1 Mba vesh, o qiell, se do të flas; edhe le të dëgjonjë dheu fjalët’ e golësë s’ime.
2 Mësimi im do të pikonjë posi shiu, fjala ime do të sbresë posi vesa, Posi pika e shiut mbi barin’ e ngjomë, edhe posi shiu mbi bart,
3 Sepse do të lëvdonj emërin’ e Zotit: epini madhërinë Perëndisë t’ënë.
4 (Ay është) Shkëmbi, punët’ e atij janë të kulluara, sepse gjith’ udhët’ e atij (janë) gjyq; Perëndi besëtar, edhe s’ka paudhëri tek ay; ay ësht’ i vërtetë e i dëreitë.
5 Këta u prishnjë, (njolla) e atyre nuk’ (është njoll’) e të bijet atij, është bres dredharak e i shtrëmburë.
6 A me të tilla shpaguani Zonë, o gjëndëje e marrë edhe pa mënt? A nuk’ ësht’ ay yt-atë, që të shpërbleu? Ay që të gatoi, e të dha fytyrënë?
7 Kujto dit e lashta, kujto viet e të shumë brezavet. Pyet t’ët-atë, edhe ay do të t’apë zë; (pyet) pleqt’ e tu, edhe ata do të të thonë:
8 Kur ndau kombat’ i Larti, kur përndau të bijt’ e Adhamit, Nguli sinoret’ e gjëndëjevet pas numërit të bijet Israilit.
9 Sepse piesa e Zotit (është) gjëndëja e atij, Jakovi ësht’ an’ e trashëgimit atij.
10 Gjeti atë ndë dhe të shkretë, edhe ndë shkretëtirë frike e psherëtimi. I hoqi udhën’ atij rreth e rrotullë, e stërviti atë, e ruajti atë posi dritën’ e syrit tij.
11 Posi shqipeja që mbulon folen’ e saj, përmbëleth zoqt’ e saj, Tuke ndejturë krahat’ e saj, i merr e i ngre mbi krahat të saj,
12 (Kështu) Zoti vetë i hoqi udhën’ atij, edhe s’ish bashkë me atë perëndi i huajë.
13 I hipi ata mbë më të mirat anët’ e dheut, edhe hëngrë drithin’ e aravet. Edhe u dha atyre të pininë mjaltë nga shkëmbi, edhe val nga guri i ashpërë,
14 Gjalpë lopësh, e klumësht dhënsh, me dhiamë shqerash, e deshësh të ushqyerë nga Bashana, e cjepësh, Bashkë me ballin’ e grurit sgjedhë, edhe pive verë, gjak rrushi.
15 Edhe Jeshuruni u mëjti, edhe hodhi me shqelm; u mëjte, e sgjërove, e zure dhiamë; Atëherë harroi Perëndinë që e gatoi, edhe hodhi tej Shkëmbin’ e shpëtimit tij.
16 E dhesnë ndë zëli me (perëndira) të huajë, e dhesnë ndë zëmërim me (punëra) të ndyra.
17 U bënë kurban djajet, jo Perëndisë, perëndirave që nuk’ i dininë, (perëndirave) të rij futurë rishtazi, të cilëtë nuk’ i lutin’ atëritë tuaj.
18 Hoqe dorë nga Shkëmbi që të polli, edhe harrove Perëndinë që të gatoi.
19 Edhe Zoti pa, edhe ktheu faqenë mbë-nj’-anë (nga ata), sepse e zëmëruanë të bijt’ e atij, e të bilat’ e atij.
20 Edhe tha: Do të kthenj faqenë t’ime mbë-nj’-anë nga ata, do të shoh ç’(do të jetë) fundi i atyre, Sepse ata janë bres i shtrëmburë, bij që nukë (kanë) besë.
21 Ata më dhesnë ndë zëli me (ç’nuk’ është Perëndi), më zëmëruanë me idhullat’ e atyre; Edhe unë do t’i dhes ata ndë zëli me ç’(nukë janë) gjëndëje, do t’i dhes ata me një komp të marrë,
22 Sepse u dhes zjarr ndë zëmërim t’im, edhe do të digjetë gjer mb’ anë të poshtra të hadhit, Edhe do të diegë dhenë bashkë me drithin’ e atij, edhe do të dhezë flakë themelit’ e malevet.
23 Do të grumbullonj mbi ata të këqia, do të derth gjithë shëgjetat’ e mia mbi ata.
24 Do të tretenë nga uria, e do të hahenë me sëmundëje flake, e me prishëje të hidhurë. Edhe do të dërgonj mbi ata dhëmbë bishash, e vërer shtërpinjsh mbi dhet.
25 Jashtazi thikë, e përbrëndazi drithtim do të prishnjë edhe dialoshinë edhe vashëzënë, foshnjenë që pi sisë, edhe plakunë me qime të bardha.
26 Thashë: Do t’i përndanjam ata, do të shuanjam emërin’ e atyreve nga mezi i njerëzet.
27 Ndë mos kishnjam frikë zëmërimin’ e arëmikut, mbase mos mbahenë mbë të math arëmiqt’ e atyre, E thonë: Nuk’ i bëri Zoti këto të gjitha, po dora jonë e larta.
