KAPTINA XIII.
1 Edhe mb’atë ditë Iesui si duel prei shtëpisë, rrinte përanë detit.
2 Edhe u mbëlothnë tek ai shumë gjindëje, kaqi sa hyni ndë lundrët, me ndenjunë; edhe gjithë gjindëja rrinte ndë buzë të detit.
3 Edhe ai u foli atyneve shumë me parabulla, tue thanë: Qe mbiellësi te duel me mbiellë;
4 edhe tue mbiellë, disa fara ranë përan’ udhësë, edhe erthnë shpendëtë, e i hangrën të gjitha;
5 edhe të tiera ranë mbi gurishta, ku s’kishte dhe shumë, edhe përnjiherë binë, sepse s’kishte dhe të thellë,
6 por kur leu dielli, u dogjën; edhe mbassi s’kishinë rranjë, u thanë.
7 Edhe të tiera ranë ndër drizat, edhe u rritnë drizatë, e i mbytnë.
8 Edhe të tiera ranë mbë dhe të mirë, edhe nepshinë pemë, njiana nji qind, e tietra gjashtë-dhetë, e tietra tri-dhetë.
9 Ai qi ka veshë me ndëgjuem, le të ndëgjojë.
10 Edhe dishepujt’ erthnë përanë, e i thanë: Përse u flet atyneve me parabulla?
11 Edhe ai u përgjeq, e u tha atyneve: Sepse mbë ju ashtë dhanë me marrë vesht të mpsheftat’ e mbëretënisë qillvet, por mb’ata nuk’ ashtë dhanë.
12 Sepse ai qi ka, do t’i nepet’ edhe ma , edhe do të teprohetë, por ai qi s’ka, edhe qish të ketë, do të mirretë prei ati.
13 Përandai u flas atyneve me parabulla, sepse tue pamë, nuk shofinë; edhe tue ndëgjuem, nukë ndëgjojnë, as nukë marrinë vesht.
14 Edhe mbushetë mb’ata profezia e Isaisë, qi thoshte: “Me ndëgjim keni me ndëgjuem, por s’keni me marrë vesht; edhe tue pamë do të shifni, por s’keni me pamë,
15 sepse u trash zemëra e këtij populli, edhe ndëgjuenë randë me veshët, edhe mbyllnë syt’ e vet, qi të mos shofinë ndonjiherë me sytë, edhe të ndëgjojnë me veshët, edhe të marrinë vesht me zemrënë, edhe të këthehenë, qi t’i shëndosh”.
16 Por juve të lumunë janë sytë, se shofinë, edhe veshëtë tuei, se ndëgjojnë.
17 Sepse për të vërtet po u thom juve, se shumë profetën edhe të dreitë dëshëruenë me pamë sa shifniju , por nukë panë; edhe me ndëgjuem, sa ndëgjoni ju , por nukë ndëgjuenë.
18 Ju pra ndëgjoni parabullën’ e mbiellësit.
19 Kushdo qi ndëgjon fjalën’ e mbëretënisë, edhe s’e merr vesht, vien i keqi, edhe rrëmben atë qi ashtë mbiellë ndë zemërë t’ati. Këjo asht’ ajo qi u mbuell për-an’ udhësë.
20 Edhe qish u mbuell mbi gurishtat, kyi asht’ ai qi ndëgjon fjalënë, edhe përnjiherë e merr me gëzim;
21 por s’ka rranjë mbë vetëvetëhenë, andai ashtë për pak kohë; sepse kur bahetë shtrëngim a të ndiekunë për fjalënë, përnjiherë shkandalizohetë.
22 Edhe qish u mbuell ndër drizat; kyi asht ai qi ndëgjon fjalënë; por gaileja e kësai jete, edhe gënjimi i gjasë mbysinë fjalënë, edhe bahetë pa pemë.
23 Edhe qish u mbuell mbë dhe të mirë; kyi asht’ qi ndëgjon fjalënë, edhe e merr vesht; përandai ai bije pemë, edhe ban njiani nji qind, e tietri gjashtë-dhetë, e tietri tri-dhetë.
