KAPTINA XIV.
1 Ndiqni dashuninë, edhe lypni me zemërë të përvëlutë punët’ e shpirtit, por ma tepërë qi të profetizoni.
2 Sepse ai qi flet gjuhë të huej , nuk’ u flet nierëzëve, por Perëndisë, sepse askushi s’e ndëgjon, por me shpirtin’ e vet flet pshefësina,
3 por ai qi profetizon, u flet nierëzëvet për të ndërtuem, e për mësim, e për ngushullim.
4 Ai qi flet gjuhë të huej , ndërton vetëvetëhenë, por ai qi profetizon ndërton kishënë.
5 Edhe due gjithë ju me folunë gjuhëna, por ma tepërë qi të profetizoni, sepse ai qi profetizon ashtë ma i madh se ai qi flet gjuhëna, veç ndë e këtheftë, qi të marri të ndërtuem kisha.
6 Edhe tashti, o vëllazën, ndë arthsha te ju tue folunë gjuhëna, qish dobi kam me u bamë juve, ndë mos u folsha juve a me të sbulueme, a me të ditunë, a me profezi, a me mësim?
7 Edhe ato qi s’kanë frymë, a bajnë za, a fyll, a qitharë, ndë mos bafshinë zana të shqyta, si ka me u marrë vesht të ranët’ e fyllit, a të ranët’ e qitharësë.
8 Sepse, trumbeta ndë dhashtë za qi s’mirretë vesht, cilli ka me u bamë gati për luftë?
9 Kështu edhe ju, me anë të gjuhësë ndë mos bafshi nji fjalë qi mirretë vesht mirë, si ka me u marrë vesht ajo qi flitetë? Sepse kemi me folunë nd’erët.
10 Janë ndodhunë kaqi duer zanash ndë botët, edhe as ndonji prei atyneve s’ashtë qi s’mirretë vesht.
11 Ndë mos ditsha pra fuqin’ e zanit, kam me qenunë nji barbar mb’ate qi flas, edhe ai qi flet, nji barbar tek unë.
12 Kështu edhe ju, mbassi u përvëlohetë zemëra për dhunëtiat shpirtënishte, lypni qi të tepëroni për të ndërtuemit’ e kishësë.
13 Përandai ai qi flet gjuhënë të huej le të faletë qi bahet’ i zoti me e këthyem.
14 Sepse ndë u falsha me gjuhë të huej , shpirti em faletë, por mendëja eme ashtë pa pemë.
15 Qish duhetë pra? Do të falem me shpirtin’, e do të falem edhe me mendëjenë; do të psall me shpirtin’, e do të psall edhe me mendëjenë.
16 Sepse ndë bekofsh me shpirtinë, ai qi rri ndë vend të paditunit, si ka me thanë Amen, kur fale ndersë ti, sepse ai nukë di se qish thue.
17 Sepse ti fale ndersë mirë, por tietëri s’ndërtohetë.
18 I falem ndersë Perëndisë t’em, se flas ma shumë gjuhëna se ju,
19 por unë due me folunë pesë fjalë me mendëjenë t’eme ndë kishë, qi të mësoj edhe të tierë, se dhetë mijë fjalë me gjuhë të huej .
20 O vëllazën, mos u bani çuna ndër mend, por bahi foshnje mbë të keqet, e ndër mend bahi të kullutë.
21 Ashtë shkruem ndë ligjët: “Se me të tiera gjuhëna, e me të tiera buzë kam me i folunë këti populli, por as kështu s’kanë me më ndëgjuem” - thotë Zoti.
22 Përandai gjuhënatë janë për shenj, jo për ata qi besojnë, por për të pabesët, e profezia ashtë jo për të pabesët, por për ata qi besojnë.
23 Ndë u mbëlethtë pra gjithë kisha mbë nji vend, edhe të gjithë flasinë gjuhëna të hueja , hyjn’ edhe nierës të paditshim a të pabesë, a s’kanë me thanë, se jeni të çmendunë?
24 Por ndë profetizofshinë të gjithë, e hyn nji i pabesë, a i paditshim, e sbulohetë prei të gjithëve, e gjukohetë prei të gjithëve,
25 edhe kështu të mpshefëtat’ e zemërës’ ati shpërfaqenë; edhe kështu ka me ranë me faqe përmbys, e ka me adhuruem Perëndinë, tue diftuem, se për të vërtetë Perëndia qenëka ndër ju.
