KAPTINA XII.
1 Edhe për dhunëtiat shpirtënishte, o vëllazën, s’due të jeni të paditunë.
2 E dini se ishitë kombe, tue u tërhequnë sikurse tërhiqeshitë mbas idhujvet qi janë të pagojë.
3 Përandai u diftoj juve, se kush flet me Shpirt të Perëndisë, nuk’ i thotë Iesuit, qoftë mallëkuem; edhe kurkushi s’mundetë me thanë, se Iesui ashtë Zot, veç prei Shpirtit Shenjt.
4 Edhe janë të dame dhunëtiash, por Shpirti asht ’ ai vetë;
5 edhe janë të dame shërbesash, por Zoti asht’ ai vetë.
6 Jan’ edhe të dame punësh, por Perëndia asht’ ai vetë qi punon të gjitha mbë të gjithë.
7 Edhe të shpërfaqunit’ e Shpirtit i epetë gjithë-se-cillit për të mirënë.
8 Sepse njianit i epetë fjalë ditunie prei Shpirtit, e tietërit fjalë mendëje, prei ati Shpirtit vetë;
9 edhe tietërit besë, prei ati Shpirtit vetë; edhe tietërit dhunëtia të shëndoshunash, prei ati Shpirtit vetë;
10 edhe tietërit punë mërekulliash, e tietërit profezi, e tietërit të sgjidhuna frymash, e tietërit qish do farë gjuhënash, e tietërit të këthyemë gjuhënash;
11 edhe të gjitha këto i punon njiani edhe ai Shpirti vetë, tue ia damë gjithë-se-cillit tietërazi, si të detë.
12 Sepse sikurse korpi ashtë nji, edhe ka shumë copa, edhe gjithë copat’ e nji korpi ndonëse janë shumë, por ashtë nji korp, kështu edhe Krishti.
13 Sepse na të gjithë jemi pagëzuem prei nji Shpirti mbë nji korp, a Iudej, a Grekë, a shërbëtorë, a të lirë; edhe të gjithë jemi ujitunë mbë nji Shpirt.
14 Sepse edhe korpi s’ashtë nji copë, por shumë.
15 Ndë thashtë kamba: Sepse s’jam dorë, s’jam prei korpit; përandai vallë s’ashtë prei korpit?
16 Edhe ndë thashtë veshi: Sepse s’jam sy, s’jam prei korpit; përandai vallë s’ashtë prei korpit?
17 Ndë ishte gjithë korpi sy, ku do t’ishte të ndëgjuemitë? Ndë ishte gjithë të ndëgjuem, ku do t’ishte të marrët’ erë?
18 Por tashti Perëndia ka vumë copatë gjithë-se-cillënë prei asosh ndë korpt, si deshi.
19 Por ndë ishinë të gjithë nji copë, ku do t’ishte korpi?
20 Por tashti janë shumë copa, e nji korp.
21 Edhe s’mundetë syni me i thanë dorësë: Nukë më duhe; a për-së-ri krei me i thanë kambëvet: Nukë më duhi.
22 Por shumë ma tepër’ ato copat’ e korpit qi dukenë ma të doba, këto janë të nevojëshime;
23 edhe ato copat’ e korpit qi na dukenë se janë ma të panderëshime, këtyneve u apimë ma shumë nderë; edhe të shumtuemetë t’ona kanë ma tepërë hie; e të hieshimetë t’ona s’kanë nevojë.
24 Por Perëndia e bashkoi korpinë, e i dha ma tepërë nderë asai copësë qi ka të mangutë,
25 për mos me qenunë shqerrë ndë korpt, por copat’ e korpit të kenë kujdes njiana për tietërënë.
26 Edhe ndë pësoftë nji copë, gjithë copatë pësojnë bashkë me ate; a ndë u nderoftë nji copë, gjithë copatë gëzohenë bashkë me ate.
27 Edhe ju jeni korpi i Krishtit, edhe copa veç e veç.
28 Edhe Perëndia vuni ndë kishët të parën’apostuj, të dytënë profetën, të tretënë mieshtra, mbasandai mërekullia, mbasandai dhunëtia të shëndoshunash, ndifma, guvernia, qish do farë gjuhënash.
29 Mos jan’ apostuj të gjithë? Mos janë profetën të gjithë? Mos janë mieshtra të gjithë?
30 Mos bajnë mërekulli të gjithë? Mos kanë dhunëtia të shëndoshunash të gjithë? Mos flasinë gjuhëna të gjithë? Mos këthejnë gjuhëna të gjithë?