24 Nji tietër parabull’ u pruni atyneve, tue thanë: Mbëretënia e qillvet ashtë përgjaitunë me nji nieri qi mbuell farë të mirë nd’arë të vet.
25 Por tue fjetunë nierëzitë, erdhi anëmiku aty, edhe mbuell egjër ndërmiet grunit, edhe iku.
26 Por kur bini bari edhe bani pemë, atëherë u duk edhe egjëri.
27 Edhe shërbëtorët’ erthnë për-anë të zotit shtëpisë, e i thanë: Zot, nukë mbolle ti farë të mirë nd’arët tande? Kah duel pra egjëri?
28 Edhe ai u tha atyneve: Ndonji nieri anëmik ka bamë këte. Edhe shërbëtorët’ i thanë: Do pra të shkojm’ e të sgjedhim’ atë?
29 Por ai tha: Jo, sepse tue mbëledhun’ egjërinë, drujse mos shkulni gruninë përnjiherë me atë.
30 Lini të rritenë të dyja bashkë deri mbë të korrunit; edhe ndë kohë të korrunit kam me u thanë korrësavet: Mbëlithni ma përpara egjëratë, edhe i lithni dorëza për me i diegunë, por grunin’ e mbëlithni ndë grunar t’em.
31 Nji tietër parabull’ u pruni atyneve, tue thanë: Mbëretënia e qillvet përgjan me nji koqe senapi, të cillën’ e muer nji nieri, edhe e mbuell nd’arët të vet.
32 Ajo ashtë ma e vogëlë se gjithë faratë, por kur rritetë, ashtë ma e madhe se gjithë barënatë, edhe bahetë dru, kaqi sa vinë shpendët’ e qiellit, e rrinë ndë degat t’asai.
33 Nji tietër parabull’ u tha atyneve: Mbëretënia e qillvet përgjan me brumë, të cillin’ e muer nji grue, edhe e vu mbrenda ndë tre matësa mielli, deri sa u mbrum gjithë.
34 Këto të gjitha ua foli Iesui gjindëjesë me parabulla; edhe pa parabulla nuk’ u fliste atyneve,
35 qi të mbushetë qish ashtë thanë prei profetit, qi thoshte: “Kam me hapunë gojënë t’eme me parabulla; kam me folë të mpshefta prei çë kur se ashtë ngrefunë bota”.
36 Atëherë Iesui la gjindëjenë, e erdhi ndë shtëpit; edhe dishepujt’ e ati i erthnë për-anë, e thanë: Na difto parabullën’ e egjëravet arësë.
37 Edhe ai u përgjeq, e u tha atyneve: Ai qi mbiell farën’ e mirë asht’ i bir’ i nieriut;
38 edhe ara ashtë bota; edhe far’ e mirë janë të bijt’ e mbëretënisë; edhe egjëratë janë të bijt’ e të keqit;
39 edhe anëmiku qi mbuell ato ashtë dialli; edhe të korrunit asht’ e mbrapmeja jetësë; edhe korrësatë jan’ engjujtë.
40 Sikurse pra mbëlidhen’ egjëratë, edhe digjenë ndë ziarrm, kështu ka me qenë mbë të mbrapmen’ e kësai jete.
41 I bir’ i nieriut ka me dërguem engjujt’ e vet, edhe ka me mbëledhunë prei mbëretënis’ ati gjithë shkandujtë, edhe ata qi punojnë pa ligjë;
42 edhe kanë me i hedhunë ndë furrë të ziarrmit; atie ka me qenë të qjamit’ edhe të dridhunit’ e dhambëvet.
43 Atëherë të dreitëtë kanë me ndritunë si dielli ndë mbëretënit të Atit vet. Ai qi ka veshë me ndëgjuem, le të ndëgjojë.
44 Për-së-ri mbëretënia e qillvet përgjan me nji thesore mpshefunë nd’arë, të cillënë kur e gjeti nji nieri, e mpshefi; edhe prei gëzimit vet vete e shet gjithë qish ka, edhe blen atë arë.
45 Për-së-ri mbëretënia e qillvet përgjan me nji nieri tregëtar, qi kërkonte margaritarë të mirë;
46 ai kur gjeti nji margaritar shumë të ndershim, voiti e shiti gjithë sa kishte, edhe e bleu.