26 Qish duhetë pra, o vëllazën? Kur të mbëlidhi, gjithë-se-cilli prei jush ka psallmë, ka mësim, ka gjuhë, ka të sbuluemë, ka të këthyeme gjuhënash ; të gjitha le të bahenë për të ndërtuem.
27 Ndë foltë gjuhë të huej , le ta bajnë këte dy ka dy, a ma të shumënë tre ka tre, edhe njiani mbas tietërit, edhe njiani le të këthejë,
28 por ndë mos qoftë kush me këthyem, le të pushojë ndë kishë, e le të flasi me vetëvetëhen’ e me Perëndinë.
29 E profetënitë le të flasinë dy a tre, edhe të tierëtë le të bajnë gjyq.
30 E ndë iu sbuloftë ndonji tietërit qi rri, le të pushojë i pari.
31 Sepse të gjithë mundeni me profetizuem njiani mbas tietërit, qi të xanë të gjithë, edhe të ngushullohenë të gjithë.
32 Edhe shpirtënat’ e profetënavet u ulinë kryetë profetënavet,
33 sepse Perëndia s’ashtë Perëndi të përziemi, por paqtimi, sikurse mbë gjithë kishat e shenjtënavet.
34 Gratë tueja le të pushojnë ndë kishat, sepse ato s’kan’ urdhënë me folunë, por të ulinë kryetë, sikurse edhe ligja thotë.
35 Por ndë daçinë me xanë gja, le të pyesinë burrat’ e vet ndë shtëpi, sepse ashtë turp për gratë me folunë ndë kishë.
36 Apor veç prei jush duel fjala e Perëndisë? Apor mbë ju vetëm’ e mbërrini?
37 Ndë iu duktë kuit se ashtë profet a njieri i shpirtit, le të marri vesht ato qi u shkruej juve, sepse janë porosit’ e Zotit,
38 por ndë qoftë ndonji i paditshim, le të jet’ i paditshim.
39 Përandai, o vëllazën, lypni me zemërë të përvëlutë me profetizuem, edhe mos ndalni me folunë gjuhëna.
40 Të gjitha le të bahenë sikundrë ka hie edhe me rregullë.
1 Ndiqni dashurinë; edhe lypni me zemërë të përvëluarë dhuratatë shpirtërishte, po më tepërë që të profitepsni.
2 Sepse ay që flet gjjuhë të huajë nuk’ u flet njerëzet, po Perëndisë; sepse asndonjë s’e dëgjon atë, po me shpirtin’ e ti flet fshehësira.
3 Po ay që profiteps, u flet njerëzet për ndërtesë e për mësim e për ngushullim.
4 Ay që flet gjjuhë të huajë ndërton vetëhen’ e ti; po ay që profiteps, ndërton qishënë.
5 Edhe dua të gjithë ju që të flisni gjjuhëra, po më tepërë që të profitepsni; sepse ay që profiteps është më i math se ay që flet gjjuhëra, veç ndë e këtheftë, që të marrë ndërtesë kisha.
6 Edhe ndashti, o vëllezër, ndë arthça tek ju tuke folurë gjjuhëra, çdobi do t’u bënj juve, ndë mos u folça juve a me të sbuluarë, a me të diturë, a me profiti a me mësim?
7 Edhe ato që s’kanë frymë e bënjënë zë, a fyell a qitharë, ndë mos bëfshinë zëra të shquara, si do të njihetë të rënët’ e fyellit, a të rënët’ e qitharësë?
8 Sepse, trumbeta ndë dhëntë zë që s’kupëtonetë, cili do të bënetë gati për luftë?
9 Kështu edhe ju, ndë mos dhënçi me anë të gjjuhësë ndë mos bëfshi një fialë që të ndihetë mirë, qysh do të kupëtonet’ ajo që flitetë? Sepse do të flisni nd’ erët.
10 Kan ndodhurë kaqë farë zërash ndë botët, edhe asndonjë nga ata s’është që s’kupëtonetë.
11 Ndë mos diça pra fuqin’ e zërit, do të jem një varvar tek ay që flas, edhe ay që flet, një varvar tek unë.
12 Kështu edhe ju, passi u përvëlonetë zemëra për dhuratatë shpirtërishte, lypni që të keni tepërë për ndërtesën’ e qishësë.
