1 Beli u unj poshtë, Neboi u kurrus; idhullat’ e atyreve u ngarkuanë mbi kafshët e mbi shtëzët, qerretë tuaja ishinë ngarkuarë me barrë të rënda.
2 Kurrusenë, bienë mbë gjunj bashkë, s’munt të shpëtonjënë barrënë, po edhe ata vetë po bihenë ndë skllavëri.
3 Dëgjomëni, o shtëpia e Jakovit, edhe gjithë ç’ka mbeturë nga shtëpia e Israilit, të cilët’ i ngrita që nga barku, të cilët’ i mbajta që nga shtrati:
4 gjer ndë pleqërit (tuaj) unë vetë (jam), edhe gjer mbë qimet të bardha unë do t’u mbaj (juve); un’ u bëra juve, unë do t’u ngre juve, po, unë do t’u mbaj e do t’u shpëtonj juve.
5 Me kë do të më përgjani e do të më bëni sinjënjë e do të më mbarasoni, edhe do të jemi, sinjënjë?
6 Derthnjën’ ar nga kuleta, edhe peshonjën’ argjënt me ziq, (edhe) paguanjën’ argjëndar, edhe e ndërton atë perëndi, (pastaj) i unjenë përpara, e i falenë;
7 e ngrenë atë mbë krahë, e bienë, edhe e vënë ndë vënt t’ati, edhe qëndron, nukë do të luanjë nga vëndi i ti; pastaj i thërrasën’ ati, po nukë munt të përgjegjetë, (as nukë) munt t’i shpëtonjë ata nga e keqeja e atyre.
8 Kujtoni këtë, edhe dëftehi (për) njerës, binia ndër mënt, o kryengriturë.
9 Kujtoni të paratë, të së krejsë herësë, sepse unë (jam) Perëndia, edhe s’ka tietrë; unë jam Perëndia, edhe asndonjë nuk’ është posi unë.
10 Unë që ap zë për të pastajmenë që së krejsë herësë, edhe që përpara për ato punë që nukë janë bërë, tuke thënë: Këshilla ime do të qëndronjë, edhe do të mbaronj gjithë dashurimnë t’im;
11 unë që thërres shpesin’ e egrë nga an’e të lindurit, burrin’ e këshillësë s’ime nga dheu i largë; po, fola, edhe do ta bënj të mbaronetë; këshillova, edhe do t’e mbaronj.
12 Dëgjomëni, o zemër-ashpërë, që (jeni) lark nga dreitëria.
13 Iu afruashë dreitërisë s’ime, nukë do të jetë lark, edhe shpëtimi im nukë do të mënonjë, edhe do t’i ap Israilit shpëtim ndë Sionë, lavdinë t’ime.