KAPTINA XXII.
1 Edhe Iesui u përgjeq përsëri, e u tha atyneve, me parabulla, tue thanë:
2 Mbëretënia e qillvet u përgjait me nji nieri mbëret, qi bani darsma për të birin e vet.
3 Edhe dërgoi shërbëtorët’ e vet me thirrun’ ata qi qenë thirrunë ndë darsmat; por nukë deshnë me ardhunë.
4 Përsëri dërgoi të tierë shërbëtorë, tue thanë: Thoni atyneve qi qenë thirrunë - Qe te bana gati drekënë t’eme; qet’ e mi edhe berrat’ e maime janë therunë, edhe të gjitha janë gati, eni ndë darsmat.
5 Por ata përtuenë, edhe shkuenë njiani nd’arë të vet, e tietri ndë tregjeti të vet.
6 Edhe të tierëtë zunë shërbëtorët’ e ati, e i shan’ edhe i vranë.
7 Por mbëreti kur ndëgjoi, u zemërue, edhe dërgoi ushtërin’ e vet, edhe prishi ata gjaksorëtë, edhe dogji qytetin’ e atyneve.
8 Atëherë u thotë shërbëtorëvet vet: Darsma ashtë gati, por ata qi qenë thirrunë s’ishinë të vëjefshim.
9 Shkoni pra ndëpër të dalunat e udhëvet, edhe sa vetë të gjeni, i thirrni ndë darsmat.
10 Edhe ata shërbëtorëtë duelnë ndëpër udhët, e mbëlothnë gjithë sa gjetnë, të këqij e të mirë; edhe darsma u mbush me nierës qi rrinë ndë mësallë.
11 Edhe mbëreti kur hyni me pam’ ata qi rrinë ndë mësallë, pa atie nji nieri qi s’kishte veshunë petka darsme.
12 Edhe i thot’ ati: Mik, si hyne këtu pa pasunë petka darsme? Por ai mbylli gojënë.
13 Atëherë mbëreti u tha shërbëtorëvet: Lithni ate për kambësh e për duersh, edhe ngrenia, e hithnia nd’errësinë të përjashtëme; atie ka me qenë të qjamit’ edhe të dridhunit’ e dhambëvet.
14 Sepse shumë vetë janë të thirrunë, por pak të sgjedhunë.
15 Atëherë Fariseitë shkuen’ e banë këshille, si ta zanë ndë lak me fjalë.
16 Edhe dërgojnë tek ai dishepujt’ e vet bashkë me Herodianët, tue thanë: Mieshtër, e dimë se je i vërtetë, edhe mëson udhën’ e Perëndisë me vërtetëni, edhe s’do me ditun’ as për kurkënd, sepse nukë ven ore mbë faqe nierëzish.
17 Na thuei pra: Ç’të duketë? Asht’ e udhësë me i dhanë pagë Kaisarit, a jo?
18 Por Iesui si e muer vesht diallësin’ e atyneve, tha: Ç’më ngitni, hipokritëna?
19 Më diftoni monetën’ e pagësë. Edhe ata i prunë nji dinar.
20 Edhe ai u thot’ atyneve: E kuit ashtë këjo fytyrë, edhe këjo përmbishkronjë?
21 Ata i thonë: E Kaisarit. Atëherë u thot’ atyneve: Lani pra ato qi janë të Kaisarit mbë Kaisarinë; edhe ato qi janë të Perëndisë mbë Perëndinë.
22 Edhe ata kur ndëgjuenë, u mërekulluenë, edhe e lanë e iknë.
23 Nd’atë ditë i erthnë përanë Saddukeitë, ata qi thonë se nuk’ashtë të ngjallunë, edhe e pyetnë,
24 tue thanë: Mieshtër, Moiseu tha - “Ndë vdektë kushi pa pasunë dielm, i vëllai ati ka me u martuem me gruen’ e ati”, edhe ka me ngjallë farë për të vëllan’ e vet.
25 Edhe ishinë ndër ne shtatë vëllazën; edhe i pari u martue, edhe vdiq; edhe mbasi s’patlanë farë, la gruen’ e vet mbë të vëllan’ e vet;
26 kështu edhe i dyti, edhe i treti, deri mbë të shtatët.
