KAPTINA XXI.
1 Edhe si u hoqëm prei atyneve, lundruem, e erdhëm dreit’ udhësë ndë Ko, edhe tietrënë ditë ndë Rodë, edhe prei andyj ndë Patara.
2 Edhe si gjetëm nji lundrë qi kishte për me shkuem ndë Fenikë, hypëm mb’ate , e lundruem.
3 Edhe kur pam për së largu Kyprën’, edhe e lam mbë të mangjëtë, lundrojim ndë Syri, edhe duelëm jashtë ndë Tyrë, sepse atie kishte për me shkarkuem barrënë lundra.
4 Edhe si gjetëm dishepujtë, mbetëm aty shtatë ditt, të cillët’ i thoshinë Paulit me anë të Shpirtit Shenjt , të mos hypi ndë Ierusalem.
5 Edhe si mbaruem ditt duelëm e vejim; edhe ata të gjithë na përcillinë bashkë me grat e me dielmt’ deri jashtë qytetit; edhe si u ulëm mbë gjunjë ndë buzë të detit, u falëm.
6 Edhe si i lam shëndet njiani tietërit, hypëm ndë lundrët; edhe ata u këthyenë ndëpër shtëpiat e veta.
7 Edhe na si mbaruem të lundruemitë, prei Tyrës’ erdhëm ndë Ptolemaidë, edhe si përshëndetëm vëllazënitë, mbetëm nji ditë për-an’ atyneve.
8 Edhe ndë nesëret na qi ishimë më Paulinë duelëm, e erdhëm ndë Kaisari; edhe si hym ndë shtëpit të Filippit ungjilltarit, qi ishte nji prei të shtatësh, mbetëm për-an ati.
9 Edhe kyi kishte shtatë bija virgjinesha qi profetizojinë.
10 Edhe kur mbetëm aty mëjaft ditt, sdrypi prei Iudesë nji profet qi quhei Agab.
11 Edhe ai si erdhi te na, muer brezin’ e Paulit, edhe lidhi duert’ e kambët’ e veta, e tha: Këto thotë Shpirti Shenjt. Kështu Iudeitë ndë Ierusalem kanë me lidhunë ate burrinë, të cillit ashtë kyi bres, edhe kanë me e dhanë ndë duer të kombevet.
12 Edhe kur ndëgjuem këto, i luteshim na edhe vendësitë mos me hypun’ ai ndë Ierusalem.
13 Por Pauli u përgjeq: Qish bani kështu tue qjam’ e tue thyem zemërënë t’eme? Sepse unë jam gati jo vetëm me u lidhunë, por edhe me vdekunë ndë Ierusalem për emënin’ e Zotit Iesu.
14 Edhe mbassi s’i mbushei mendia, pushuem, e tham: U baftë dashunimi i Zotit.
15 Edhe erthnë bashkë me ne edhe disa dishepuj prei Kaisariet,
16 edhe prunë me vetëhe nji farë Mnasoni Kyprian, nji dishepull të vietërë, i cilli kishte për me na marrë ndë shtëpit të vet.
17 Edhe na si erdhëm ndë Ierusalem, vëllazënitë na pritnë me gëzim.
18 Edhe tietrënë ditë Pauli vote bashkë me ne te Iakobi; edhe erthnë gjithë pleqtë.
19 Edhe si i përshëndeti, u diftoi atyne nji ka nji gjithë sa bani Perëndia ndër kombet me anë të shërbesës’ ati.
20 Edhe ata kur ndëgjuenë, lavduenë Zotinë, edhe i thanë: Shef, o vëlla, sa shumë mijëna janë prei atyne Iudevet qi kanë besuem; edhe të gjithë janë zelltarë për ligjënë.
21 Edhe muernë vesht për tyi, se mëson gjith’ ata Iudeitë qi janë ndër kombet me u larguem prei ligjësë Moiseut, tue thanë: të mos rreth-presinë dielmtë, as të mos ecinë mbas zakonesh.
