KAPTINA XIX.
1 Edhe Apollosi kur ishte ndë Korinthë, Pauli si shkoi ndëpër anët e sipërme, erdhi ndë Efesë, edhe kur gjeti atie disa dishepuj,
2 u tha atyne: Muertë Shpirtinë Shenjt kur besuëtë? Edhe ata i thanë: Por as ndëgjuem kemi, se ashtë Shpirti Shenjt.
3 Edhe ai u tha atyne: Mbë se pra u pagëzuetë? Edhe ata thanë: Mbë pagëzim të Gjionnit.
4 Edhe Pauli tha: Gjionni pagëzoi me pagëzim pendese, tue i thanë popullit, t’i besojn’ ati qi vien mbas ati, do me thanë Iesu-Krishtit.
5 Edhe ata kur ndëgjuenë, u pagëzuenë mb’emënit të Zotit Iesu.
6 Edhe Pauli si vuni duertë mbi ata, erdhi Shpirti Shenjt mbi ata, edhe flisinë gjuhëna, e profetizojinë.
7 Edhe gjith’ ata burra ishin afër dy-mbë-dhetë.
8 Edhe ai hyni ndë synagogët, e fliste me sy çelë, tue lëgjiruem për tre muej, e tue u mbushunë mendien’ atyne për punët e mbëretënisë Perëndisë.
9 Por disa mbassi ishinë të ashpërë, e s’u mbushei mendia, por flisinë keq për udhën’ e Zotit përpara gjindëjesë, u mërgue prei atyneve, edhe dau dishepujtë, tue lëgjiruem përditë ndë shkollë të nji farë Tyranni.
10 Edhe këjo u ba për dy viet; kaqi sa gjith’ ata qi rrijinë ndë Asi ndëgjuenë fjalën’ e Zotit Iesu, Iude e Grekë.
11 Edhe Perëndia bante mërekullia të mëdha me anë të duervet Paulit,
12 kaqi sa biheshinë mbi të sëmunët riza e përparëje prei korpit ati, edhe sëmundat’ ikinë prei atyneve, edhe frymat’ e këqia dilinë prei atyneve.
13 Edhe disa prei atyne përbetorëvet Iudevet qi silleshinë rrotullë, vunë dorë me zanë n’gojë emënin’ e Zotit Iesu mb’ata qi kishinë fryma të këqia, tue thanë: U përbetojmë juve mb’ate Iesunë qi predikon Pauli.
14 Edhe ata qi bajinë këte, ishinë të shtatë bijt’ e nji Skeva Iudeu krye-prifti.
15 Edhe frym’ e keqe u përgjeq, e tha: Iesun’ e ngjof, edhe Paulin’ e dij; por ju cillëtë jeni?
16 Edhe ai nieriu qi kishte frymën’ e keqe u hoth mbi ata, edhe i mundi, e hypi sipër atyneve, kaqi sa ata iknë prei shtëpisë ati sveshun’ e plaguem.
17 Edhe këjo u ba e ditëme mbë gjithë Iudeit e Grekët qi rrijinë ndë Efesë; edhe i muer frika të gjith’ ata, edhe madhënohei emëni i Zotit Iesu.
18 Edhe shumë prei atyneve qi kishinë besuem vijinë tue rrëfyem e tue diftuem punët’ e veta.
19 Edhe shumë vetë prei atyneve qi bajinë magji, bijinë libratë, e i digjinë përpara të gjithëve; edhe numëruenë të çimuemit’ e atyneve, e i gjetnë se vëjejinë pesë-dhetë mijë copa argjandi.
20 Kështu u shtue e u forcue fort fjala e Zotit.
21 Edhe si u mbaruenë këto punë , Pauli e vuni ndër mend me vetëvetëhenë, si të shkojë ndëpër Makedoni , e ndëpër Ahai, të vejë ndë Ierusalem, e tha, se: Si të vete atie, më duhetë me pamë edhe Romënë.