31 Por lypni me zemërë të përvëlutë ato dhunëtiatë ma të miratë, edhe do t’ u diftoj juve nji udhë shumë ma të naltë.
1 Edhe për dhuratatë shpirtërishte, o vëllezër, nukë dua të jeni të paditurë.
2 E dini, se ishitë kombe, tuke hequrë sikundrë hiqeshitë pas idhujvet që janë pa gojë.
3 Përandaj u dëftenj juve, se kush flet me Frymë Perëndie, nuk’ i thotë Jisuit qoftë i mallëkuarë; edhe asndonjë s’munt të thotë, se Jisuj është Zot, veçe nga Fryma e Shënjtëruarë.
4 Edhe janë të ndara dhuratash, po Fryma ësht’ ajo vetë.
5 Edhe janë të ndara shërbesash, po Zoti ësht’ ay vetë.
6 Edhe janë të ndara punërash, po Perëndia ësht’ ay vetë, që punon të gjitha mbë të gjitha.
7 Edhe të shpërfaqurit’ e Frymësë i epetë gjithësecilit për të mirënë.
8 Sepse njërit i epetë fialë diturie nga Fryma, e tiatrit fialë mëndëje nga ajo Fryma.
9 E tiatrit besë, nga ajo Fryma vetë; e tiatrit dhurata shërimesh, nga ajo Fryma vetë.
10 E tiatrit të punuara çudirash, e tiatrit profiti, e tiatrit të shquara frymash, e tiatrit çdo farë gjjuhërash, e tiatrit të këthyerë gjjuhërash.
11 Edhe të gjitha këto i punon njëra edhe ajo Fryma vetë, tuke ia ndarë gjithësecilit veç e veç si të dojë.
12 Sepse sikundrë trupi është një, edhe ka shumë anë, edhe gjith’ anët’ e një trupi, ndonëse janë shumë, po është një trup, kështu edhe Krishti.
13 Sepse neve të gjithë jemi pagëzuarë prej njërësë Frymë mbë një trup, a Judhenj a Grekë, a robër a të liruarë; edhe të gjithë jemi ujiturë mbë një Frymë.
14 Sepse edhe trupi nuk’ është një anë, po shumë.
15 Ndë thashtë këmba: Sepse nukë jam dorë, nukë jam nga trupi; përandaj vallë nuk’ është nga trupi?
16 Edhe ndë thashtë veshi: Sepse nukë jam sy, nukë jam nga trupi; përandaj vallë nuk’ është nga trupi?
17 Ndë ishte gjithë trupi sy, ku do t’ishte të dëgjuarëtë? Ndë ishte gjithë të dëgjuarë, ku do t’ishte të marrët’ erë?
18 Po ndashti Perëndia ka vënë anëtë, gjithësecilënë nga ato, ndë trupt, si deshi.
19 Po ndë ishinë të gjitha një anë, kudo t’ishte trupi?
20 Po ndashti janë shumë anë, e një trup.
21 Edhe syri s’munt t’i thotë dorësë: Nukë më duhe; a përsëri krej t’i thotë këmbëvet: Nukë më duhi.
22 Po shumë më tepër’ ato anët’ e trupit që dukenë më të doba, këto janë të nevojëshime.
23 Edhe ato anët’ e trupit që na dukenë se janë më të panderëshime, këtyreve u bëjmë më shumë nderë; edhe ato të shëmtuaratë tona kanë më tepërë hije.
24 Edhe ato të hijeshimetë tona nukë kanë nevojë. Po Perëndia e bashkoj trupinë e i dha më tepërë nderë asaj anësë që ka të shtera, që të mos jetë të çqyerë ndë trupt,
25 Po anëtë të kenë kujdes njëra për tiatrënë.
26 Edhe ndë pësoftë një anë, gjith’ anëtë pësonjënë bashkë me atë; a ndë u nderoftë një anë, gjith’ anëtë gëzonenë bashkë me atë.
27 Edhe ju jeni trupi i Krishtit, edhe anë veç e veç.
28 Edhe Perëndia vuri ca vetë ndë qishët, të parën’ apostoj, të dytënë profitërë, të tretënë mësonjësa, pastaj çudira, pastaj dhurata shërimesh, ndihëma, qiverria, çdo farë gjjuhërash.
29 Mos janë të gjithë apostoj? Mos janë të gjithë profitërë? Mos janë të gjithë mësonjësa? Mos bënjënë çudira të gjithë?
30 Mos kanë dhurata shërimesh të gjithë? Mos flasënë gjjuhëra të gjithë? Mos këthenjënë të gjithë?
31 Po lypni me zemërë të përvëluarë ato dhuratatë më të miratë; edhe do t’u dëftenj juve një udhë shumë më të lartë.