22 Qish ashtë pra këjo? Për të vërtet ka me u mbëledhunë shumicë, sepse kanë me ndëgjuem se ke ardhunë.
23 Ban pra këte qi të thomi tyi: Janë ndër ne katër burra qi kanë bamë kusht mbë vetëvetëhenë;
24 merr këta, edhe qirohu bashkë me ata, edhe prish për ata, qi të ruejnë kryetë, edhe të gjithë ta marrinë vesht se s’janë gja ato qi ndëgjuenë për tyi; por se ecën edhe ti vetë mbas zakonesh, edhe ruen ligjënë.
25 Sa për ata kombet qi kanë besuem, na u dërguem letër, edhe e pam me udhë ata të mos ruejnë t’atillë, veç të ruhenë prei kurbanit idhujvet, edhe prei kafshësë mbytëmë, edhe prei kurvënisë.
26 - Atëherë Pauli muer me vetëhe ata burratë, edhe ditënë tietërë si u qirue bashkë me ata, hyni ndë tempull, për me dhanë za kurë ishinë për me u mbushunë ditt e të qiruemit, deri sa të bihei dhunëti për gjithë-se-cillinë prei atyneve.
27 Edhe kur ishinë për me u mbushunë shtatë ditt, ata Iudeitë qi ishinë prei Asisë kur pan’ ate ndë tempull, përzinë gjithë gjindëjenë, edhe vunë duertë mbi ata,
28 tue bërtitunë: O burra Israelitë, na ndimoni; kyi asht’ ai nieriu qi mëson të gjithë gjithë-kundi kundrë popullit edhe ligjës’ edhe këti vendi; por ka shtim’ edhe Grekë ndë tempull, e ndyni këte vend të shenjtënueshim.
29 (Sepse ata kishinë pamë përpara Trofim Efesianinë bashkë me ate ndë qytet, edhe kujtojinë se e kishte shtimë Pauli ndë tempull.)
30 Edhe u tund gjithë qyteti, edhe u mbëloth populli; edhe si zunë Paulin’, e tërhoqnë jashtë tempullit, edhe përnjiherë u mbyllnë dyertë.
31 Edhe kur kërkojinë me e vramë, shkoi zani te kapitani i tufësë ushtëtorëvet, se gjithë Ierusalemi ashtë përziem.
32 I cilli përnjiherë muer me vetëhe ushtëtorë e urdhën-qindësa, e vrapëtoi mbi ata. Edhe ata kur panë kapitanin’ edhe ushtëtorëtë, pushuenë tue rrafunë Paulinë.
33 Atëherë kapitani u afërue, edhe e rroku, edhe urdhënoi të lidhetë ne dy vargje hekurash; edhe pyeste, cilli ishte ai , edhe qish kishte bamë.
34 Edhe ndërmiet gjindëjesë thërrisinë disa për nji punë , e disa të tierë për nji tietërë punë ; edhe mbassi nukë mundei me marrë vesht të vërtetënë prei trubullimit, urdhënoi me e prumë ndë kastëll.
35 Edhe kur erdhi ndë shkallët, koditi me e mbaitunë mbë kraha ushtëtorëtë për punë të shtrëngimit gjindëjesë.
36 Sepse shumica e popullit shkojinë mbrapa tue bërtitunë: Ngreje ate.
37 Edhe Pauli kur kishte për me hymë ndë kastëll, i thotë kapitanit: Më ndëjehetë di qish me të thanë? Edhe ai i tha: Di Greqisht?
38 Vallë mos je ti ai Egjyptiani qi ngrite mbë kambë para këtyne ditve, edhe nxore ndë shkretinët katër mijë nierës gjak-bamësa?
39 Edhe Pauli tha: Unë jam nji nieri Iude prei Tarset, qytetar i nji qyteti me emënë të Kilikisë; edhe të lutem më le me i folunë popullit.
40 Edhe ai si e la, Pauli ndenj mbë shkallët, e tundi dorënë te populli të mbanë vesh . Edhe si u ba pushim i madh, foli mbë gjuhë Hebraishte, tue thanë:
1 Edhe si u larguam nga ata, lundruam’ e erthmë drejt udhësë ndë Ko edhe ditënë tietrë ndë Rodhë, edhe që andej ndë Patara.