27 Edhe mbas të gjithëve vdiq edhe grueja.
28 Mbë të ngjallunit pra, cillit prei këtyne të shtatëve ka me qenë grueja? Sepse të gjith’ e patnë marrë.
29 Edhe Iesui u përgjeq, e u tha atyneve: Gënjeheni, mbassi s’dini shkronjat’, as fuqin’ e Perëndisë.
30 Sepse mbë të ngjallunit as martojn’, as martohenë, por janë porsi engjujt’ e Perëndisë ndë qiell.
31 Edhe për të ngjallunit prei së vdekunish, s’keni kënduem qish ashtë thanë mbë ju prei Perëndisë, kur tha:
32 “Unë jan Perënia Abrahamit, edhe Perëndia Isaakut, edhe Perëndia Iakobit?” Perëndia nuk’ ashtë Perëndi të vdekunish, por të gjallësh.
33 Edhe gjindëja kur ndëgjuenë, mërekulloheshinë për mësimin’ e ati.
34 Por Fariseitë kur ndëgjuenë se u mbësheli gojënë Saddukevet, u mbëlothnë bashkë.
35 Atëherë nji ligjëtar prei atyneve pyeti, tue ngam’ate, e tue thanë:
36 Mieshtër, cilla porosi ashtë ma e madhe ndë ligjët?
37 Edhe Iesui i tha: “Të duesh Zotinë Perëndinë tand me gjithë zemrënë tande, edhe me gjithë shpirtinë tand, edhe me gjithë mendienë tande”.
38 Ajo asht’ e para, edhe e madheja porosi.
39 Edhe e dyta qi përgjan me ate ashtë : “Të duesh fëqinë tand porsi vetëhenë tande”.
40 Gjithë ligja edhe profetënitë varenë mbë këto dy porosia.
41 Edhe Fariseitë kur ishinë mbëledhunë, Iesui i pyeti, tue thanë:
42 Qish u duketë juve për Krishtinë? I bir’ i kuit ashtë? I thonë: I Davidit.
43 U thot’ atyneve: Qysh pra Davidi me Shpirtin’ e quen Zot? - tue thanë:
44 “I tha Zoti Zotit t’em, rri prei së diathtësë s’eme, deri sa të ve amëmiqt’ e tu përposh ndënë kambët e kambëvet tua”.
45 Ndë qoftë pra se Davidi e quen Zot, si asht’ i bir i ati?
46 Edhe kurkushi s’mundei me iu përgjegjunë ndonji fjalë, as nukë guxoi çë mb’ate ditë me e pyetunë ma.
Krie XXII.
1 E pe rgjegjur Džesúi, papâ θa atire me pe rralez, tue θẽ n:
2 U‐gja rregje ría e kjíelvet njeríut rregje , tše be ri dárse met birit tîje .
3 E de rgói šerbe tore t e tîje te θe rrísie n atá tše kiše n kjẽ n θe rritur te dárse met, e ẽ ng diše n te veje n.
4 Papâ de rgói te tiêr šerbe tore , tue θẽ n: Θúani atire tše kjên θe rritur: Ši se tríese n time e de rtova, tere t tim e animálje te tše máje ta kjên te θêrtur, e gjiθséi i ndrekjur: ngani te dárse met.
5 E atá pa‐vẽ n rê, vân, kuš te petku tîje , e kuš te nigodzi tîje :
6 E te tiére t po tše rre mbíen šerbe tore t e tîje , i šáitin, e i vrân.
7 Gjegjur kte rregji, u‐ndze rrâr: e de rgúar suljdete t e tîje , skriárti atá tše i kiše n vrâr šerbe tore t, e χore n e tire e dokje .
8 Aχíerna θot šerbe tóre vet e tîje : Dárse met jân de rtúara, po te θe rríturit nẽ ng iše n te mîr.
9 Prandái étse ni te krerat e úδe vet, e sâ te gje ši, θe rríne ji te dárse met.
10 E dâlje atá šerbe tôre te uδe t, mbióθtin gjiθ sâ gjéte tin, te ljikje e te mîr: e tríesa u‐mbiúa me njere z pe r te χaje n.
11 E χíje tur rregji se te vréneje t’ úljurit te tríesa, pâ atié nje njerî tše ẽ ng kiš ngraχ te véšure dárse meš.
12 E θot atîje : Šok, si χire ke tú pâ pasur te véšure dárse meš? E aí mbet kjetu.
13 Aχíera θa rregji šerbe tóre vet: Po tše i ljíδe ši atîje kẽ mb e dúar, mírre nie e štínie nd’ érre tit te jaše m: atié kâ te jêt te kjâr, e nge rsima δẽ mbeš.
