KAPTINA XII.
1 Edhe nd’ate kohë mbëreti Herod vuni duertë me u bamë keq disave qi ishinë prei kishësë.
2 Edhe vrau me thikë Iakobinë të vëllan’ e Gjionnit.
3 Edhe kur pa se asht’ e pëlqyeshime te Iudeit, vuni ndër mend me zan’ edhe Pietrinë. (Edhe atëherë ishinë ditt’ e të pabrumievet.)
4 Edhe si e zuni, e vuni ndë burk; edhe e dha ndë duer katër katrëshurësh ushtëtorëve me e rueitunë; sepse donte me e nxierrë përpara popullit mbas pashkësë.
5 Pietri pra po ruhei ndë burk, por kisha ishte tue iu lutunë Perëndisë gjithë-nji për ate.
6 Edhe Herodi kur kishte për me e nxierrë përpara, ate natë Pietri ishte tue fjetunë ndërmiet dy ushtëtorësh, lidhunë me dy hekura, edhe rueitësitë ruejinë burgunë përpara derësë.
7 Edhe qe engjull’ i Zotit tek erdhi befas, edhe ndriti nji dritë nd’ate vend; edhe si i ra Pietrit ndë brit, e çoi prei gjumit , tue thanë: Ngreu shpeit. Edhe i ranë hekuratë prei duersh.
8 Edhe engjulli i tha: Ngjishu, edhe mbath këpucët’ e tua. Edhe ai bani ashtu. Edhe i thotë: Vish petkunë tand, e merrmë mbrapa.
9 Edhe ai si duel, e merrte mbrapa; edhe nuk’ e dinte se ashtë me të vërtetë këjo qi u ba prei engjullit, por i dukei se po shef andërrë.
10 Edhe si kaluenë të parën’ edhe të dytënë rueitie, erthnë ndë derët të hekurit, qi të bije ndë qytet, e cilla u hap atyneve prei vetiut; edhe si duelnë, shkuenë ndëpër nji rrugë; edhe përnjiherë engjulli u da prei ai.
11 Edhe Pietri si erdhi ndë vetëvetëhet, tha: Tashti e dij me të vërtetë se Zoti dërgoi engjullin’ e vet, edhe më dëliri prei dorësë Herodit, edhe prei gjithë shpëresësë popullit Iudevet.
12 Edhe mbassi u mendue ndër vetëvetëhe, erdhi ndë shtëpi të Marisë s’amësë Gjionnit qi quhei përmbi emënë Mark, atie ku ishinë mbëledhunë miaft vetë tue u falunë.
13 Edhe Pietri kur trakulloi derës’ oborrit, erdhi nji shërbëtore qi quhei Rodë për me ndëgjuem;
14 edhe ajo kur ngjofi zanin’ e Pietrit, prei gëzimit nukë çeli derënë, por eci me vrap mbrenda, e dha za, se: Pietri ashtë ndenjunë përpara derësë.
15 Edhe ata i thanë: Je tue u marruem; por ajo qindronte mbë fjalët se kështu ashtë. Edhe ata thoshinë, se : Asht’ engjulli i ati,
16 Por Pietri priste tue trakulluem; edhe si hapnë, edhe pan’ ate, u mërekulluenë.
17 Por ai u bani atyne me dorë të mos pëzajnë, e u diftoi atyne, si e nxuer Zoti prei burgut; edhe tha: Epni za Iakobit edhe vëllazënavet për këto. Edhe duel e vote mbë nji tietër vend.
18 Edhe si gëdhini, u ba shumë të përziem ndër ushtëtorët, vallë ç’u ba Pietri.
19 Edhe Herodi kur e kërkoi, edhe s’e gjet, gjukoi rueitësitë, edhe urdhënoi të vritenë. Edhe sdrypi prei Iudesë ndë Kaisari, e shkonte kohën’ atie .
20 Edhe Herodi ishte fort zemëruem me Tyrasit e me Sidonasit, por ata erthnë me një zemërë tek ai, edhe si i mbushnë mendienë Blastit kamarierit mbëretit, lypinë me bamë paqtim; sepse vendi i atyne ushqehei prei mbëretënisë.
21 Edhe nji ditë qi kishin’ urdhënuem, Herodi veshi petkun’ e mbëretënisë edhe ndenji mbë shkamp, e u lëgjironte atyne.
22 Edhe populli thoshte me za të madh: Za Perëndie ashtë, e jo nieriu.
23 Edhe përnjiherë i ra engjull’ i Zotit, sepse nukë dha laftinë te Perëndia; edhe si u hangër prei krymbash, dha shpirtinë.
24 Edhe fjala e Perëndisë shtohei e shumohei.
25 Edhe Barnaba e Sauli mbassi mbaruenë punënë qi patnë , u këthyenë prei Ierusalemit, edhe muernë me vetëhe bashkë edhe Gjionninë qi u queit përmbi emënë Mark.
