ata i thanë: Na as letëra kemi marrë për tyi prei Iudesë, as ndonji prei vëllazënish erdhi e diftoi, a foli gja të keqe për tyi.
22 Por duemë me ndëgjuem prei teje, qish ke ndër mend, sepse na e dimë, se gjithë-kundi flitetë keq për këte eresi.
23 Edhe mbassi patnë vumë nji ditë për ate, erthnë shumë vetë tek ai atie ku kishte ranë; edhe ai u diftonte atyne mbëretënin’ e Perëndisë tue dhanë deshmi, edhe u mbushte mendien’ atyne për punët’ e Iesuit, prei ligjësë Moiseut edhe prei profetënash, çë ndë mëngjes e deri ndë mbramiet.
24 Edhe disave u mbushei mendia për ato qi thoshte, e disa nukë zejinë besë.
25 Edhe si nuk’ ishinë mbë nji fjalë njiani me tietrinë, ikinë, mbassi tha Pauli nji fjalë, se: Mirë foli Shpirti Shenjt me anë të profetit Isaisë tek atënit t’anë,
26 tue thanë - “Shko te kyi popull, edhe thuei: Me ndëgjim keni me ndëgjuem, por s’keni me marrë vesht; edhe tue pamë do të shifni, por s’keni me pamë,
27 sepse u trash zemëra e këti populli, edhe ndëgjuenë randë me veshët, edhe mbyllnë syt’ e vet, qi të mos shofinë ndonjiherë me syt, edhe të ndëgjojnë me veshët, edhe të marrinë vesht me zemërënë, edhe të këthehenë, qi t’i shëndosh”.
28 Le të bahet’ e ditunë pra mbë ju, se shpëtimi i Perëndisë u dërgue mbë kombet, edhe ata kanë me e ndëgjuem.
29 - Edhe si tha këto, Iudeitë iknë, tue u ngranë me shumë fjalë ndërmiet atyneve.
30 Edhe Pauli mbeti atie dy viet plot ndë shtëpi të vet qi e kishte zanë me pagë, edhe priste gjith’ ata qi vijinë tek ai,
31 tue predikuem mbëretënin’ e Perëndisë, edhe tue mësuem punët’ e Zotit Iesu-Krisht me çdo sy të çelë, e pa ndonji të ndalunë.
1 Edhe si shpëtuanë, atëhere e njohnë se ujdhësa qjuhetë Melitë.
2 Edhe varvarëtë na pritnë shumë vëllezërisht, sepse ndesnë ziarr, e na muarnë përbrënda të gjithë, nga shiu që binte, e nga të ftohtëtë.
3 Edhe Pavli kur mbëlodhi shumë shkarpa, edhe i vuri ndë ziarr, dolli jashtë një nepërkë nga të nxetëtë e iu ngjit pas dorës’ ati.
4 Edhe varvarëtë kur panë bishënë varurë prej dorës’ ati, i thoshinë njëri tiatërit: “Me të vërtetë kyj njeri është gjakëtuar, edhe ndonëse shpëtoj prej detit, po gjyqi i Perëndisë nuk’ e la të rronjë.”
5 Po ay hodhi bishënë ndë ziarr, edhe nukë pësoj ndonjë gjë të keqe.
6 Edhe ata prisninë se do të ëhetë a të bierë përdhe papritur’ i vdekurë; po passi pritnë shumë kohë, edhe shihninë, se s’iu bë ndonjë gjë e ligë, ndërruanë mëndëjenë, e thoshinë se është perëndi.
7 Edhe rreth ati vëndi ishin’ arat’ e të parit ujdhësë që qjuhej Puplë, i cili na priti e na mbajti ndë shtëpi miqësisht tri dit.
8 Edhe i ati Puplit dergjej sëmurë prej ethesh e prej barkut keq; tek i cili Pavli, si hyri, u fal, edhe vuri duartë mbi atë, edhe e shëroj.
9 Edhe si u bë këjo, edhe të tierëtë sa kishinë sëmunda ndë ujdhësë, vininë tek ay edhe shëroneshinë;
10 Të cilëtë na nderuanë me shumë ndere, edhe kur ishim për të ikurë, na dhanë ato që kishim nevojë.
11 Edhe pas tre muajsh ikëm me një lundrë Aleksandhrine, që kishte dimëruarë nd’ ujdhësë, e cila kishte shenjën’ e Dhioskurëvet.
