1 Ndë pash kan’ e t’yt-vëlla, a berrin’ e atij humbur’ udhënë, të mos i lësh ata po t’i këthejsh te yt-vëlla. 2 Edhe yt-vëlla ndë mos (ndenjtë) afërë teje, a ndë mos e diç atë, atëherë t’i biesh brënda ndë shtëpit tënde, edhe t’i kesh bashkë me ty, gjersa t’i kërkonjë yt-vëlla, edhe t’ja apsh atij prap. 3 Kështu të bëjsh edhe për gomarin’ e atij, kështu të bëjsh edhe për rrobën’ e atij, kështu të bëjsh edhe për të gjitha plaçëkat’ e humbura të t’yt-vëlla, sa ka humburë, e i ke gjeturë ti, s’munt t’i lësh (ato). 4 Ndë pash gomarin’ e t’yt-vëlla, a kan’ e atij rënë mb’ udhë, të mos i lësh ata, po t’i ngresh bashkë me atë.
5 Gruaja të mos veshnjë (rroba) burri, as burri të mos vishetë me rroba gruaje, sepse gjith’ ata që bënjënë kështu, janë të ndyrë te Zoti Perëndia yt.
6 Ndë qëlloftë mb’ udhë përpara teje fole shpeze mbi ndonjë dru, a përdhe, me zoq, a me ve, edhe të ketë ndenjur’ e ëma mbi zoqt a mbi vet, të mos marrsh t’ëmënë bashkë me zoqt’ e asaj: 7 të lëshojsh t’ëmënë, po zoqtë t’i marrsh për vetëhenë tënde, që të jesh ditë-bardhë e ditë-gjatë.
8 Kur të ndërtojsh shtëpi të re, të bënjç mure përqark dhomësë s’ate, që të mos bënjç shtëpinë tënde faltore gjaku, ndë raftë ndonjë njeri mbi atë.
9 Të mos mbiellç ndë vështë tënt të tiera fara, që të pëgëhetë bima e asaj farësë që mbolle, edhe pema e vështit.
10 Të mos lëvrojsh dhenë me ka e me gomar bashkë.
11 Të mos veshç rrobë të perzierë bashkë me lesh e me li.
12 Të bënjç për vetëhenë tënde tufëza mbë të katrë cepat’ e rrobësë s’ate, që mbulone me atë.
13 Ndë marrtë ndonjë (njeri) grua, e të hynjë te ajo, e ta mërzitnjë atë, 14 e t’apë shkak të flasënë keq për atë, e t’i nxierrë zën’ e lik, e të thotë: Mora këtë grua, edhe kur hyra te ajo, nuk e gjeç vërgjireshë, 15 atëherë i ati vashëzë edhe e ëma të marrënë vërgjirin’ e vashëzë, e ta bienë jashtë te pleqt’ e qytetit, ndë portët; 16 edhe i ati vashëzë t’u thotë pleqet: I dhashë t’ëme-bilë këtij njeriu për grua, edhe ay e mërzit, 17 edhe na tek dha shkak të flasënë keq (për atë), sepse thoshte: Nukë gjeç t’ët-bilë vërgjireshë, po na vërgjiria e s’ime-bilë. Edhe të sbëlethnjënë rrobënë përpara pleqet qytetit. 18 Edhe pleqt’ e atij qyteti të marrën’ atë njeri, e ta mundonjënë, e t’i bënjënë dëm një qint (shiklla) argjëndi, e t’ja apë t’et vashëzë, 19 sepse i nxori zën’ e lik një vërgjireshe Israilite, edhe ta ketë për grua: nukë munt ta lëshonjë atë gjithë dit e tij.
20 Po ndë është këjo punë e vërtetë, edhe të mos gjëndetë vërgjireshë vajza, 21 atëherë të bienë vashëzënë jashtë derësë shtëpisë t’et, edhe njerëzit’ e qytetit asaj ta vrasënë me gurë atë, edhe të vdesë, sepse bëri marrëzi ndë Israilt, e ndyri me kurvëri shtëpin’ e t’et; edhe ke për të shuarë të keqenë nga mezi yt.
22 Ndë u gjënttë ndonjë njeri rënë me grua të martuarë, atëherë të dy të vritenë, burri që ra bashkë me gruanë, edhe gruaja; edhe ke për të shuarë të keqenë nga Israili.
23 Ndë është vëluarë me burr ndonjë vashëzë vërgjireshe, edhe ta gjenjë atë ndonjë (njeri) ndë qytet, e të bierë bashkë me atë, 24 atëherë t’i nxirni ata të dy ndë portët të qytetit asaj, edhe t’i vritni me gurë, edhe të vdesënë: vashëzënë, sepse nukë thërriti, (kur) ish ndë qytet, edhe njerinë, sepse përunji gruan’ e të afërmit tij; edhe ke për të shuarë të keqenë nga mezi yt. 25 Po ndë gjettë ndonjë (njeri) vashëzën’ e vëluarë nd’ arët, edhe njeriu ta shtrëngonjë atë, e të bierë bashkë me atë, atëherë të vritetë vetëmë njeriu që ra bashkë me atë, edhe vashëzësë të mos i bëjsh gjë; 26 vashëza s’ka bërë fal për vdekeje, sepse posi ndonjë njeri kur suletë mbi t’afërmin e tij edhe e vret, 27 kështu ësht’ edhe këjo punë, sepse e gjeti nd’ arët, vashëza e vëluarë thërriti, po s’kish kush ta shpëtonte.
28 Ndë gjetë ndonjë (njeri) vashëzë vërgjireshë, që të mos jet’ e vëluarë, edhe të zërë atë, e të bierë bashkë me atë, edhe t’i gjënjënë, 29 atëherë njeriu që ra bashkë me atë t’i apë t’et vashëzësë pesë-dhietë (shiklla) argjëndi, edhe atë ta marrë për grua, sepse e përunji, nukë munt ta lëshonjë atë gjithë dit e tij. 30 Të mos marrë ndonjë (njeri) gruan’ e t’et, as të mos sbulonjë këmishën’ e t’et.
© Old Testament books in Tosk by Kostandin Kristoforidhi (transliteration from Greek to Latin) 1884 © Interconfessional Bible Society of Albania Libra të Dhiatës së Vjetër të përkthyera në dialektin tosk nga Kostandin Kristoforidhi në 1884 (transliterim nga gërmat greke në latine) © Shoqëria Biblike Ndërkonfesionale e Shqipërisë Interconfessional Bible Society of Albania