1 Edhe nd’ atë kohë mbëreti Iroth vuri duartë t’u bënjë keq cave që ishinë nga qisha.
2 Edhe vrau me thikë Jakovinë të vëllan’ e Joannit.
3 Edhe kur pa se këjo u pëlqen Judhenjet, vuri ndër mënt të zërë edhe Pietrinë (edhe atëhere ishinë dit e të pabrumievet).
4 Edhe si e zuri, e vuri ndë burk, edhe e dha ndë duar katrë palë ushtëtorëve nga katrë vetë që ta ruanjënë, sepse donte ta nxirte përpara llauzit pas pashkësë.
5 Pietri pra po ruhej ndë burk; po qisha ishte tuke falurë Perëndinë gjithënjë për atë.
6 Edhe kur do ta nxirte atë Irodhi përpara, atë natë Pietri ishte tuke fjeturë ndërmest dy ushtëtorëve, lidhurë me dy hekura, edhe ruajtësitë ruaninë burgunë përpara derësë.
7 Edhe ja ëngjëlli i Zotit tek erdhi papriturë, edhe ndriti një dritë nd’ atë vënt; edhe si i ra Pietrit ndë brinjët, e sqoj, tuke thënë: “Ngreu shpejt.” Edhe i ranë hekuratë nga duartë.
8 Edhe ëngjëlli i tha: “Ngjishu, edhe mbath këpucët’ e tua”; edhe ay bëri ashtu. Edhe i thotë: “Vish rrobenë tënde, edhe eja pas meje.”
9 Edhe ay si dolli e i vinte pas, edhe nuk’ e dinte, se është me të vërtetë këjo që u bë nga ëngjëlli, po i dukej se po sheh ëndërrë.
10 Edhe si kapëtuanë ruajtëjen’ e parë, edhe të dytënë, erthnë ndë derë të hekurtë, që shpie ndë qytet, e cila u hap atyreve prej vetiu; edhe si duallnë, shkuanë ndëpër një rrugë; edhe përnjëherë ëngjëlli u nda nga ay.
11 Edhe Pietri, si erdhi ndër vetëhe, tha: “Ndashti e di me të vërtetë, se Zoti dërgoj ëngjëllin’ e ti, edhe më shpëtoj nga dor’ e Irodhit, edhe nga gjithë shpëresa e llauzit Judhenjet.”
12 Edhe passi u mendua me vetëhe, erdhi ndë shtëpi të Marisë, s’ëmësë Joannit që qjuhej përmbiemërë Mark, atie tek ishinë mbëledhurë mjaft vetë tuke falurë.
13 Edhe (Pietri) kur trokolliti ndë portët të avllisë, erdhi një shërbëtore që qjuhej Rodhë, për të dëgjuarë;
14 Edhe ajo kur njohu zën’ e Pietrit, nga gëzimi nukë hapi portënë, po shkoj me vrap brënda edhe dha zë, se Pietri po rri përpara portësë.
15 Edhe ata i thanë asaj: “Shkallove”; po ajo qëndronte mbë fialët: se kështu është. Edhe ata thoshinë, se : “Ësht’ ëngjëlli ati.”
16 Po Pietri po priste tuke trokolliturë, edhe si i hapnë, edhe e pan’ atë, u manitnë.
17 Po ay u bëri atyre me dorë të mos bënjënë zë, e u tregoj atyre, qysh e nxori Zoti nga burgu; edhe tha: “Epini zë Jakovit edhe vëllëzëret për këto.” Edhe dolli e vate mbë një tiatërë vënt.
18 Edhe si u gëdhi, u bë shumë trazyrë ndër ushtërorët, vallë ç’u bë Pietri.
19 Edhe Irodhi kur e kërkoj, e s’e gjeti, gjykoj ruajtësitë, e urdhëroj të vritenë, edhe sbriti nga Judhea ndë Qesari, e shkonte kohënë atie .
20 Edhe Irodhi ishte fort zëmëruarë me Tyrasit’ e me Sidhonasitë; po ata erthnë me një zëmërë tek ay, edhe si i mbushnë mëndëjenë Vllastit kamarierit mbëretit, lypninë të bëninë paqtim; sepse vëndi atyreve ushqehej prej vëndit mbëretit.
21 Edhe një ditë që e kishinë vënë Irodhi veshi rroben e mbëretërisë, edhe ndenji mbë front, e u lëgjironte atyre.
22 Edhe llauzi thoshte me zë të math: “Zë Perëndieështë , e jo njeriu.”
23 Edhe përnjëherë ëngjëll’ i Zotit e goditi atë, sepse nuk’ i dha lavdinë Perëndisë; edhe si u hëngrë nga krymbatë, dha shpirtinë.
24 Edhe fial’ e Perëndisë shtonej e shumonej.
25 Edhe Varnava e Savlli passi mbaruanë punënë që patnë , u këthyenë nga Jerusalimi, edhe muarnë me vetëhe edhe Joanninë që u qjuajti përmbi-emërë Mark.