KAPTINA III.
1 Edhe ta dish këte, se mbë ditt të mbrapëna kanë me ardhunë kohëna të vështira,
2 sepse atëherë kanë me dashunë veç vetëvetëhenë, kanë me qenunë miqt’ e argjandit, krye-naltë, madhështorë, nemësa, të pabindunë mbë përint, të pangjofunë të mirënë, të paudhë,
3 të padhimtshim, të papaqtueshim, kallëzimtorë, të papërmbaitunë vetëhenë, të pa-sbutunë, të padashunë të mirënë,
4 trathtorë, gojë-smbrazëtë, të frueitunë, miqt’ e kënaqievet ma shumë se miqt’ e Perëndisë,
5 të cillëtë kanë të pamit’ e besësë mirë, por mohojënë fuqin’ e asai; edhe u resht prei këtyneve.
6 Sepse prei këtyneve jan’ ata qi hyjënë ndëpër shtëpiat, e bajënë rop gratë qi janë ngarkuem me faje, e tërhiqenë prei qish do farë dëshërimesh,
7 të cillatë kurdo mësohenë, e kurrë s’mundenë me ardhunë ndë të ngjofunit të së vërtetësë.
8 Mb’ate mëndyrë edhe Ianneu edhe Iambreu i duelnë kundrë Moiseut, kështu edhe këta i dalinë kundrë të vërtetësë, nierës të prishunë mentsh, të paprovueshim prei besësë.
9 Por s’kanë për me shkuem mbarë ma tepërë, sepse marria e këtyneve ka me dalunë për faqe mbë të gjithë, sikurse duel’ për faqe edhe e atyneve.
10 Por ti i re mbrapa mësimit t’em, të shkuemesë jetësë, këshillësë, besësë, zemërësë gjanë, dashunisë, durimit,
11 të ndiekunavet, pësimevet, sa më erthnë ndë Andiohi, ndë Ikoni, ndë Lystrë, qish farë të ndiekunash shëfreva, edhe Zoti më shpëtoi prei së gjithash.
12 Por edhe gjithë sa duenë me rruem me besë të mirë te Iesu Krishti kanë për me u përzanë.
13 Por nierës të këqi e gënjeshtarë kanë me shkuem mbarë mbë të keqenë, tue gënjyem, edhe tue u gënjyem.
14 Por ti të mbesish mb’ato qi xune edhe zune besë, sepse e di se prei kuit i ke xanë.
15 Edhe se i di shkronjat’ e shenjtënueshimë çë kur se ishie foshnje, ato qi mundenë me të bamë të ditshim për shpëtiminë me anë të besësë qi ashtë mbë Iesu Krishtinë.
16 Gjithë shkronja ashtë frymë prei Perëndisë, edhe e vëjefshime për mësim, për qartim, për të ndrequnë, për mësim qi ashtë me dreitëni,
17 qi të jet’ i kullutë nieriu i Perëndisë, bamë gati për qish do farë pune të mirë.
1 Edhe die këtë, se mbë dit të pastajme kanë për t’ ardhurë kohëra të këqia;
2 Sepse atëhere njerëzitë do të jenë miqt’ e vetëhesë tyre, miqt’ e argjëndit, krye-lartë, madhështorë, vllasfimiarë, të pabindurë mbë përint, të panjurë të mirëve, të paudhë,
3 Të padhëmurë, të papaqtuarshim, kallëzimtarë, të pambajturë, të egërë, të padashurë të mirënë,
4 Trathtorë, gojë-sbrazëtë, të fryejturë, miqt’ e kënaqëjevet më shumë se miqt e Perëndisë,
5 Të cilëtë kanë të parët’ e besësë mirë, po mohonjënë fuqin’ e asaj; largonu edhe nga këta.
6 Sepse nga këta janë ata që hynjënë ndëpër shtëpiat, edhe skllavosënë gratë që janë ngarkuarë me faje, e hiqenë prej çdo farë dëshërimesh.
7 Të cilatë kurdo mësonenë, e kurrë s’munt të vinë ndë të njohurit të së vërtetësë.
8 Sikundrë edhe Janniu e Jambriu i dualnë kundrë Mojsiut, kështu edhe këta i dalënë kundrë së vërtetësë, njerës të prishurë nga mëndëja, të paprovuarshim ndë besët.
9 Po s’kanë për të shkuarë mbarë më tepërë; sepse marrësia e atyreve do të çfaqetë mbë të gjithë, sikundrë u çfaq edhe e atyreve.
10 Po ti i re prapa mësimit tim, së shkuarësë jetësë, së paravënësë, besësë, zemrësë gjërë, dashurisë, durimit,
11 Të ndiekuravet, pësimevet, sa më gjajtnë ndë Antioqi, ndë Ikoni, ndë Lystra; çfarë të ndiekurash hoqa? Edhe Zoti më shpëtoj nga të gjitha.
12 Po edhe gjithë sa duanë të rronjënë me besë të mirë te Jisu Krishti do të ndiqenë.
13 Po njerëzit’ e liq e gënjeshtarë do të venë mbarë mbë më të ligënë, e do të gënjenën’ e do të gënjenenë.
14 Po ti qëndro mb’ato që nxure e u zure besë, tuke diturë prej cilit i ke nxënë;
15 Edhe se i di shkronjat’ e shënjtëruara që nga foshnjëria, ato që munt të bënjënë të diturë për shpëtim me anë të besësë që është mbë Jisu Krishtinë.
16 Gjithë shkronja është frymë nga Perëndia, edhe e dobishëme për mësim, për qërtim, për të ndrequrë, për mësim që është me drejtëri;
17 Që të jetë i tërë njeriu i Perëndisë, bërë gati për çdo farë pune të mirë.