12 Edhe si harrimë ndë Syrakusë, mbetëm atie tri dit.
13 Edhe që andejë tuke ardhurë rrotullë harrimë ndë Rigje; edhe pas një dite si fryti erë shiu, për dy dit erthmë ndë Potiollë.
14 Atie gjetmë vëllezër, të cilëtë na u lutnë të mbesëmë përan’ atyreve shtatë dit, edhe kështu erthmë ndë Romë.
15 Edhe që andejë vëllezëritë kur dëgjuanë për ne, na duallnë përpara gjer ndë Forët t’ Appiut e ndë Tri Tavernatë; Pavli kur i pa këta, iu fal ndersë Perëndisë, edhe mori zëmërë.
16 Edhe kur erthmë ndë Romë, urdhërqindësi dha të lidhuritë n’dorë të parit ushtërisë; po Pavlinë e la të rrijë veç bashkë me ushtëtorinë që e ruante.
17 Edhe pas tri diç Pavli thërriti të parët’ e Judhenjet; edhe ata si u mbëlothnë, u thoshte atyre: “O burra vëllezër, ndonëse unë s’kam bërë gjë kundrë llauzit, a kundrë zakonevet atërvet tënë, më dhanë të lidhurë nga Jerusalimi ndë duar të Romanëvet;
18 Të cilëtë si më gjykuanë, deshnë të më lëshoninë, sepse s’gjetnë ndonjë punë për vdekëje tek unë.
19 Po Judhenjtë passi flisninë kundrë, u shtrënguaç të thërres Qesarinë, jo se kam për të përfolurë kombinë tim.
20 Për këtë punë pra u thirra juve, që t’u shoh, edhe t’u flas; sepse për punë të shpëresës’ Israilit jam lidhurë me këtë vark hekurash.”
21 Edhe ata i thanë: “Neve as kartëra kemi marrë për tyj nga Judhea, asndonjë nga vëllezërit’ erdhi e dëfteu, a foli gjë të keqe për tyj.
22 Po duamë të dëgjojmë prej teje ç’ke ndër mënt; sepse neve dimë, se kudo flitetë keq për këtë eresi.”
23 Edhe passi patnë vënë një ditë për atë, erthnë shumë vetë tek ay atie ku kishte rënë; edhe ay u dëftente atyre mbëretërin’ e Perëndisë tuke dhënë martiri, edhe u mbushte mëndëjen’ atyre për punë të Jisujt, nga nomi Mojsiut edhe nga profitëritë, që ndë mëngjes e gjer mbrëmanet.
24 Edhe cave u mbushej mëndëja për ato që thoshte, e ca nukë zininë besë.
25 Edhe si nuk’ ishinë mbë një fialë njëri me tietrinë, ikninë, passi tha Pavli një fialë, se: “Mirë u foli Frym’e Shënjtëruarë me anë të profitit Isai tek atërit tanë,
26 Tuke thënë: “Shko te kyj llaus edhe thuaj: Me të dëgjuarë do të dëgjoni, po nukë do të merrni vesh; edhe tuke parë do të shihni, po nukë do të kupëtoni; sepse u trash zëmër’ e këti llauzi, edhe dëgjuanë rëndë me veshëtë, edhe mbyllnë syt’ e tyre, që të mos shohënë ndonjëherë me sytë, edhe të dëgjonjënë me veshëtë, edhe të marrënë vesh me zëmrënë, edhe këthenenë, e t’i shëronj.“ Le të bënet’ e diturë pra mbë ju, se shpëtim’ i Perëndisë u dërgua mbë kombet; edhe ata do ta dëgjonjënë.”
29 — Edhe si tha këto, Judhenjt’ iknë, tuke ngrënë me shumë fialë njëri me tietrinë.
30 Edhe Pavli mbeti atie dy viet plot ndë një shtëpi që e paguante vetë; edhe priste gjith’ ata që vininë tek ay,
31 Tuke leçiturë mbëretërin’ e Perëndisë, edhe tuke mësuarë punët’ e Zotit Jisu Krisht, me çdo sy të hapurë e pa ndonjë të ndalurë.