KAPTINA XII.
1 U lutem juve pra, o vëllazën, për përdëllimet e Perëndisë, të nxirrni përpara korpënitë tuei kurban të gjallë, shenjt të pëlqyeshim te Perëndia, qi ashtë lutëja juei me arrësye.
2 Edhe mos bahi me nji formë me këtë jetë, por ndërroni formënë tuei me anë të përtëritëmesë mendiesë tuei, qi të provoni cilli asht’ i miri, i pëlqyeshimi, edhe i kulluti dashunim i Perëndisë.
3 Sepse thom, me anë t’ati hirit qi m’u dha mue, mbë gjithë-se-cillinë prei jush, mos me u menduem ma tepërë se sa duhetë me u menduem, por me u menduem për me u bam’ i urtë, mbas masësë besësë qi dau Perëndia mbë gjithë-se-cillinë.
4 Sepse sikurse ndë nji korp kemi shumë anë, edhe gjith’ anëtë nukë kanë nji farë pune,
5 kështu edhe na të shumëtë jemi nji korp mbë Krishtinë, edhe gjithë-secilli prei nesh jemi anët’ e njianit tietërit;
6 edhe kemi gjithë çë farë dhunëtiash mbas hirit qi na u dha: kush të ketë profezi, le të profetizojë mbas piesësë besësë;
7 kush të ketë për me shërbyem, le t’i bierë mbrapa shërbesësë; kush te ketë për me mësuem,
8 le t’i bierë mbrapa mësimit; kush të ketë me dhanë ngushullin, le t’api ngushullim; ai qi ep prei së vetësë, le t’i api me zemërë të mitunë; ai qi asht’ i parë, le të jetë me kujdes; ai qi përdëllen, le të përdëllejë me buzë me gas.
9 Dashunia mos jetë me dy faqe; këthehi prei së keqesë, e iu ngjitni së mirësë;
10 doni fort njiani tietërinë me dashuni vëllazënie; shkonia me nder njiani tietërit;
11 mos ini të përtueshim mbë nxitim të punëvet ; bahi të nxetë ndë shpirtit; i shërbeni Zotit;
12 gëzohi ndë shpëresët; duroni ndë shtrëngim; pritni ndë të lutunit;
13 ipni prei së tuejash ndë nevojat të shenjtënavet; ndiqni miqësin’ e të huejit,
14 Bekoni ata qi u ndiekinë juve; bekoni, e mos mallëkoni.
15 Gëzohi me ata qi gëzohenë, edhe qjani me ata qi qjainë.
16 Kini nji mend njiani mbë tietërinë; mos mendoni të naltatë, por uli bashkë me të përungjëtit; mos kujtoni vetëhenë tuei për të mentshim.
17 As ndonjianit mos i shpagueni të keq ndë vend të së keqesë; vështroni për punë të mira përpara gjithë nierëzish.
18 Ndë mundëshi, sa prei anësë tuei, të keni paqtim me gjithë nierëzit.
19 Mos i mirrni shpagim vetiut, o të dashunë, por bani udhë zemërimit, sepse ashtë shkruem: “Unë kam me marrë shpagim, unë kam me shpaguem, thotë Zoti”.
20 Ndë i arthtë uni pra anëmikut t’yt, epi bukë me ngranë; ndë i ardhtë et, epi ujë me pimë, sepse kur të bajsh këte, ke më grumbulluem thëngjij të ndezunë mbi kryet t’ati.
21 Mos u mund prei së keqesë, por mund të keqenë me të mirënë.