47 Për-së-ri mbëretënia e qillvet përgjan me nji rretë qi u hoth ndë det, edhe mbëlodhi çdo fare gjaje ;
48 edhe si u mbush, e nxuernë ndë buzë të detit, edhe ndeitnë, e mbëlothnë të miratë nd’enë, edhe të këqiat’ i hodhnë jashtë.
49 Kështu ka me qenë mbë të mbrapmen’ e jetësë: kanë me dal engjujtë, edhe kanë me damë të këqijtë prei të dreitëve, edhe kanë me i hedhunë ndë furrë të ziarrmit;
50 atie ka me qenë të qjamit’ edhe të dridhunit’ e dhambëvet.
51 Iesui u thot’ atyneve: Muertë vesht këto të gjitha? I thonë: Po, Zot.
52 Edhe ai u tha atyneve: Përandai çdo Shkruis qi ka mbushunë punët e mbëretënisë qillvet, përgjan me nji nieri zot shtëpie, qi nxier prei thesoresë vet gjaja të reja, edhe të vietëra.
53 Edhe Iesui mbassi mbaroi këto parabulla, iku prei andej.
54 Edhe si erdhi ndë dhe të vet, mësonte ata ndëpër synagogat e atyneve, kaqi sa mërekulloheshinë, e thoshinë: Kah i erdhi këti këjo dituni, e këto fuqia?
55 Nuk’ ashtë kyi i bir’ i mieshtrit qi ndërton? E am’ e ati nukë thohetë Mariam, edhe të vëllazënit’ e ati Iakob, edhe Iose, edhe Simon, edhe Iudë?
56 Edhe të motërat’ e ati nukë janë të gjitha ndër ne? Kah i erthnë pra këti këto të gjitha?
57 Edhe shkandalizoheshinë mb’atë. Por Iesui u tha atyneve: Nuk’ashtë profet i pa-ndershim kurkundi , veç ndë dhet të vet, e ndë shtëpit të vet.
58 Edhe nukë bani atie shumë mërekullia, për pabesënin’ e atyneve.
KAPTINA XIII.
1 Edhe mb’atë ditë Iesui si duel prei shtëpisë, rrinte përanë detit.
2 Edhe u mbëlothnë tek ai shumë gjindëje, kaqi sa hyni ndë lundrët, me ndenjunë; edhe gjithë gjindëja rrinte ndë buzë të detit.
3 Edhe ai u foli atyneve shumë me parabulla, tue thanë: Qe mbiellësi te duel me mbiellë;
4 edhe tue mbiellë, disa fara ranë përan’ udhësë, edhe erthnë shpendëtë, e i hangrën të gjitha;
5 edhe të tiera ranë mbi gurishta, ku s’kishte dhe shumë, edhe përnjiherë binë, sepse s’kishte dhe të thellë,
6 por kur leu dielli, u dogjën; edhe mbassi s’kishinë rranjë, u thanë.
7 Edhe të tiera ranë ndër drizat, edhe u rritnë drizatë, e i mbytnë.
8 Edhe të tiera ranë mbë dhe të mirë, edhe nepshinë pemë, njiana nji qind, e tietra gjashtë-dhetë, e tietra tri-dhetë.
9 Ai qi ka veshë me ndëgjuem, le të ndëgjojë.
10 Edhe dishepujt’ erthnë përanë, e i thanë: Përse u flet atyneve me parabulla?
11 Edhe ai u përgjeq, e u tha atyneve: Sepse mbë ju ashtë dhanë me marrë vesht të mpsheftat’ e mbëretënisë qillvet, por mb’ata nuk’ ashtë dhanë.
12 Sepse ai qi ka, do t’i nepet’ edhe ma , edhe do të teprohetë, por ai qi s’ka, edhe qish të ketë, do të mirretë prei ati.
13 Përandai u flas atyneve me parabulla, sepse tue pamë, nuk shofinë; edhe tue ndëgjuem, nukë ndëgjojnë, as nukë marrinë vesht.
