KAPTINA IV.
1 Mbaskëndai pashë, edhe nje nji der’ e çelë ndë qiell; edhe zan’ i parë qi ndëgjova porsi za trumbete qi fliste bashkë me mue, e thoshte: Hip këtu, edhe kam me të diftuem sa duhenë me u bamë mbaskëndai.
2 Edhe përnjiherë erdha ndë shpirt; edhe nje tek ishte nji shkamp ndë qiell, edhe mbi shkampt po rrinte kushi .
3 Edhe ai qi rrinte gjante mbë të pamit porsi gur iaspide edhe sardine; edhe ishte nji yl-ber rreth shkampit qi gjante mbë të pamit porsi smaragdinë.
4 Edhe rreth shkambit ishinë njizet e katër shqembe; edhe mbë shqembet pashë ndenjunë të njizet e katër pleqtë, veshunë me petëka të bardha, edhe kishinë mbi krenët të vet kunora t’arta.
5 Edhe delshinë prei shkambit vetima e bumbullimë e zana. Edhe përpara shkambit ishinë shtatë llambadhe të ziarrmit ndezunë, të cillatë janë shtatë Shpirtënat’ e Hyjit.
6 Edhe përpara shkambit ishte nji det gastareje, qi gjante porsi krystalë. Edhe ndë miedis të shkambit edhe rreth shkambit katër shtasë, qi ishinë plot me sy përpara e mbrapa.
7 Edhe shtas’ e parë gjante porsi leon, edhe shtas’ e dytë gjante porsi viç, edhe shtas’ e tretë e kishte faqenë porsi njeri, edhe shtas’ e katërtë gjante porsi shqipe qi fluturon.
8 Edhe të katër shtasëtë kishinë gjithë-se-cilla veç e veç ka gjashtë fletë përqark, edhe përmbrenda ishinë plot me sy; edhe s’kanë të prajtunë dit’ e natë, tue thanë: Shenjt, Shenjt, Shenjt, Zoti Hyj Gjithë-pushtetësi, ai qi ishte edhe qi asht’ edhe qi vien.
9 Edhe shtasëtë kur i apinë lavdi e nder e të falunë ndersë ati qi rrinte mbë shkampt, qi rron ndë jetët të jetëvet,
10 të njizet e katër pleqtë do t’i bijenë përpara ati qi rri mbë shkampt, edhe do t’e adhurojën’ ate qi rron ndë jetët të jetëvet, edhe do të venë kunorat’ e veta përpara shkambit, tue thanë:
11 I vëjefshim je, o Zot, me marrë lavdin’ e nderin’ e fuqinë, sepse ti krijove të gjitha, edhe për dashuniminë tat jan’ edhe u krijuenë.