1 Alleluia. Lavduroni Zotinë, se asht’ i mirë, se përdëllim’ i ati ashtë për gjithë jetënë.
2 Cilli mundetë me folunë për të fuqishimet punët e Zotit, me bamë të ndigjohenë gjithë lavdurimet’ e ati?
3 Lum ata qi ruejënë gjyq, edhe punojënë dreitëni mbë ç’do kohë.
4 Kujto-më, o Zot, ndë pëlqim të popullit t’yt, vështro-më me shpëtiminë tand,
5 qi të shof të mirën’ e të sgjedhunavet tu, qi të gëzohem ndë gëzim të kombit t’yt, qi të mburrem bashkë me trashëgiminë tand.
6 Fëjyem bashkë me atenitë t’anë, punuem kundrë ligjësë, punuem pa udhë.
7 Atenitë t’anë ndë Misirë s’kupëtuenë mërekullit’ e tua, edhe nukë mbaitnë mend të shumën’ e përdëllimit t’yt, edhe të idhënuenë tue shkuem për-anë detit, ndë Det të Kuq.
8 Por ai i shpëtoi për emënin’ e vet, qi të bante me u ngjofunë fuqia e vet.
9 Edhe qirtoi Detin’ e Kuq, edhe u tha; edhe u hoqi udhënë ndëpër abyssa, porsi ndëpër shkretinë,
10 edhe i shpëtoi prei dorës’ ati qi i kishte mëni, edhe i shpërbleu prei dorës’ anëmikut.
11 Edhe ujënate mbuluen’ anëmiqt e atyneve, s’mbeti as nji prei asish.
12 Ateherë i besuenë fjalës’ ati, edhe kënduenë lavdurimin’ e ati.
13 Por shpeit harruenë punët’ e ati, nukë pritnë këshillën’ e ati,
14 por dëshëruenë fort ndë shkretinët, edhe gërganë Perëndinë ndë vend të thate.
15 Edhe ai u dha qish i lypnë, por u dërgoi sëmundëje gjithë shpirtënavet.
16 Por patnë zmir edhe Moisenë ndë ushtërit, edhe Aaroninë shenjtin’ e Zotit.
17 U hap dheu, e përpiu Dhathanë, edhe mbëloi përmbëledhëjen’ e Abiramit.
18 Edhe u ndes ziarrm ndë përmbëledhëjet t’atyneve: flaka doq të pabesëtë.
19 Edhe ndërtuenë viç ndë Horeb, edhe lutnë të derdhunin’ idhullë ,
20 edhe ndërruenë lavdin’ e vet me shëmbëllim kau qi ha bar.
21 Harruenë Perëndinë qi i shpëtoi, i cilli banipunë të mëdha ndë Misirë,
22 mërekulli ndë dhe të Hamit, punë të frikshime ndë Det te Kuq.
23 Edhe tha me rrenuem ata, të mos ndenjëke përpara ati Moiseu i sgjedhun’ i ati, kur zu me i dërrmuem, qi të këthente zemërimin’ e ati, për mos me rrenuem ata .
24 Por nukë zunë për gja as dhen’ e dëshërueshim, nuk’ i besuenë fjalës ati.
25 Edhe murmuruenë ndër tendat të veta, nukë ndigjuenë zanin’ e Zotit.
26 Përandai ngriti dorën’ e vet mbi ata, për me i rrenuem ndë shkretinët,
27 edhe me rrëzuem farën’ e atyneve ndër kombet, edhe me përdamë ata ndëpër vendet.
28 Edhe u ngjitnë mbas Baal-peorit, edhe hangrën kurbane të vdekunish,
29 edhe ndesnë ate me të punuemet e veta kaqi, sa u shumue ndër ata varra.
30 Ateherë ndenji Finehesi, e bani gjyq, edhe pushoi varra.
31 Edhe iu numërue për dreitëni bres mbas brezi për gjithë jetënë.
32 Edhe nxen’ ate ndë ujënat të Kundrë-fjalësë, edhe Moiseu hoq keq për ata,
33 se i idhënuenë shpirtinë kaqi, sa foli pa mend me buzët e veta.
34 Nukë prishnë ata kombetë, qi u pat thanë Zoti,
35 por u përzienë bashkë me kombet, edhe mësuenë punët’ e atyneve.
36 Edhe u shërbyenë të latuemevet idhuj , të cillët’ u banë kurth ndër ata,
37 edhe banë kurban bijt’ e vet, edhe bijat’ e veta diajvet,
38 edhe derthnë gjak të pafajm, gjakun’ e të bijvet edhe të bijavet, të cillët’ i banë kurban mbë të latuemit idhujt e Hanaanit, edhe u ndye dheu prei gjaknash.
39 Edhe u pëganë me vepërat e veta, edhe kurvënuenë me punët e veta.
40 Përandai u zemërue fort Zoti kundrë popullit vet, edhe i erth të ndytë prei trashigimit vet.
41 Edhe dha ata ndër duert të kombevet, edhe i zotënuen’ ata qi i kishinë mëni.
42 Edhe i shtrënguen’ anëmiqt e atyneve, edhe u përvunë ndënë duert t’atyneve.
43 Shumë herë i shpëtoi ata, por ata e idhënuenë me këshillet e veta, andai u përvunë për pa-ligjënit e veta.
44 Por Zoti pa shtrëngimin’ e atyneve, kur ndigjoi klithmën’ e atyneve,
45 edhe kujtoi dhiaten’ e vet, edhe u pendue mbas të shumëtit përdëllimit vet.
46 Edhe i bani me gjetunë përdëllim përpara gjith’ atyneve qi i patnë skllavosunë.
47 Shpëto-na, o Zot Perëndia ynë, edhe mbëlith-na prei kombesh, qi të lavduroim’ emëninë tand të shenjtënueminë, edhe të mburremi ndë lavdurimt tand.
48 I bekuem qoftë Zoti Perëndia i Israelit për gjithë jetën’ e jetësë. Edhe le të thotë gjithë populli: Amen. Alleluia.