14 Edhe mbushetë mb’ata profezia e Isaisë, qi thoshte: “Me ndëgjim keni me ndëgjuem, por s’keni me marrë vesht; edhe tue pamë do të shifni, por s’keni me pamë,
15 sepse u trash zemëra e këtij populli, edhe ndëgjuenë randë me veshët, edhe mbyllnë syt’ e vet, qi të mos shofinë ndonjiherë me sytë, edhe të ndëgjojnë me veshët, edhe të marrinë vesht me zemrënë, edhe të këthehenë, qi t’i shëndosh”.
16 Por juve të lumunë janë sytë, se shofinë, edhe veshëtë tuei, se ndëgjojnë.
17 Sepse për të vërtet po u thom juve, se shumë profetën edhe të dreitë dëshëruenë me pamë sa shifniju , por nukë panë; edhe me ndëgjuem, sa ndëgjoni ju , por nukë ndëgjuenë.
18 Ju pra ndëgjoni parabullën’ e mbiellësit.
19 Kushdo qi ndëgjon fjalën’ e mbëretënisë, edhe s’e merr vesht, vien i keqi, edhe rrëmben atë qi ashtë mbiellë ndë zemërë t’ati. Këjo asht’ ajo qi u mbuell për-an’ udhësë.
20 Edhe qish u mbuell mbi gurishtat, kyi asht’ ai qi ndëgjon fjalënë, edhe përnjiherë e merr me gëzim;
21 por s’ka rranjë mbë vetëvetëhenë, andai ashtë për pak kohë; sepse kur bahetë shtrëngim a të ndiekunë për fjalënë, përnjiherë shkandalizohetë.
22 Edhe qish u mbuell ndër drizat; kyi asht ai qi ndëgjon fjalënë; por gaileja e kësai jete, edhe gënjimi i gjasë mbysinë fjalënë, edhe bahetë pa pemë.
23 Edhe qish u mbuell mbë dhe të mirë; kyi asht’ qi ndëgjon fjalënë, edhe e merr vesht; përandai ai bije pemë, edhe ban njiani nji qind, e tietri gjashtë-dhetë, e tietri tri-dhetë.
24 Nji tietër parabull’ u pruni atyneve, tue thanë: Mbëretënia e qillvet ashtë përgjaitunë me nji nieri qi mbuell farë të mirë nd’arë të vet.
25 Por tue fjetunë nierëzitë, erdhi anëmiku aty, edhe mbuell egjër ndërmiet grunit, edhe iku.
26 Por kur bini bari edhe bani pemë, atëherë u duk edhe egjëri.
27 Edhe shërbëtorët’ erthnë për-anë të zotit shtëpisë, e i thanë: Zot, nukë mbolle ti farë të mirë nd’arët tande? Kah duel pra egjëri?
28 Edhe ai u tha atyneve: Ndonji nieri anëmik ka bamë këte. Edhe shërbëtorët’ i thanë: Do pra të shkojm’ e të sgjedhim’ atë?
29 Por ai tha: Jo, sepse tue mbëledhun’ egjërinë, drujse mos shkulni gruninë përnjiherë me atë.
30 Lini të rritenë të dyja bashkë deri mbë të korrunit; edhe ndë kohë të korrunit kam me u thanë korrësavet: Mbëlithni ma përpara egjëratë, edhe i lithni dorëza për me i diegunë, por grunin’ e mbëlithni ndë grunar t’em.
31 Nji tietër parabull’ u pruni atyneve, tue thanë: Mbëretënia e qillvet përgjan me nji koqe senapi, të cillën’ e muer nji nieri, edhe e mbuell nd’arët të vet.
32 Ajo ashtë ma e vogëlë se gjithë faratë, por kur rritetë, ashtë ma e madhe se gjithë barënatë, edhe bahetë dru, kaqi sa vinë shpendët’ e qiellit, e rrinë ndë degat t’asai.
33 Nji tietër parabull’ u tha atyneve: Mbëretënia e qillvet përgjan me brumë, të cillin’ e muer nji grue, edhe e vu mbrenda ndë tre matësa mielli, deri sa u mbrum gjithë.
34 Këto të gjitha ua foli Iesui gjindëjesë me parabulla; edhe pa parabulla nuk’ u fliste atyneve,
35 qi të mbushetë qish ashtë thanë prei profetit, qi thoshte: “Kam me hapunë gojënë t’eme me parabulla; kam me folë të mpshefta prei çë kur se ashtë ngrefunë bota”.
