KAPTINA II.
1 Sepse vetë ju e dini, o vëllazën, të hymitë t’anë te ju, se nuk’ u ba kot,
2 por si hoqëm keq përpara edhe u sham, sikurse e dini, ndë Filippe, muerëm zemërë te Perëndia unë me folunë te ju ungjillin’ e Perëndisë me shumë të përpiekunë.
3 Sepse mësimi ynë nukë qe prei gënjeshtrësë, as prei ndynësinësë, as prei gënjimit,
4 por sikurse u provuem prei Perëndisë qi t’i zamë besë ungjillit, kështu flasimë, jo sikur t’u pëlqeimë nierëzëvet, por Perëndisë qi provon zemëratë t’ona.
5 Sepse as fjalë me laika nukë folëm ndonjiherë, sikurse e dini, as shtim shkak lakëmimi, Perëndia ashtë deshmitar;
6 as kërkuem laft prei nierëzish, as prei jush, as prei të tierësh, ndonëse mundeshim të baheshim barrë, si apostujt’ e Krishtit,
7 por qem të butë ndërmiet jush, porsi mëndesa qi ngrof ndë gji dielmt e vet;
8 kështu dëshëroheshim për ju, e na kishte anda me u dhanë juve jo vetëm’ ungjillin’ e Perëndisë, por edhe shpirtënatë t’anë, sepse qetë të dashunë te na.
9 Sepse e mbani mend, o vëllazën, mundiminë t’anë, edhe fëdigënë, sepse dit’ e natë tue punuem, qi të mos i vem barrë ndonjianit prei jush, predikuem ungjillin’ e Perëndisë te ju.
10 Ju jeni deshmitarë edhe Perëndia, sa me dreitëni e me udhë e me pa palavi jemi prumë mbë ju qi besoni;
11 sikurse e dini, se gjithë-se-cillinë prei jush e porositshim edhe e ngushulloishim, porsi ati dielmt’ e vet,
12 edhe epshim deshmi, sikurse vëjen te Perëndia, qi u thirri juve ndë mbëretënit të vet edhe ndë laft.
13 Përandai edhe na i falemi ndersë Perëndisë pa pushim, se mbassi muertë fjalën’ e Perëndisë qi ndëgjuetë prei nesh, e pritët jo si fjalë nierëzish, por (sikurse ashtë me të vërtetë) fjalë Perëndie, e cilla fjalë vepërohetë ndër ju qi besoni.
14 Sepse ju, o vëllazën, batë sikurse banë kishat’ e Perëndisë qi janë ndë Iude mbë Iesu Krishtinë, sepse edhe ju pësuetë, por ato punë prei atyneve qi janë prei nji kombi me ju, sikurse edhe ata prei Iudejvet,
15 të cillëtë vran’ edhe Zotinë Iesu, edhe profetënit’ e vet, edhe neve na përzunë, edhe Perëndisë s’i pelqejnë, edhe janë kundra gjithë nierëzëvet,
16 të cillëtë na ndalinë me folunë te kombet qi të shpëtohenë, për me mbushunë fajet’ e veta përherë; edhe së mbrapëni e mbërrini zemërimi mbi ata.
17 Por na, o vëllazën, sepse u vorfënuem prei jush për pak kohë, me faqe, jo me zemërë, nxituem ma tepërë me shumë dëshërim me pamë faqenë tuei.
18 Përandai deshëm me ardhunë te ju (ma fort unë Pauli) edhe nji herë edhe dy herë, por na ndali Satanai.
19 Sepse cilla ashtë shpëresa jonë, a gëzimi, a kunora e të mburrunit? Apor nukë jeni ju përpara Zotit t’ynë Iesu Krishtit mbë të ardhëmen’ e ati?
20 Sepse ju jeni lafti ynë edhe gëzimi.
1 Sepse vetë ju e dini, o vëllezër, të hyrëtë tënë te ju, sepse nuk’ u bë kot;
2 Po si hoqëm keq përpara edhe u sham, sikundrë e dini, ndë Filippe, muarëm zemërë te Perëndia ynë të flasëmë te ju ungjillin’ e Perëndisë me shumë të përpiekurë.
3 Sepse mësimi ynë nukë qe nga gënjeshtra, as nga ndyrësira, as nga kobimi;
4 Po sikundrë u provuam prej Perëndisë që na zuri besë për ungjillinë, kështu flasëmë, jo sikundrë t’u pëlqejmë njerëzet, po Perëndisë që provon zemratë tona.
5 Sepse as fialë me lajka nukë folëm ndonjëhere, sikundrë e dini, as shtimë shkak lakëmimi;
6 Perëndia është martir; as kërkuam lavdi prej njerëzish, as prej jush, as prej të tierësh, ndonëse munt t’u bëneshim juve barrë, si apostojt’ e Krishtit;
7 Po qem të butë ndër mest juve; posi mëndesha që ngroh ndë gji bijt’ e saj.
8 Kështu tuke pasurë dashuri të madhe për ju, na ka ënda t’u apëmë juve jo vetëm’ ungjillin’ e Perëndisë, po edhe shpirtratë tënë, sepse qetë të dashurë te ne.
9 Sepse e mbani mënt, o vëllezër, të lodhuritë tënë edhe mundiminë; sepse tuke punuarë dit’ e natë, që të mos i vemë barrë ndonjërit prej jush, leçitëm ungjillin’ e Perëndisë te ju.
10 Ju jeni martirë edhe Perëndia, sa me drejtëri e me udhë e me pa palavi kemi qënë te ju që besoni;
11 Sikundrë e dini, se gjithësecilinë prej jush e prosisnim edhe e ngushullonim posi ati bijt’ e ti,
12 Edhe epnim martiri, që të ecëni sikundrë vëjen te Perëndia, që u thërriti juve ndë mbëretëri e ndë lavdi të ti.
13 Përandaj edhe neve i falemi ndersë perëndisë pa pushim, se passi muartë fialën’ e Perëndisë që dëgjuatë prej nesh, e prittë atë jo si fialë njerësish, po (sikundrë është me të vërtetë), fialë Perëndie, e cila fialë vepëronetë ndër ju që besoni.
14 Sepse ju, o vëllezër, bëtë sikundrë bënë qishat’ e Perëndisë, që janë ndë Judhet mbë Jisu Krishtinë, sepse edhe ju pësuatë po ato punëra nga ata që janë prej një kombi me ju, sikundrë edhe ata prej Judhenjvet;
15 Të cilëtë vranë edhe Zotinë Jisu, edhe profitët’ [e tyre], edhe neve na ndoqnë, edhe Perëndisë s’i pëlqenjënë, edhe janë kundrë gjithë njerëzet;
16 Të cilëtë na përmbanjënë të flasëmë te kombetë që të shpëtonjënë, për të mbushurë fajet’ e tyre përherë; edhe së pastajmi harriu zemërimi mbi ata.
17 Po ne, o vëllezër, si u varfëruamë nga ju për pak kohë me faqe, jo me zemërë, nxituam më tepërë me shumë dëshërim të shohëmë faqenë tuaj.
18 Përëndaj deshëm të vimë te ju (më fort unë Pavli), edhe një herë edhe dy herë, po na përmbajti Satanaj.
19 Sepse cila është shpëresa jonë, a gëzimi, a kurora e të mburrurit? Apo nukë jeni edhe ju përpara Zotit tënë Jisu Krishtit mbë t’ ardhurit t’ati? Sepse ju jeni lavdia jonë edhe gëzimi.