13 Përandaj ay që flet gjjuhë të huajë , le të faletë që të bënet’ i zoti ta këthenjë.
14 Sepse ndë u falça me gjjuhë të huajë , shpirti im faletë, po mëndëja ime është pa pemë.
15 Ç’duhetë pra? Do të falem me shpirtinë, e do të falem edhe me mëndëjenë; do të psall me shpirtinë, e do të psall edhe me mëndëjenë.
16 Sepse ndë bekofsh me shpirtinë, ay që rri ndë vënt të paditurit, qysh do të thotë Amin, kur fale ndersë ti, sepse ay nukë di se ç’thua.
17 Sepse ti fale ndërsë mirë, po tiatri nukë ndërtonetë.
18 I falem ndersë Perëndisë tim, se flas më shumë gjjuhëra se ju të gjithë.
19 Po unë dua të flas pesë fialë me mëndëjenë time ndë qishë, që të mësonj edhe të tierë, se dhietë mijë fialë me gjjuhë të huajë.
20 O vëllezër, mos bëhi çuna ndër mënt; po bëhi foshnje mbë të ligënë, e ndë mënt bëhi të kulluarë.
21 Është shkruarë ndë nomt: “Se me të tiera gjjuhëra, e me të tiera buzë, do t’i flas këti llauzi; po as kështu nukë do të më dëgjonjënë”, thotë Zoti.
22 Përandaj gjjuhëratë janë për shenjë, jo për ata që besonjënë, po për të pabesëtë; e profitia është jo për të pabesëtë, po për ata që besonjënë.
23 Ndë u mbëlethtë pra qisha mbë një vënt, edhe të gjithë të flasënë gjjuhëra të huaja, e të hynjënë njerës të paditurë a të pabesë, a s’do të thonë, se jeni të shkalluarë?
24 Po ndë profitepsshinë të gjithë, e të hynjë një i pabesë a i paditurë, e sbulonetë nga të gjithë, e gjykonetë nga të gjithë.
25 Edhe kështu të fshehurat’ e zemërës’ ati shpërfaqenë; edhe kështu do të bierë me faqe përmbys, e do t’i faletë Perëndisë, tuke rrëfyerë se me të vërtetë Perëndia qënëka ndër ju.
26 Ç’duhetë pra, o vëllezër? Kur të mbëlidheni, gjithësecili prej jush ka të psallura, ka mësim, ka gjjuhë, ka sbulesë, ka të kthyerë gjjuhërash , të gjitha le të bënenë për ndërtesë.
27 Ndë foltë ndonjë gjjuhë të huajë, le ta bënjënë këtë dy nga dy, a më të shumënë tre nga tre, edhe njëri pas tiatrit; edhe njëri le të këthenjë.
28 Po ndë mos qoftë kush të këthenjë, le të pushonjë ndë qishë, edhe le të flasë me vetëhen’ e ti e me Perëndinë.
29 E profitërë le të flasënë dy a tre, edhe të tierëtë le të shquanjënë.
30 Edhe ndë iu sbuloftë ndonjëj tiatri që rri, le të pushonjë i pari.
31 Sepse të gjithë munt të profitepsnjënë njëri pas tiatrit, që të nxënë të gjithë, edhe të ngushullonenë të gjithë.
32 Edhe frymat’ e profitëravet u unjënë kryetë profitërqavet.
33 Sepse Perëndia nuk’ ësht’ i të përzierit, po i paqtimit, sikundrë mbë gjithë qishat të shënjtorëvet.
34 Gratë tuaja le të pushonjënë ndë qishët, sepse ato s’kanë urdhër të flasënë, po të unjënë kryetë, sikundrë edhe nomi thotë.
35 Po ndë dashinë të nxënë gjë, le të pyesënë burrat’ e tyre ndë shtëpi; sepse është turp për gratë të flasënë ndë qishë.
36 Apo prej jush dolli fiala e Perëndisë? Apo mbë ju vetëm’ erdhi?
37 Ndë i duketë ndonjërit se është profit a njeriu i shpirtit, le të kupëtonjë ato që u shkruanj juve, sepse janë porosit’ e Zotit.
38 Po ndë qoftë ndonjë i paditurë, le të jetë i paditurë.
39 Përandaj, o vëllezër, kërkoni me zemërë të përvëluarë të profitepsni, edhe mos ndaloni të flasënë gjjuhëra.
40 Të gjitha le të bënenë sikundrë ka hije e me taks.