36 Atëherë Iesui la gjindëjenë, e erdhi ndë shtëpit; edhe dishepujt’ e ati i erthnë për-anë, e thanë: Na difto parabullën’ e egjëravet arësë.
37 Edhe ai u përgjeq, e u tha atyneve: Ai qi mbiell farën’ e mirë asht’ i bir’ i nieriut;
38 edhe ara ashtë bota; edhe far’ e mirë janë të bijt’ e mbëretënisë; edhe egjëratë janë të bijt’ e të keqit;
39 edhe anëmiku qi mbuell ato ashtë dialli; edhe të korrunit asht’ e mbrapmeja jetësë; edhe korrësatë jan’ engjujtë.
40 Sikurse pra mbëlidhen’ egjëratë, edhe digjenë ndë ziarrm, kështu ka me qenë mbë të mbrapmen’ e kësai jete.
41 I bir’ i nieriut ka me dërguem engjujt’ e vet, edhe ka me mbëledhunë prei mbëretënis’ ati gjithë shkandujtë, edhe ata qi punojnë pa ligjë;
42 edhe kanë me i hedhunë ndë furrë të ziarrmit; atie ka me qenë të qjamit’ edhe të dridhunit’ e dhambëvet.
43 Atëherë të dreitëtë kanë me ndritunë si dielli ndë mbëretënit të Atit vet. Ai qi ka veshë me ndëgjuem, le të ndëgjojë.
44 Për-së-ri mbëretënia e qillvet përgjan me nji thesore mpshefunë nd’arë, të cillënë kur e gjeti nji nieri, e mpshefi; edhe prei gëzimit vet vete e shet gjithë qish ka, edhe blen atë arë.
45 Për-së-ri mbëretënia e qillvet përgjan me nji nieri tregëtar, qi kërkonte margaritarë të mirë;
46 ai kur gjeti nji margaritar shumë të ndershim, voiti e shiti gjithë sa kishte, edhe e bleu.
47 Për-së-ri mbëretënia e qillvet përgjan me nji rretë qi u hoth ndë det, edhe mbëlodhi çdo fare gjaje ;
48 edhe si u mbush, e nxuernë ndë buzë të detit, edhe ndeitnë, e mbëlothnë të miratë nd’enë, edhe të këqiat’ i hodhnë jashtë.
49 Kështu ka me qenë mbë të mbrapmen’ e jetësë: kanë me dal engjujtë, edhe kanë me damë të këqijtë prei të dreitëve, edhe kanë me i hedhunë ndë furrë të ziarrmit;
50 atie ka me qenë të qjamit’ edhe të dridhunit’ e dhambëvet.
51 Iesui u thot’ atyneve: Muertë vesht këto të gjitha? I thonë: Po, Zot.
52 Edhe ai u tha atyneve: Përandai çdo Shkruis qi ka mbushunë punët e mbëretënisë qillvet, përgjan me nji nieri zot shtëpie, qi nxier prei thesoresë vet gjaja të reja, edhe të vietëra.
53 Edhe Iesui mbassi mbaroi këto parabulla, iku prei andej.
54 Edhe si erdhi ndë dhe të vet, mësonte ata ndëpër synagogat e atyneve, kaqi sa mërekulloheshinë, e thoshinë: Kah i erdhi këti këjo dituni, e këto fuqia?
55 Nuk’ ashtë kyi i bir’ i mieshtrit qi ndërton? E am’ e ati nukë thohetë Mariam, edhe të vëllazënit’ e ati Iakob, edhe Iose, edhe Simon, edhe Iudë?
56 Edhe të motërat’ e ati nukë janë të gjitha ndër ne? Kah i erthnë pra këti këto të gjitha?
57 Edhe shkandalizoheshinë mb’atë. Por Iesui u tha atyneve: Nuk’ashtë profet i pa-ndershim kurkundi , veç ndë dhet të vet, e ndë shtëpit të vet.
58 Edhe nukë bani atie shumë mërekullia, për pabesënin’ e atyneve.