1 Shpëreva mbë tyi, o Zot: mos u turpënofsha kurrë.
2 Për dreitëninë tande shpëto-më, edhe liro-më; ul veshinë tand tek unë, edhe shpëtomë.
3 Ban-m’u gur për të ndenjunë, qi të mpshtetem atie përherë; ti urdhënove të më shpëtojsh, se ti je guri em edhe kasteli em.
4 O Perëndia em, shpëto-më prei dorësë të pa-besit,edhe prei dorësë të paudhit edhe të shtrembëtit.
5 Se tije pritëja eme, o Zot Perëndi, shpëresa eme çë prei dielmënisë s’eme.
6 U mpshteta mbë tyi çë prei barkut, ti je mbulesa eme çë prei zorrëvet barkut amësë s’eme, kam për me të lavduruem përherë.
7 U bashë porsi nji kafshë e egrë mbë të shumët, por ti je e forta mpshtetëja eme.
8 U mbushtë goja eme me lavduriminë tand, edhe me lavdinë tande gjithë ditënë.
9 Mos më hith tej ndë kohë të pleqënisë, mos hiq dorë prei meje, kur të më lajë fuqia.
10 Se anëmiqt’ e mi flasinë për mue, edhe ata qi ruejënë shpirtinë t’em, bajënë këshille bashkë,
11 tue thanë: Perëndia hoqi dorë prei ati, ndiqni-a edhe zini-a, se s’ka kush ta shpëtojë.
12 O Perëndi, mos u mërgo prei meje; o Perëndia em, nxito me më ndifunë.
13 U turpënofshin’e u shofshin’ anëmiqt’ e shpirtit t’em, i mbuloftë marrëja e turpëja ata qi kërkojënë të keqenë t’eme.
14 Por unë kam me shpëryem përherë, edhe kam me shtuem lavdurimet’ e tu mbë të gjithë.
15 Goja eme ka me dëftuem dreitëninë tande edhe shpëtiminë tand gjithë ditënë, se nukë ngjof numëratë.
16 Kam me hymë ndë fuqi të Zotit Perëndisë, kam me përmendunë dreitëninë tande vetëmë.
17 O Perëndi, ti më mësove çë prei dielmënisë s’eme, edhe deri tashti dëftoishiem mërekullit’ e tua.
18 Mos hiq’ dorë prei meje as deri ndë pleqënit, edhe deri ndë të sbardhunit e qimevet mia, o Perëndi, deri sa t’i dëftoj krahinë tand këti brezi, edhe fuqinë tande gjith’ atyne qi vinë mbas.
19 Sepse dreitënia jote, o Perëndi, ashtë fort nalt, sepse ti bane punë të mëdha; o Perëndi, kush ashtë si ti,
20 i cilli më dëftove shumë shtrëngime e të këqia, edhe u këtheve e më dhe frymë të gjallë, edhe më nxore përsëri prei abyssavet dheut?
21 Shtove madhëninë t’eme, edhe u këtheve e më ngushullove.
22 Andai edhe unë, o Perëndia em, kam me të lavduruem me organ psallteri tyi, edhe të vërtetënë tande; kam me të psallunë me qitharë, o Shenjt’ i Israelit.
23 Kanë me u gëzuem buzët’ e mia, kur të psall për tyi, edhe shpirti em, qi e shpërbleve.
24 Por edhe gjuha eme ka me folunë për dreitëninë tande gjithë ditënë, sepse u marruen’ e u turpënuen ata qi kërkojënë të keqenë t’eme.