1 Atë ditë këjo kënkë do të këndonetë ndë dhe të Judhësë: Kemi qytet të fortë, Perëndia do të vërë shpëtim (ndë vënt) të murevet e të kthisevet.
2 Hapni portatë, edhe do të hynjë komb’ i dreitë që ruan të vërtetënë.
3 Do të ruanjç me paqtim të math frymënë që qëndron (mbë ty), sepse shpëren mbë ty.
4 Shpëreni mbë Zonë përherë, sepse te Zoti Perëndia (është) fuqi e përjetëshime.
5 Sepse unj ata që rrinë ndër vënde të lartë, rrëzon qytetin’ e lartë, rrëzon atë gjer sheshit, e heth poshtë gjer ndë pluhurit.
6 Këmba do të shkelnjë atë, këmbët’ e të vobegut, çapat’ e të nevolëshimit.
7 Udh’ e të drejtit është dreitëri; ti, o fort i dreitë, mat udhën’ e të drejtit.
8 Po, ndë udhët të gjyqevet tu të pritëm, o Zot; malli i shpirtit (t’ënë), (është) për emërinë tënt, e për kujtimnë tënt.
9 Shpirtinë t’im e mori malli për ty natën; po, fryma ime përbrënda meje të kërkoi ndë mëngjes, sepse gjyqet’ e tu (janë) ndë dhet, vëndësit’ e botësë do të nxënë dreitëri.
10 Edhe ndë u ndëleftë i paudhi, nukë do të nxënjë dreitëri; ndë dhet të dreitërisë do të punonjë, edhe nukë do të shikonjë madhërin’ e Zotit.
11 Dora jote, o Zot, ngrihetë, po ata nukë do të shohënë, (po) do të shohënë, edhe do t’u vinjë turp; zëlia për gjëndëjenë (tënde) po më fort zjarri (kundrë) arëmiqvet tu, do t’i hajë ata.
12 Zot, do të na apsh paqtim, sepse ti bëre gjithë punëtë t’ona për neve.
13 O Zot Perëndia ynë, (të tierë) zotëri, veç teje, zotëruanë mbi ne; (po tashi) do të zëmë n’gojë emërinë tënt vetëmë për ty.
14 Vdiqnë, nukë do të rronjënë përsëri; vdiqnë, nukë do të ngjallenë, përandaj i vure re edhe i humbe ata, edhe shove gjithë të përmendurit’ e atyreve.
15 Shumove kombinë, o Zot, shumove kombinë, u lavdove, e ngjate (atë ndër) gjith’ anët të dheut.
16 Zot, ndë shtrëngimt u sulë te ti; derthnë të luturë, (kur ishte) mundimi yt mbi ata.
17 Posi gruaja me barrë, kur afronetë të piellëtë, ka të dhëmbura barku, klëthet për të dhëmburat’ e saj, kështu u bëm përpara teje, o Zot.
18 U mbarsëm, patëm të dhëmbura barku, (po) sikur puallëm erë; nukë bëm as ndonjë shpëtim ndë dhet, as nukë ranë vëndësit’ e botësë.
19 Të vdekurit’ e tu do të rronjënë, do të ngjallenë bashkë me trupinë t’im të vdekurinë. Ngrihi e këndoni, ju që rrini ndë varrt, sepse vesa jote (është posi) vesa e barëravet, edhe dheu do të hedhë jashtë të vdekuritë.
20 Eja, o gjëndëja ime, hyrë ndër qilarët të tu, edhe mbyll dyert’ e tua prapa teje; fshihu për pak kohë, gjersa të shkonjë zemërimi.
21 Sepse na Zoti tek po vien nga vëndi ti për të munduarë vëndësit’ e dheut për panomin’ e atyreve; dheu do të cbulonjë gjakrat’ e ti, edhe nukë do të mbulonjë më të vrarët’ e ti.
© Old Testament books in Tosk by Kostandin Kristoforidhi (transliteration from Greek to Latin) 1884 © Interconfessional Bible Society of Albania Libra të Dhiatës së Vjetër të përkthyera në dialektin tosk nga Kostandin Kristoforidhi në 1884 (transliterim nga gërmat greke në latine) © Shoqëria Biblike Ndërkonfesionale e Shqipërisë Interconfessional Bible Society of Albania