KAPITULLI VII.
1 Mos gjukoni, qi të mos gjukoheni.
2 Sepse me çfarë gjukimi gjukoni, keni me u gjukuem, edhe me çfarë matësi matni, kanë me u matunë juve përsëri.
3 Edhe përse shikon teshënë qi ashtë ndë sy t’yt vëlla, edhe tranë qi ashtë ndë sy tand nuk’ e ndien?
4 A si ke me i thanë t’yt vëlla: Le të nxier teshënë prei synit tand, edhe qe trau ku ashtë ndë sy tand?
5 Hipokrit, nxir ma përpara tranë prei synit tand, edhe atëherë do të shofish mirë me nxierrë teshënë prei synit t’yt vëlla.
6 Mos ipni gjan’ e shenjtënueme qenvet, as mos hidhni margaritarët tuei përpara thivet; drujse mos i shkelinë me kambët e tyne e mbasandai këthehen’ e shkelin edhe juve.
7 Lypni, edhe do t’u ipetë juve; kërkoni, edhe keni me gjetunë; trakulloni, edhe do t’u çiletë juve.
8 Sepse kushdo qi lypën merr; edhe ai qi kërkon gjen; edhe ati qi trakullon, do t’i çiletë.
9 A cilli asht ai nieri prei jush, ndë lypt’ i biri bukë, mos ka me i dhanë gur?
10 Edhe ndë lyptë peshk, mos ka me i dhanë gjarpën?
11 Ndë qoftë pra se ju qi jeni të këqij, dini me u dhanë dhana të mira dielmvet tuei, sa më tepër’ Ati juei, qi ashtë ndë qillt, ka me u dhanë të mira atyneve qi lypinë prei ati?
12 Gjithë sa doni pra me u bamë juve nierëzitë, kështu bani edhe ju atyneve, sepse këjo ashtë ligja edhe profetënitë.
13 Hyni ndëpër derë të ngushtë, sepse e gjan’ ashtë dera, edhe e përhapët’ asht’ udha qi u shpie mbë të hupunit, edhe shumë vetë jan’ ata qi hyjnë ndëpër atë;
14 sepse e ngusht’ ashtë dera, edhe e shtrëngut’ asht’ udha qi u shpie ndë jetët, edhe të pakë jan’ ata qi e gjejnë.
15 Edhe ruhi prei profet-rrenësish, të cilltë vinë te ju me të veshunë dhensh, por përmbrenda jan’ ujq’ të rrëmbyeshim.
16 Keni me i ngjofun’ ata prei pemëvet veta: mos mbledhinë rrush prei drizash, a fiq prei murrizash?
17 Kështu çdo dru e mirë ban pemë të mira, por druj’ e keqe ban pemë të këqia.
18 Druj’ e mirë s’mundetë me bamë pemë të këqia, as druj’ e keqe me bamë pemë të mira.
19 Çdo dru qi s’ban pemë të mirë, këputet’ e hidhetë ndë ziarrm.
20 E pra keni me ngjofun’ ata prei pemësh atyne.
21 Jo kushdo qi më thotë: Zot, Zot, ka me hymë ndë mbëretënit të qillvet; por ai qi ban dashunimin’ e tim et qi ashtë ndë qillt.
22 Shumë vetë kanë me thanë, nd’atë ditë: Zot, Zot, nukë profetizuem na mb’emënit tat, edhe mb’emënit tat nxuerm djemën, edhe mb’emënit tat bam shumë mërekullia?
23 Por atëherë kam me u rrëfyem atyneve. Se kurrë s’u kam ngjofunë juve; ikni prei meje, ju qi keni punuem pa ligjë.
24 Kushdo pra qi ndëgjon këto fjalët’ e mia, edhe i ban, kam me e përgjaitunë me nji nieri të mençunë, i cilli koditi shtëpin’ e vet mbi shkamp të gurit ;
25 edhe ra shiu, e erdhën lumënat, e fryn erënat’, edhe u përpoqnë mbas asai shtëpie, por nuk’ u rrëxue, sepse ishte themeluem mbi shkamp të gurit .
26 Por kushdo qi ndëgjon këto fjalët’ e mia, edhe s’i ban, ka me u përgjaitunë me nji nieri të marrë, i cilli koditi shtëpin’ e vet mbi ranët;
27 edhe ra shiu, e erthnë lumënat’, e fryn’ erënat, edhe u përpoqnë mbas asai shtëpie; edhe u rrëxue, edhe e rrëxuemeja e asai ishte e madhe.
