1 Të kini kujdes të bëni gjith’ ato porositë që po të urdhëronj sot, që të rroni e të shumohi, edhe të hyni e të trashëgoni atë dhenë që u përbetua Zoti atëret tuaj. 2 Edhe të kujtojsh gjith’ atë udhënë që të hoqi Zoti Perëndia yt këta dyzet viet ndë shkretëtirët, për të përunjurë ty, për të provuarë ty, për të njohur’ ato (që ke) ndë zëmërët tënde, ndë qoftë se do të ruajsh porosit’ e atij, apo jo. 3 Edhe të përunji, edhe të bëri të kesh uri, edhe të ushqeu me mannë (që nuk’ e njihnje ti, as atërit’ e tu nuk’ e njihinë), që të të bënte të xinje se njeriu nukë rron vetëmë me bukë, po njeriu rron me gjithë ç’do (fialë) që del nga gola e Zotit. 4 Rrobat e tua nuk’ u vietëruanë siprë teje, as këmba jote nuk’ u ëjt, këta dyzet viet. 5 Ta dijsh pra ndë zemërët tënde, se posi njeriu që mundon të birrë, kështu të mundoi Zoti Perëndia yt. 6 Përandaj të ruajsh porosit’ e Zotit Perëndisë tënt, që të ecëjsh nd’ udhët t’atij, edhe t’i kesh frikë atij.
7 Sepse Zoti Perëndia yt të pruri ndë dhe të mirë, dhé lumrash me ujë, e me gurra e me thellësira, që buronjënë nga grykat’ e nga maletë, 8 dhe gruri, e elbi, e vëreshtësh, e fiqsh, e shegësh, dhe ullinjsh e mjaltë; 9 dhe, mbë të cilinë nukë do të hash bukënë me kursim, nukë do të shteretë ndonjë gjë nga ay; dhe, të cilit gurëtë (janë) hequrë, edhe nga malet’ e atij do të nxierrsh rame. 10 Edhe do të hash, e do të nginjesh, e do të bekonjç Zonë Perëndinë tënt mbi atë dhe të mirë që të dha.
11 Ki mëntë mos harrojsh Zonë Perëndinë tënt, të prishç porosit’ e atij, e gjyqet’ e atij, e urdhërimet’ e atij, që po të urdhëronj unë sot, 12 mbase, si të hash e të nginjesh, e të trajtojsh shtëpi të mira, e të rrish, 13 edhe qet’ e tu edhe dhent’ e tua të shtonenë, edhe të shumonet’ argjëndi yt, e ari yt, edhe gjithë sa ke të shtonenë, 14 atëherë mbase lartonetë zëmëra jote, e harron Zonë Perëndinë tënt, që të nxori nga dheu i Egjyftërisë, nga shtëpia e shërbesësë, 15 i cili të hoqi udhënë ndëpër atë shkretëtirë të madhe edhe të frikëshime, tek ishinë gjarpinj të flakëtë, e sfurqe, e thatësirë tek nukë (kish) ujë, i cili të dha ujë nga guri i ashpërë, 16 i cili të ushqeu me mannë ndë shkretëtirët, që nuk’ e njihinë atërit’ e tu, për të përunjurë ty, e për të provuarë ty, që të të bënjë mirë më ndë funt, 17 edhe të thuash ndë zëmërët tënde: Fuqia ime, edhe pushteti i dorësë s’ime më fituanë këtë gjë. 18 Po të kujtojsh Zonë Perëndinë tënt, sepse ay (është) që të ep fuqi të fitojsh gjë, që të forconjë dhiatën’ e tij që u u përbetua atëret tu, sikundrë është këtë ditë. 19 Po ndë harrofsh Zonë Perëndinë tënt, e të veç prapa të tierëve perëndirave, e t’i luç ata, e t’u falesh atyre, 20 thërres për deshmi ndër ju sot, se do të shuhi fare, posi ata kombatë që shoi Zoti përpara jush; kështu do të shuhi, sepse nuk’ i dëgjuatë zërit Zotit Perëndisë tuaj.
© Old Testament books in Tosk by Kostandin Kristoforidhi (transliteration from Greek to Latin) 1884 © Interconfessional Bible Society of Albania Libra të Dhiatës së Vjetër të përkthyera në dialektin tosk nga Kostandin Kristoforidhi në 1884 (transliterim nga gërmat greke në latine) © Shoqëria Biblike Ndërkonfesionale e Shqipërisë Interconfessional Bible Society of Albania