2 Edhe si gjetëm një lundrë që kishte për të shkuarë ndë Finikë, hipëm mb’atë e lundruam.
3 Edhe kur pamë për së largu Qyprënë, edhe e lam mbë të mëngjërë, lundruam ndë Syri, edhe duallm jashtë ndë Tyrë; sepse atie kishte për të shkarkuarë barrënë lundra .
4 Edhe si gjetëm nxënësitë, mbetëm aty shtatë dit; të cilët’ i thoshinë Pavlit me anë të Frymësë, të mos hipënjë ndë Jerusalim.
5 Edhe si mbaruam’ ato dit, duallm e shkonimë, edhe ata të gjithë na përcillninë bashkë me gra e me dielm gjer jashtë qytetit; edhe si u ungjëm mbë gjunj ndë buzë të detit, u falëm.
6 Edhe si u përshëndetëm njëri me tiatrinë, hipëm ndë lundrët, edhe ata u këthyenë ndëpër shtëpiat të tyre.
7 Edhe neve si mbaruam të lundruarëtë prej Tyrësë, erthmë ndë Ptolemaidhë, edhe si përshëndetëm vëllezëritë, mbetëm një ditë përan’ atyreve.
8 Edhe mbë të nesërmet (neve që ishim me Pavlinë) duallm e erthmë ndë Qesari, edhe si hym ndë shtëpi të Filippit Ungjilltarit, që ishte një nga të shtatëtë, mbetëm përan’ ati.
9 Edhe kyj kishte shtatë bija vërgjëresha që profitepsninë.
10 Edhe kur mbetëm aty mjaft dit, sbriti nga Judhea një profit që qjuhej Agaf.
11 Edhe ay si erdhi te neve, mori brezin’ e Pavlit, edhe lidhi duart’ edhe këmbët’ e tia, e tha: “Këto thotë Frym’e Shënjtëruarë. Kështu do të lithnjënë Judhenjtë ndë Jerusalim atë burrinë, të cilit është kyj bres, edhe do ta apënë ndër duar të kombevet.”
12 Edhe kur dëgjuam këto, i luteshimë neve edhe vëndësitë të mos hipënjë ay ndë Jerusalim.
13 Po Pavli u përgjeq: “Ç’bëni kështu tuke qjarë e tuke thyerë zëmrënë time? Sepse unë jam gati jo vetëmë të lidhem, po edhe të vdes ndë Jerusalim për emërin’ e Zotit Jisu.”
14 Edhe passi nuk’ i mbushej mëndëja, pushuam, tuke thënë: “U bëftë dashurimi Zotit.”
15 Edhe pas këtyre ditve bëm gati plaçkatë e hipëm ndë Jerusalim.
16 Edhe erthnë bashkë me ne edhe ca nxënësa nga Qesaria, edhe prunë me vetëhe një farë Mnasoni Qyprian, një nxënës të vieterë, i cili do të na merrte ndë shtëpi të ti.
17 Edhe neve si erthmë ndë Jerusalim, vëllezëritë na pritnë me gëzim.
18 Edhe ditënë tiatërë Pavli vate bashkë me ne te Jakovi; edhe erthnë gjithë pleqtë.
19 Edhe si përshëndeti ata, u dëfteu atyre një nga një gjithë sa bëri Perëndia ndër kombet me anë të shërbesës’ ati.
20 Edhe ata kur dëgjuanë, lavdëruanë Zotinë; edhe i thanë: “Sheh, o vëlla, sa shumë mijëra janë nga ata Judhenjtë që kanë besuarë; edhe të gjithë janë zilitarë për nomnë.
21 Edhe muarnë vesh për tyj, se mëson gjith ata Judhenjtë që janë ndër kombet, të largonenë prej nomit Mojsiut, tuke thënë: “Të mos rrethpresënë dielmtë, as të mos ecënjënë pas zakonevet.