14 Se šûm jân θe rritur, e pak sgjeδur.
15 Aχíera vatur Fariserat, mbáitin ke šîl si te rre mbéje n nde r fiálje t.
16 E i de rgonje n δišípuljit e tire me Eroδiáne te , tue θẽ n: Δáskalje , dimi se jê i ve rtét, e uδe n e Tinzoti me ve rtete n me són, e ẽ ng kê kuidéš pe r mosnjerî: pse nẽ ng rúan nde fakje njére ziš:
17 Andái θúana si te duket, nget te jipet tšensi Tšésarit, o jo?
18 E njoχur Džesúi te ljige n e tire, θa: Pertšé me tsandzanisni, ipókritra?
19 Buθtonmi turreste e tšensit. E atá i buθtúan nje δinâr.
20 E aí θot atire: Kui e št ke jó nine z, e e škrúamja sipe r?
21 Θôn atîje : E Tšésarit. Aχíera θot atire: Andái jipni ató te Tšésarit, Tšésarit: e ató te Tinzoti, Tinzoti.
22 E po tše e gjékje tin u‐mērúan, e ljê r até vân.
23 Nd’ at dit u‐kjáse tin atîje tsa Saδukjera, tše θôn se ẽ ng e št te ngjáltur: e e píeitin,
24 Tue θẽ n: Δáskalje , Moiséu θa: Ne ndonjerî vdekte pa passur bilje , šokjen e tîje kâ te mârr pe r nusse vlau tîje , e kâ te bẽ nje te ljeχet fara te vláut tîje .
25 Iše n pra tek na štat vleze r: e i pari, po tše vû kurôr, vdikje : e pse ẽ ng kiš fe mîlje , lja grúan e tîje vláut tîje .
26 Ke štú eδé i diti, eδé i treti njera tek i štáte ti.
27 E pas gjiθve vdikje eδé grúaja.
28 Naní nde te ngjálturit tsiljit nde te štáte ve ka te jêt šokje? pse gjiθ e páte tin.
29 Pe rgjegjur pra Džesúi, θa atire: E sgarroni, se ẽ ng dini te Škrúamet, mẽ ngu fukjîn e Tinzoti.
30 Pse nde te ngjálturit nẽ ng martônje n, e nẽ ng martonen: po jân si ẽ́ ngje ljit e Tinzoti nde r kjíel.
31 E mbi te ngjálturit e te vdékurvet nẽ ng δiavastit tše kje θẽ n juve ka Inzót tše θot:
32 Ú jam Inzoti i Abramit, e Inzoti i Isakut, e Inzoti i Džakobit? Inzoti ẽ ng e št Inzoti te vdékurvet, po te gjále vet.
33 E po tše e gjékje tin gjínde te , u‐mērúan mbi te me súamit e tîje .
34 E Fariserat po tše gjékje tin se mbe líje ti grike n Saδukjére vet, u‐mbióθtin bašk:
35 E nje nde atá njere z ljédžie e píeiti, tue tantúar, e tue θẽ n:
36 Δáskalje , tsila e št e máδia nde ljedže t?
37 E Džesúi i θa atîje : Te dúaš mîr Zotin Te nzôn tẽ nte me gjiθ zé me re n tẽ nde, e me gjiθ špirtin tẽ nte , e me gjiθ trût tẽ nde.
38 Ke jó e št e para, e e máδia ljêdže .
39 E e dîta e št si ke jó: Te dúaš mîr gjitonin tẽ nte , si vetχên.
40 Nde kta di kumandamente rrîn viêrre gjiθ ljedža, e profetrat.
41 Mbiéδur prana Fariserat, Džesúi i píeiti,
42 Tue θẽ n: Tše ju duket juve pe r Krištin? kui e št bîr? Θôn atîje : i Daviδit.
43 Θot atire: Si andái Daviδi nde špîrte e θe rrét Zot, tue θẽ n:
44 Θa Zoti Zotit tim: Ulju te e diáθta ime, njera te vê armíkje te tẽ nte kumbîm kẽ́ mbe vet tẽ nde?
45 Nde prandái Daviδi e θe rrét Zot, si e št bîr i tîje ?
46 E mosnjerî mund i pe rgjegjej nje fiâlje : ne njerî pat zé me r tše kâ ajó dit te píeneje mê .