22 Edhe dërgoi ndë Makedoni dy vetë prei atyneve qi i shërbejinë, Timothenë edhe Erastinë, por ai vetë ndenji disa kohë ndë Asi.
23 Edhe nd’ate kohë u ba shumë të përziem për këte u dhë.
24 Sepse nji farë argjandari qi quhei Demetër, i cilli ndërtonte tempuj t’argjanttë të Dianësë, e u bante shumë fitim mieshtravet;
25 kyi si mbëlodhi këta, edhe ata qi punojinë kësosh, tha: O burra, e dini mirë se fitimi ynë ashtë prei kësai pune;
26 edhe veni ore, e ndëgjoni, se jo vetëmë ndë Efesë, por afër ndëpër gjith Asinë, kyi Pauli u mbushi mendien’ atyne, e këtheu shumë gjindëje, tue thanë, se nukë janë perëndina ata qi ndërtohenë prei duersh.
27 Edhe jo vetëmë këjo mieshtria jonë ashtë mbë rrezik me ranë poshtë, por edhe tempulli i perëndieshësë madhe Dianësë të mos zihetë për gja, edhe ka me u vdierrë madhënia e asai, të cillën’ e ka për nder gjith’ Asia edhe bota.
28 Edhe ata kur ndëgjuenë, u mbushnë me zemërim, e bërtisinë, tue thanë: E madhe ashtë Diana e Efesianëvet.
29 Edhe gjithë qyteti u mbush me të përziem; edhe si zunë të gjithë bashkë Gainë edhe Aristarhunë, nierës Makedonas, qi bajin’ udhë bashkë me Paulinë, u turrnë me nji zemërë ndë theatër.
30 Edhe Pauli kur donte me hynë ndër gjindëjenë, dishepujtë nuk’ e lijinë.
31 Edhe disa prei të parëvet Asisë, qi ishinë miqt’ e ati, dërguenë tek ai, e i luteshinë mos e api vetëhenë ndë theatër.
32 Disa pra bërtisinë kështu , e disa tietërazi, sepse ishte trubulluem përmbëledhëja, edhe ma të shumëtë nukë dijinë për ç’punë ishinë mbëledhunë.
33 Edhe ata nxuernë Aleksandrinë përpara gjindëjesë qi të flasi , sepse Iudeit’ e kishinë vumë përpara. Edhe Aleksandri tundi dorënë, e desh me i dhanë fjalë gjindëjesë.
34 Por mbassi e ngjofnë se ashtë Iude, u ba nji za prei së gjithëve, tue bërtitun’ afër dy orë: E madhe ashtë Diana e Efesianëvet.
35 Edhe shkruisi si pushoi gjindëjenë, tha: O burra Efesianë, cilli nieri asht’ ai qi s’e di se qyteti i Efesianëvet ashtë tempull-rueitës i Dianësë perëndieshësë madhe, edhe idhullit qi sdrypi prei Ejtesë?
36 Mbassi s’gjindetë nieri pra me folunë kundrë këtyneve, ju duhetë të mbëlithni vetëhenë, e të mos bani ndonji punë pa mend.
37 Sepse keni prumë këta nierës, qi as kanë viedhunë gja kishe, as kanë vlasfimuem perëndieshënë tuei.
38 Ndë qoftë pra se Demetri edhe mieshtritë qi janë bashkë me ate, kanë fjalë kundrë kuit, janë ditt qi bahetë gjyq, edhe janë prokonsulla; le të ngrenë njiani tietrinë.
39 Por ndë kërkoni ndonji gja për të tiera punë , ka për me u sgjidhunë ndë përmbëledhëje qi ashtë me udhë.
40 Sepse jemi ndë rrezik mos na përflasinë se ngritëm krye për të përziemit’ e ditësë sotshime, pa qenunë ndonji punë, qi të mundemi me dhanë fjalë për këte mbëledhëje.