22 Ç’është pra këjo ? Me të vërtetë do të mbëlidhetë shumica, sepse do të dëgjonjënë se ke ardhurë.
23 Bëj pra këtë që të themi. Janë ndër ne katër burra, që kanë të taksurë mbë vetëhet të tyre.
24 Merr këta e qëronu bashkë me ata, edhe prish për ata, që të rruanjënë kryetë, edhe të gjithë ta dinë se s’janë gjë ato që dëgjuanë për tyj, po edhe ti je tuke ruajturë gjithënjë nomnë.
25 Sa për ata kombetë që kanë besuarë, neve u dërguam kartë, edhe e pam me udhë ata të mos ruanjënë të tillë gjëje, veçe të ruhenë prej kurbanit idhujvet, edhe prej gjakut, edhe prej kafshësë mbyturë, edhe prej kurvërisë.”
26 — Atëhere Pavli mori me vetëhe ata burratë, edhe ditënë tiatërë si u qërua bashkë me ata, hyri ndë hieroret, që të apë zë, kur ishinë për t’u mbushurë dit e të qëruarit, gjersa të bihej dhurëti për gjithësecilinë nga ata.
27 Edhe kur ishinë për të mbushurë të shtatë dit, ata Judhenj që ishinë nga Asia, kur e panë atë ndë hieroret, përzienë gjithë gjëndëjenë, edhe vunë duartë mbi atë,
28 Tuke bërtiturë: “O burra Israilitë,na ndihni; kyj ësht’ ay njeriu që mëson të gjithë gjithëkundi kundrë llauzit edhe nomit edhe këti vëndi; po ka shtyrë edhe Grekë ndë hieroret, edhe pëgëri këtë vënt të shënjtëruarë.
29 — (Sepse ata kishinë parë përpara Trofimnë Efesianinë bashkë me atë ndë qytet, edhe kujtoninë se e kishte shtyrë Pavli ndë hieroret).
30 Edhe u tunt gjithë qyteti, edhe u mbëloth llauzi; edhe si zunë Pavlinë, e hoqnë jashtë hieroresë; edhe përnjëherë u mbyllnë dyertë.
31 Edhe passi kërkoninë ta vrisninë, vatë fiala te kryemijësi tufës’ ushtëtorëvët, se gjithë Jerusalimi është përzierë;
32 I cili përnjëherë mori me vetëhe ushtëtorë edhe urdhërqindësa, e u sul poshtë mbi ata. Edhe ata kur panë kryemijësin’ edhe ushtëtorëtë, pushuanë tuke rrahurë Pavlinë.
33 Atëhere kryemijësi u afrua, edhe e zuri, edhe urdhëroj të lidhetë me dy vargje hekurash, edhe pyeste, cili ishte ay , edhe ç’kishte bërë.
34 Edhe ndërmest të gjëndëjesë bërtisninë ca për një punë, e ca të tierë për tiatërë punë ; edhe passi nukë munte të marrë vesh të vërtetënë nga trazyra, urdhëroj ta shpienë ndë kastrë.
35 Edhe kur erdhi ndë shkallët, gjau ta mbarinë mbë krahë ushtëtorëtë për punë të shtrëngatësë gjëndëjesë.
36 Sepse shumica llauzit shkoninë prapa tuke bërtiturë: “Ngrije atë.”
37 Edhe Pavli kur do të hynte ndë kastrë, i thotë kryemijësit: “A më ndëjenetë diç’ të them tyj?”
38 Edhe ay tha: “A di Greqisht? Vallë mos je ti ay Egjyptiani, që ngriti krye para këtyre ditve edhe nxori ndë shkretëtirët katër mijë njerës gjakëtorë?”
39 Edhe Pavli tha: “Unë jam një njeri Judhe nga Tarsa, qytetar i një qyteti me emërë të Qiliqisë; edhe të lutem, lëmë t’i flas llauzit.”
40 Edhe ay si e la, Pavli ndenji mbi shkallët, e tundi dorënë te llauzi, edhe si u bë pushim i math, foli ndë gjjuhë Evraishte, tuke thënë: