KAPTINA III.
1 Shifni qish farë dashunie na ka dhan’ Ati, qi të qjuhemi dielmt’ e Perëndisë; përandai bota nukë na ngjef, sepse nuk’ e ngjofi ate.
2 Të dashunë, tashi jemi dielmt’ e Perëndisë, por edhe s’ashtë shpërfaqunë se qish kemi me qenunë, por e dimë se kur të shpërfaqetë, kemi me qenunë porsi ai, sepse kemi me e pam’ ate, sikurse ashtë.
3 Edhe gjithë kush të ketë këte shpëresë mb’ate, pastron vetëvetëhenë, sikurse ai asht’ i pastër.
4 Kush-do qi ban fajinë, ban edhe paligjëninë, sepse faji ashtë paligjënia.
5 Edhe e dini se ai u shpërfaq, qi të ngrejë fajetë t’ona, edhe faj nuk’ ashtë mb’ate.
6 Kush-do qi mbet mb’ate, nukë fëjen; kush-do qi fëjen, nuk’ e ka pam’ate, as nuk’ e ka ngjofunë.
7 Dielmthit’ e mi , askushi le të mos u gënjejë juve; ai qi ban dreitëninë asht’ i dreitë, sikurse ai asht’ i dreitë.
8 Ai qi ban fajinë ashtë prei diallit, sepse dialli çë përpara herësë fëjen. Përandai u shpërfaq i Bir’ i Perëndisë për me prishunë punët’ e diallit.
9 Ai qi ka lemë prei Perëndiet s’ban faj, sepse fara e ati mbet mb’ate, edhe s’mundetë me fëjyem, sepse ka lemë prei Perëndiet.
10 Mbë këte shqyhenë dielmt’ e Perëndisë edhe dielmt’ e diallit. Kush-do qi nukë ban dreitëni, edhe ai qi nukë don vëllan’ e vet, nuk’ ashtë prei Perëndiet.
11 Sepse këjo ashtë porosia qi ndëgjuetë çë përpara herësë: të demi njani tietërinë,
12 jo sikurse Kaini ishte prei të keqit, edhe theri vëllan’ e vet. Edhe përse e theri ate? Sepse punët’ e ati ishinë të këqia, e ato të vëllait ati të dreita.
13 Mos mërekullohi, vëllazënit’ e mi, ndë u ka mëni bota.
14 Na e dimë se kemi sdripunë prei vdeket ndë jetët, sepse duemë vëllazënitë; ai qi s’don vëllanë mbet ndë vdekët.
15 Kush-do qi ka mëni vëllan’ e vet ashtë nieri-vrasës, edhe e dini se qish-do nieri-vrasës s’ka jetë të pasosëme qi mbet mbë vetëhet t’ati.
16 Prei kësai ngjofimë dashunin’ e Perëndisë , se ai vu jetën’ e vet për ne, edhe na kemi detyrë të vemë jetënë t’onë për vëllazënit.
17 Por ai qi të ketë të mirat’ e botësë, edhe të këqyri vëllan’ e vet se ka nevojë, edhe të mbylli zemërën’ e vet prei të dhimtunit, si mbet dashunia e Perëndisë mb’ate?
18 Dielmthit’ e mi, mos demi me fjalë, as me gjuhë, por me punë e me të vërtetë.
19 Edhe prei kësai ngjofimë se jemi prei së vërtetet, edhe kemi me vërtetuem zemëratë t’ona përpara ati.
20 Sepse ndë na gjukoftë për të keq zemëra jonë, Perëndia ashtë ma i math se zemëra jonë, edhe ngjef të gjitha.
21 Të dashunë, ndë mos na gjukoftë për të keq zemëra jonë, kemi kucim te Perëndia,
22 edhe ate qi të lypim’ e marrimë prei ati, sepse rueimë porosit’ e ati, edhe baimë të pëlqyeshimetë përpara ati.
23 Edhe këjo ashtë porosia e ati, qi të besoimë mb’emënit’ të Birit ati, Iesu Krishtit, edhe të demi njiani tietërinë, sikurse na la porosi.
24 Edhe ai qi muer porosit’ e ati, mbet mb’ate, edhe ai mbë këte, edhe prei kësai e ngjofimë se mbet ndër ne, prei Shpirtit qi na dha.
1 Shihni çfarë dashurie na ka dhënë Ati, që të qjuhemi diemt’ e Perëndisë; përandaj bota nukë na njeh, sepse nuk’ e njohu atë.
2 Të dashurë, tashi jemi diemt’ e Perëndisë; po edhe nuk’ është shpërfaqurë se ç’do të jemi; po e dimë, se, kur të shpërfaqetë, do të jemi posi ay; sepse do ta shohëm’ atë sikundrë është.
3 Edhe kushdo që ka këtë shpëresë mb’ atë, pastron vetëhen’ e ti, sikundrë ay ësht’ i pastrë.
4 Kushdo që bën fajinë, bën edhe panominë; sepse faji është panomia.
5 Edhe e dini, se ay u shpërfaq, që të ngrerë fajetë tona; edhe faj nukë është tek ay.
6 Kushdo që mbet mb’atë, nukë fëjen; kushdo që fëjen, nuk’ e ka parë atë, as nuk’ e ka njohur’ atë.
7 Diemthit’ e mi , asndonjë le të mos u kobonjë juve; ay që bën drejtërinë, ësht’ i drejtë, sikundrë ay ësht’ i drejtë.
8 Ay që bën fajinë, është nga dialli; sepse dialli që përpara herësë fëjen. Përandaj u shpërfaq i Bir’ i Perëndisë, që të prishnjë punërat’ e diallit.
9 Ay që ka lindurë prej Perëndisë, nukë bën faj, sepse fara e ati mbet mb’ atë; edhe s’munt të fëjenjë, sepse ka lindurë prej Perëndisë.
10 Me këtë shquhenë diemt’ e Perëndisë, edhe diemt’ e diallit. Kushdo që nukë bën drejtëri, nuk’ është nga Perëndia, edhe ay që nukë do të vëllanë.
11 Sepse këjo është porosia që dëgjuatë që përpara herësë, të duamë njëri tiatrinë;
12 Jo sikundrë Kaini ishte prej të ligut, edhe theri të vëllanë. Edhe përse e theri atë? Sepse punërat’ e ati ishinë të liga, e ato të vëllat ishinë të drejta.
13 Mos çuditi, vëllezërit’ e mi, ndë u ka mëri juve bota.
14 Neve e dimë, se kemi sbriturë nga vdekëja ndë jetët, sepse duamë vëllezëritë; ay që nukë do vëllanë, mbet ndë vdekëjet.
15 Kushdo që i ka mëri të vëllat, është njeri-vrasës; edhe e dini se çdo njeri-vrasës s’ka jetë të pasosurë që nbet mbë vetëhet të ti.
16 Nga këjo njohëmë dashurin’ e Krishtit, se ay vuri jetën’ e ti për ne; edhe neve kemi detyrë të vëmë jetënë tonë për vëllezërit.
17 Po ay që të ketë të mirat’ e botësë, edhe të shohë të vëllanë që ka nevojë, edhe të mbyllnjë zemërën’ e ti nga të dhëmburitë, qysh mbet dashuria e Perëndisë tek ay?
18 Diemthit’ e mi, mos të duamë me fialë, as me gjjuhë, po me punë e me të vërtetë.
19 Edhe nga këjo njohëmë se jemi prej së vërtetësë, edhe do të sigurojmë zemratë tona përpara ati;
20 Sepse ndë na gjukoftë për të keq zemëra jonë, po Perëndia është më i math se zemëra jonë, edhe njeh të gjitha.
21 Të dashurë, ndë mos na gjukoftë për të keq zemëra jonë, kemi kuxim te Perëndia;
22 Edhe atë që të lypëjmë, e marrëmë nga ay; sepse ruajmë porosit’ e ati, edhe bëjmë të pëlqyeratë përpara ati.
23 Edhe këjo është porosia e ati, që të besojmë mb’emër të Birit ati Jisu Krishtit, edhe të duamë njëri tiatrinë, sikundrë na la porosi.
24 Edhe ay që ruan porosit’ e ati, mbet mb’ atë, edhe ay mbë këtë, edhe nga këjo e njohëmë se mbet ndër ne, nga Fryma që na dha.