41 Edhe si tha këto, përdau përmbëledhëjenë.
1 Edhe Apolloj kur ishte ndë Korinthë, Pavli shkoj ndëpër anët të sipërme, e erdhi ndë Efesë; edhe si gjeti atie ca nxënësa,
2 U tha atyre: “A muartë Frymë të Shënjtëruarë, kur besuatë?” Edhe ata i thanë: “Po as nukë kemi dëgjuarë se ka Frymë të Shënjtëruarë.”
3 Edhe ay u tha atyre: “Mbë se pra u pagëzuatë?” Edhe ata thanë: “Ndë pagëzim të Joannit.”
4 Edhe Pavli tha: “Joanni pagëzoj me pagëzim pendimi, tuke i thënë llauzit t’i besonjën’ ati që vien pas atij, do me thënë, Jisu Krishtit.”
5 Edhe ata si dëgjuanë, u pagëzuanë mb’ emërit të Zotit Jisu.
6 Edhe Pavli si vuri duartë mbi ata, erdhi Frym’ e Shënjtëruarë mbi ata, edhe flisninë gjuhëra e profitepsninë.
7 Edhe gjithë këta ishinë sindonja dy-mbë-dhietë burra.
8 Edhe ay hyri ndë sinagogjit e fliste me sy hapurë, tuke kuvënduarë për tre muaj, e tuke u mbushurë mëndëjen’ atyre për punët’ e mbëretërisë Perëndisë.
9 Po ata passi ashpëroneshinë e s’u mbushej mëndëja, po flisninë keq për udhën’ e Zotit përpara gjëndëjesë, u largua nga ata, edhe ndau nxënësitë, tuke kuvënduarë përditë ndë skoli të një farë Tyranni.
10 Edhe këjo u bë për dy viet, kaqë sa gjith’ ata që rrininë nd’ Asi dëgjuanë fialën’ e Zotit (Jisu), Judhenj e Grekë.
11 Edhe Perëndia bënte çudira të mëdha me anë të duarvet Pavlit,
12 Kaqë sa bineshinë mbi të sëmurët riza e përparje nga trupi ati, edhe sëmundat’ ikninë nga ata, edhe frymat’ e liga dilninë nga ata.
13 Edhe ca nga ata Judhenj përgjërimtarë që silleshinë rrotullë vunëduartë të zënë n’gojë emërin’ e Zotit Jisu mb’ ata që kishinë fryma të liga, tuke thënë: “U përgjërojmë juve mb’ atë Jisunë që leçit Pavli.”
14 Edhe ata që bëninë këtë ishinë shtatë bijt’ e një kryeprift Judheu që qjuhej Sqeva.
15 Edhe frym’ e ligë u përgjeq e tha: “Jisun’ e njoh, edhe Pavlin’ e di; po ju cilëtë jeni?”
16 Edhe ay njeriu që kishte frymën’ e ligë u hoth mbi ata, edhe i mundi, e u hipi sipër atyreve, kaqë sa ata iknë prej shtëpis’ ati sveshurë e plagosurë.
17 Edhe këjo u bë e diturë mbë të gjithë, mbë Judhenj e mbë Grekë, që rrininë nd’ Efesë: edhe të gjith’ ata i mori frika, edhe madhëronej emëri i Zotit Jisu.
18 Edhe shumë nga ata që kishinë besuarë vininë tuke rrëfyerë e tuke dëftyerë punët’ e tyre.
19 Edhe shumë vetë nga ata që bëninë magji, bininë vivliat’ e tyre, e i diqninë përpara të gjithëve; edhe numëruanë të çëmuarët’ e atyreve, e i gjetnë se vëjeninë pesë-dhietë mijë copa argjëndi.
20 Kështu shtonej e forconej fort fial’ e Zotit.
21 Edhe si u mbaruanë këto punë , Pavli e vuri ndër mënt me vetëhen e ti, si të shkonjë ndëpër Maqedhoni e ndëpër Ahai, të vejë ndë Jerusalim, e tha, se: “Si të vete atie, duhetë që të shoh un’ edhe Romënë.”