28 Sepse është komb’ i marrë, edhe ata s’kanë mënt.
29 Makar t’ishinë t’urtë, të kupëtoninë këtë, të mëndoninë të pastajmen’ e tyre!
30 Një (njeri) qysh munt të ndiqte një milë veta, edhe dy (veta) të thyeninë dhietë milë veta, Ndë qoftë se nuk’ i shiste Shkëmbi i atyreve, edhe nuk’ i epte ndë dorë ata Zoti?
31 Sepse shkëmbi i atyreve nuk’ (është) si Shkëmbi ynë, edhe ata arëmiqtë t’anë le të gjukonjënë.
32 Sepse nga vëreshti i Sodhomëvet (është) vëreshti i atyreve, edhe nga arat’ e Gomorësë. Rrushi i atyre është rrush t’amblëthi, edhe bistakët’ e atyreve janë të hidhurë;
33 Vera e atyreve (është) helëm drangonjsh, edhe vërer aspidhe i pashëruarshim.
34 A nuk’ është mbuluarë këjo tek unë, mbyllurë ndër thesarët e mi?
35 Ndë dorët t’ime (është) të marrët’ e pagësë, edhe të dhënët’ e pagësë, këmb’ e atyreve do të shkasë ndë kohët. Sepse dita e prishëjes’ atyre (ësht’) afërë, edhe ato që do të bënenë shpejtonjënë të vinjënë mbi ata.
36 Sepse Zoti do të gjukonjë gjëndëjen’ e tij, edhe do të pendonetë për shërbëtorët’ e tij, Kur të shohë se humbi fuqia e atyre, edhe nukë mbeti gjë ruajturë, as lënë.
37 Edhe do të thotë: Ku janë perëndirat’ e atyreve, shkëmbi që kishinë shpëresën’ e atyre mb’ atë?
38 Të cilëtë haninë dhiamët’ e kurbanevet atyre, edhe pininë verën’ e kurban-derdhëjevet atyre? Le të ngrihenë, e le t’u ndihënë juve, le t’u bënenë mbulesë juve.
39 A e patë tashi se unë, unë jam, edhe nuk’ është Perëndi përveç meje. Unë vras, edhe ap jetë, unë plagos, edhe shëronj, Edhe s’ka kush ta shpëtonjë nga dora ime.
40 Sepse unë ngre dorënë t’ime ndë qiell, e them: Rronj unë ndë jetët të jetëvet.
41 Ndë prehsha thikënë t’ime që vetëtin, edhe ndë vufsha dorënë t’ime ndë gjyq, Do të marr shpagim nga arëmiqt’ e mi, edhe do t’ua shpaguanj atyre që më mërzitnjënë.
42 Do të dej shëgjetat’ e mia me gjak, edhe thika ime do të hajë mishra, Nga gjaku i të vraret e të skllavosuret, nga kryet’ e të parëvet arëmiqet.
43 Gëzohi, o komba, bashkë me gjëndëjen’ e atij, sepse do të marrë shpagim për gjakun’ e shërbëtorëvet tij. Edhe do t’u apë shpagim kundrështarëvet tij, edhe do të qëronjë dhen’ e tij, (edhe) gjëndëjen’ e tij.
44 Edhe Moisiu erdhi, e foli gjithë fjalët’ e kësaj kënke për të dëgjuarë gjëndëja, ay, edhe Jisui i biri i Naviut.
45 Edhe Moisiu mbaroi së foluri gjithë këto fjalë ç’do Israili. 46 Edhe u tha atyre: Vëri zëmëratë tuaja ndër gjith’ ato fjalë që po u deshmoj juve unë sot, për të cilatë të porositni djemtë tuaj të kenë kujdes të bënjënë gjithë fjalët’ e këtij nomi. 47 Sepse këjo nuk’ është fjal’ e kotë ndër ju, sepse këjo është jeta juaj, edhe prej kësaj fjale do të kini dit të gjata mb’ atë dhe që po kapërceni Jordhaninë për të trashëguar’ atë.
48 Edhe Zoti i foli Moisiut po atë ditë, e i tha:
49 Hip ndë këtë mal të Abarimit, ndë malt të Neboit, që është ndë dhet të Moabit, kundrej Jerihosë, edhe vështro dhen’ e Kanaanësë, që u ap të bijet Israilit për të pushtuarë, 50 edhe vdis nd’ atë mal, që hipën, edhe përmbëlidhu ndë gjëndëjet tënde, posi yt-vëlla Aaroni që vdiq ndë malt të Horit, edhe u përmbëloth ndë gjëndëjet të tij, 51 sepse fëlyetë kundrë meje ndë mest të bijet Israilit ndër ujërat të Meribah-Kadeshit, ndë shkretëtirët të Zivit, sepse nukë më shënjtëruatë ndë mest të bijet Israilit, 52 përandaj do të shohç dhenë përkundrej, po nukë do të hynjç atie, nd’ atë dhe që u ap të bijet Israilit.
© Old Testament books in Tosk by Kostandin Kristoforidhi (transliteration from Greek to Latin) 1884 © Interconfessional Bible Society of Albania Libra të Dhiatës së Vjetër të përkthyera në dialektin tosk nga Kostandin Kristoforidhi në 1884 (transliterim nga gërmat greke në latine) © Shoqëria Biblike Ndërkonfesionale e Shqipërisë Interconfessional Bible Society of Albania