KAPTINA XI.
1 Ende kur afrohenë ndë Ierusalemë, ndë Bethfagi ende ndë Bethani, ke Mali Ullivet, dërgon dy prei dishepujsh vet,
2 ende u thot’ atyne: Shkoni mb’ate krye-katund qi ashtë kundruell jush, ende shpeit posa të hyni mb’ate, keni me gjetunë nji pulisht lidhunë, qi s’i ka hypunë askushi prei nierëzish; sgithnia e binia.
3 Ende ndë u thashtë kushi juve: Qish bani kështu? Thoni, se: Zoti ka nevojë për ate; ende shpeit ka me e dërgumë këtu.
4 Ende ata shkunë, ende gjetnë pulishtinë lidhunë ke dera jashtë ndërmiet dy udhësh; ende e sgidhnë.
5 Ende disa prei atyneve qi ishinë ndenjun’ atie u thoshin’ atyne: Qish bani ashtu qi sgidhni pulishtinë?
6 Edhe ata u than’ atyne sikundrë i pat porositunë Iesui, ende ata i lanë.
7 Ende prunë pulishtinë ke Iesui, ende vunë petkat’ e veta mbi atë; ende ai i hypi.
8 Ende shumë vetë shtrunë petkat’ e veta mb’udhë, ende të tierë këputshinë dega drush, e i shtrojinë mb’udhë.
9 Ende ata qi shkojinë përpara, e ata qi e mërrinë mbrapa, bërtisinë, tue thanë: Hosanna! I Bekum’ asht’ ai qi vien mb’emënit të Zotit!
10 E bekume ashtë mbëretënia qi vien mb’emënit të Zotit, atit t’anë Davidit: Hosanna mbë të naltat!
11 Ende Iesui hyni ndë Ierusalem, ende ndë tempull; ende si vuni ore rreth të gjitha, po mbassi ishte ndashti koha vonë, dul ndë Bethani bashkë me të dy-mbë-dhitët.
12 Ende ndë nesëret, si dulnë prei Bethanisë, i erdhi u;
13 ende kur pa nji dru fiku për së largu qi kishte gjethe, erdhi me gjetunë ndonji send mb’ate; ende si erdhi mb’ate, s’gjeti gja, veçe gjethe, sepse s’ishte kohë fiqsh.
14 Ende Iesui u përgjeq, e i tha drusë fikut : Askushi mos hangrëtë ma pemë prei teje për gjithë jetënë. Ende dishepujt’ e ati ndëgjojinë.
15 Ende vinë ndë Ierusalem, ende Iesui si hyni ndë tempull, filloi me nxierrë ata qi shisin’ e blejinë ndë tempull, ende rrenoi truvezat’ e truvezarëvet, ende shqembet’ e atyne qi shisinë pullumbatë.
16 Ende s’linte askend me prum’ enë ndëpër tempullinë.
17 Ende mësonte, tue e than’ atyne: Nuk’ ashtë shkrumë “Se shtëpia eme ka me u quitunë shtëpi lutëje mbë gjithë kombet?” Po ju e batë “shpellë kursarësh”.
18 Ende Shkruisit’ ende Krye-priftënitë ndëgjunë, ende kërkojinë kush me e prishunë, sepse e drojinë, se gjithë gjindëja mërekullohei për mësimin’ e ati.
19 Ende kur u ngrys, dilte jashtë qytetit.
20 Ende ndë natiet, tue shkum’ ata aty-dreiti, panë drun’ e fikut thamë çë prei rranjash.
21 Ende Pietrit si i ra ndër mend, i tha: Mieshtër, shif, druja e fikut qi mallëkove ashtë thamë.
22 Ende Iesui u përgjeq, e u tha atyne: Kini besë mbë Perëndinë. Sepse me të vërtet po u thom juve,
23 se kush t’i thotë këti mali: Ngreu, e hidhu ndë det; ende të mos jetë me dy mendesh ndë zemërë të vet, po të besojë, se sa thotë bahenë; ka me u bamë mb’ate qish të thotë.
24 Përandai po u thom juve: Gjithë sa të lypni me u falunë, besoni se i merrni, ende kanë me u bamë juve.
25 Ende kur të rrini me u falunë, ndëjeni, ndë paçi gja kundrë ndonjianit, qi ende Ati jui qi ashtë ndë qijet t’u ndëjejë juve fajetë tuja.
26 Po ndë mos ua ndëjefshi ju, as Ati jui qi ashtë ndë qijet s’ka me u ndëjymë juve fajet tuja.
27 Mbasandai vinë prap ndë Ierusalem; ende ai tue ecunë ndë tempull, vinë ke ai Krye-priftënit’ ende Shkruisit’ ende pleqtë,
28 e i thonë: Me çfarë urdhëni ban këto? Ende cilli ta ka dhanë këte urdhënë, qi të bajsh këto?
29 Ende Iesui u përgjeq, e u tha atyne: Ende unë kam me u pytunë juve nji fjalë ende m’u përgjegjëni, ende atëherë kam me u thanë juve me çfarë urdhëni baj këto.
30 Pagëzimi i Gjionnit prei qillit ishte, a prei nierëzish? M’u përgjegjëni.
31 Ende ata mendoheshinë me vetëvetëhenë, tue thanë: Ndë thançim - Prei qillit; ka me thanë - Përse pra s’i besutë?
32 Po ndë thançim - Prei nierëzish; droishinë popullinë; sepse të gjith’ e kishinë Gjionninë, se ashtë profet me të vërtet.
33 Ende ata u përgjegjën, e i thanë Iesuit: Nukë dimë. Ende Iesui u përgjeq, e u tha atyne: As unë s’u thom juve me çfarë urdhëni baj këto.