22 Edhe dërgoj ndë Maqedhoni dy vetë nga ata që i shërbeninë, Timothenë edhe Erastinë, po ay vetë ndenji ca kohë ndë Asi.
23 Edhe nd’ atë kohë u bë shumë trazyrë për këtë udhë.
24 Sepse një farë argjëndari që qjuhej Dhimitër, i cili ndërtonte tempuj të Artemidhësë, edhe u epte shumë fitim mieshtërvet,
25 Kyj si mbëlodhi këta, edhe ata që punoninë të tilla, tha: “O burra, e dini mirë se fitimi ynë është nga këjo punë.
26 Edhe vini re e dëgjoni, se jo vetëmë nd’ Efesësë, po afro ndëpër gjith’ Asinë, kyj Pavli u mbushi mëndëjenë e këtheu shumë gjëndëje, tuke thënë, se nukë janë perëndira ata që dëftonenë me duar.
27 Edhe jo vetëmë këjo mieshtëria jonë është mbë rrëzik të bierë poshtë, po edhe tempulli perëndieshësë madhe Artemidhësë të mos zihetë për gjë, edhe do të humbasë madhëria e asaj, të cilën’ e ka për nderë gjith’Asia edhe bota.
28 Edhe ata kur dëgjuanë, u mbushnë me zëmëratë, e bërtisninë tuke thënë: “E madhe ësht’ Artemidha e Efesianëvet.”
29 Edhe gjithë qyteti u mbush me trazyrë; edhe si rrëmbyenë Gajnë edhe Aristarhunë, njerës Maqedhonas, që bënin’ udhë bashkë me Pavlinë, u sulnë me një zëmërë ndë theatrë.
30 Edhe Pavli kur donte të hynjë ndër gjëndëjenë, nxënësitë nuk’ e lininë.
31 Edhe ca nga të parët’ e Asisë, që ishinë miqt e ati, dërguanë tek ay e i luteshinë mos dalë përpata ndë theatrë.
32 Të tierë pra bërtisninë për një gjë, e të tierë për tietërë ; sepse ishte trazuarë përmbëledhëja, edhe më të shumëtë nukë dininë për ç’punë ishinë mbëledhurë.
33 Edhe ata nxuarnë Aleksandhrinë përpara gjëndëjesë që të fliste , sepse Judhenjt’ e kishinë vënë përpara, edhe Aleksandhri tundi dorënë, e deshi t’i apë fialë gjëndëjesë.
34 Po passi e njohnë se është Judhe, u bë një zë nga të gjithë, tuke bërtiturë afro dy orë: “E madhe ësht’ Artemidha e Efesianëvet.”
35 Edhe shkronjësi si pushoj gjëndëjenë thotë: “O burra Efesianë, cili njeri ësht’ ay që s’e di se qyteti Efesianëvet i shërben tempullit Artemidhësë perëndieshësë madhe, edhe idhullit që sbriti nga Enjëteja?
36 Passi s’gjëndetë njeri pra të flasë kundrë këtyre, ju duhetë të mbëlithni vetëhenë, e të mos bëni ndonjë punë me të rrëmbyerë.
37 Sepse keni prurë këta njerës, që as kanë viedhurë gjë qishe, as kanë vllasfimisurë perëndieshënë tuaj.
38 Ndë qoftë pra se Dhimitri edhe mieshtritë që janë bashkë me atë kanë fialë kundrë ndonjërit, ka dit që bënetë gjyqi, edhe ka prokonsulla; le të ngrenë njëri tietrinë.
39 Po ndë kërkoni ndonjë gjë për të tiera punëra, do të sgjidhetë ndë përmbëledhëjet që është me udhë.
40 Sepse jemi ndë rrëzik mos na përflasënë se ngritëm krye për trazyrën’ e kësaj ditësë soçëme, pa qenë ndonjë farë pune, që të muntnjëmë të apëmë fialë për këtë trazyrë.”
41 Edhe si tha këto, lëshoj përmbëledhëjenë.