28 Edhe Iesui kur mbaroi këto fjalë, gjindeja habiteshinë për predikimin’ e ati,
29 sepse u predikonte atyneve sikurse me pasun’ urdhënë, edhe jo si Shkruisitë.
Krie VII.
1 Mos juδikoni, te mos jini juδikúar.
2 Se si juδikoni, vini te juδikúar: e me at mete r tše míte ni, ju vién matur juve.
3 E pse rúan ti kášte ze n tše e št te siu vláut tẽ nte : e trave n te siu it nẽ ng e vê nde kufî?
4 O si i θua tite vlau: Ljem te ndzíer kašte n ka siu it: e njô trava rrî te siu it?
5 Ipókrite , ndzîre pe rpara trave n ka siu it, e aχíera ket rúanje še te ndzíerše kášte ze n ka siu vláut tẽ nte .
6 Mos jipni šurbesin e šé it kjenvet: ne štini pernat túaje pe rpara dírkje vet, te mos i škélje nje n ne n kẽ́ mbe vet tire, e priérur prap te ju škjere n.
7 Ljipni, e ju jipet: ke rkoni, e gjẽ ni: trukulisni, e ju χapet.
8 Se nganjé tše ljipe n, kâ: e aí tše ke rkón, gjẽ n: e atîje tše trukulise n, i χapet.
9 E kuš e št nde r ju, tše nde i biri i ljipte buk, ndoδ’ e i jep nje gûr?
10 O nde i ljipte nje piške , ndoδ’ e i ndẽ n nje gjaljpe r?
11 Nde poka ju, tše jini te ljikje , dini e jipni šurbise te mira bílje vet tâje : sa mé Tata îje , tše e št nde r kjíelat, jep te mira atire tše ja ljípe nje n?
12 Prandái gjiθ šurbiset tše dúani te ju bẽ nje n juve njére zit, ke štú eδé ju bẽ́ nia atire. Se kjo e št ljedža, eδé profetrat.
13 Χini pe r dere n e ngušt: pse dera e gjêr, e uδa e χapt, e št tše kjele n nde te biérrit, e šûm jân tše χĩnje n pe r té .
14 Se e ngušt ê dera, e e šte re ngúar uδa, tše kjele n te gjela: e pak jân tše e gjẽ nje n!
15 Ruχi ka profetrat te rrem, tše vĩnje n tek ju me te véšura delješ, e mbrẽ nda jân uljke tše rre mbenje n.
16 Ka frutet e tire njiχni atá. Ndoδ’ e mbiéδe n rruš ka gjẽ mbat, e fikje ka murrizat?
17 Ke stú nga arvur i mîr bẽ n frute te mîre : e árvuri i kaljbe t bẽ n frute te ljikje .
18 Nẽ ng mund bẽ nje árvuri mîr frute te ljikje : ne árvuri i kaljbe t frute te mîre .
19 Nga arvur, tše se bẽ n frute te mîr, pritet, e štiχet mbe ziárr.
20 Andái ka frutet e tire njiχni atá.
21 Jo nganjé , tše me θot, Zot, Zot, vién e χîn te rregje ría e kjíelvet: po aí tše bẽ n ve ljeme n e Tate s tim, tše e št nde r kjíele t.
22 Šûm me θôn nd’ at dit: Zot, Zot, ẽ ng kemi na ge dzartur nd’ é me rit tẽ nte , eδé nd’ é me rit tẽ nte ndzúartim špirtrat e χúaje , e nd’ é me rit tẽ nte bê m šûm me rákulje ?
23 E aχíera i kalzonje atire: Se jó nje χêr ju njoχa: largoχi ka ú, ju tše bẽ ni te ljige n.
24 Andái nganjé , tše merr veše kto fiâlje , e i bẽ n, mund gjitet njeríut me trû, tše stisi špîn e tîje mbi gurin,
25 E râ šiu, e érθe tin ljumrat, e fríje tin ere t, e u lje šúan te ajó špî, e nẽ ng u‐šuljâr: pse iš e stisur mbi gurin.
26 E nganjé , tše gjegjet kto fiâlje , e nẽ ng i bẽ n, i gjet njeríut lavur, tše stisi špîn e tîje mbi šure n:
27 E râ šiu, e érθe tin ljumrat, e fríje tin ere t, e χúmbe tin at špî, e u‐šuljâr, e šolja sâje kje e maδe.
28 E kje, kûr fe rnói Džesúi kto fiâlje , se gjinde t iše n te marmaróst pe r urte sîn e tîje .
29 Se aí iš e i me sóneje si nje tše kâ zotrîn, e jo si Skribrat.