1 Tashi do t’i këndonj të dashurit t’im kënkën e të dashurit t’im për vështin’e ati. I dashuri im kishte një vësht mbi një kodrë fort të majme.
2 Edhe e thuri atë, edhe mbëlodhi gurëtë nga ay, edhe mbëltoi nd’ atë më të sgjedhuratë hardhi, edhe ndërtoi një pirk ndë mest t’ati, ndërtoi edhe një tirë nd’ atë, edhe priste të bënte rrush, po bëri larushq.
3 Edhe tashi, o vëndësit’ e Jerusalimësë, edhe burrat’ e Judhësë, u lutem, gjukoni ndë mest meje edhe vështit t’im.
4 Ç’munt t’i bënjam vështit t’im edhe më, edhe nuk’ ja bëra? Përse pra bëri larushq, tek prisnjam të bënte rrush?
5 Tashi pra do t’u ap zë juve, ç’kam për t’i bërë vështit t’im: do t’i heq gardhinë, edhe do t’e hanë, do t’i prish murinë, edhe do të shkeletë.
6 Edhe do t’e lë atë të shkretë: nukë do të pritetë, as nukë do të mihetë, po do të mbinjënë driza e gjëmba; do t’urdhëronj edhe retë të mos lëshonjënë shi mbi atë.
7 Po vështi i Zotit ushtërivet (është) shtëpia e Israilit, edhe burrat’ e Judhësë (janë) bim’ e ti e dashura; edhe priste gjyq, po na tek (është) shtrëngatë; priste dreitëri, po na tek (është) klithmë.
8 Mjer ata që bashkonjënë shtëpi me shtëpi, edhe piekën’ arë me arë, gjersa të mos mbesë vënt, që të rinë vetëm’ (ata) ndë mest të dheut!
9 Zoti i ushtërivet (tha) ndër veshët të mi: Me të vërtetë shumë shtëpi, të mëdha e të mira, do të mbetenë të shkreta, pa vëndës.
10 Po, dhietë lehë vështi do t’i apënë për një vëth, edhe fara e një homori do t’apë një efa.
11 Mjer ata që ngrihenë që me natë, e kërkonjënë të pira të forta, të cilëtë e sgjasënë gjer mbrëmanet, (gjersa) t’i nxenjë vera!
12 Edhe qithara e lyra, lodra e fyelli, e vera, janë ndër gostit t’atyreve. Po nukë shikonjënë punën’ e Zotit, edhe nukë vënë re vepërën’ e duaret ati.
13 Përandaj gjëndëja ime u pru ndë skllavëri, sepse nukë kupëton, edhe të nderëshimit e atyre mjaknjënë për bukë, edhe shumica e atyreve gajasnjënë për ujë.
14 Përandaj varri sgjëroi vetëhen’ e ti, edhe hapi fort tepërë golën’ e ti; edhe lavdia e atyreve, e shumica e atyreve, e zallahia e atyreve, e ata që kënaqenë, do të sbresënë nd’ atë.
15 Edhe njeriu i poshtrë do të kurrusetë, edhe i forti do të përunjetë, edhe syt’ e të lartëvet do t’ulenë.
16 Edhe Zoti i ushtërivet do të lartonetë mbë gjyq, edhe Perëndia i shënjtëruarë do të shënjtëronetë ndë dreitëri.
17 Atëhere shqerratë do të kullosenë pas mëndyrësë tyre, edhe të huajëtë do të hanë vëndet’ e shkretë e (bagëtivet) majme.
18 Mjer ata që t-heqënë panominë me litarë kotësire, edhe falinë posi me rripa qerreje,
19 të cilëtë thonë: Le të nxitonjë, le të shpejtonjë punën’ e ti, që të shohëmë, edhe dashurimi i Shënjtit Israilit le t’afronet’ e le të vinjë, që të xëmë!
20 Mjer ata që thonë të keqenë të mirë, edhe të mirënë të keqe, të cilëtë vënë errësirënë për dritë, edhe dritënë për errësirë, të cilëtë vënë të hidhurënë për të ëmbëlë, edhe të ëmbëlënë për të hidhurë!
21 Mjer ata (që janë) të urtë ndër syt të tyre, e të mënçim përpara vetëhesë tyre!
22 Mjer ata (që janë) të fortë për të pirë verë, e të fuqishim për të përzierë të pira të forta,
23 të cilëtë nxierrënë të dreitë të paudhinë, për dhuratat, edhe heqënë të dreitën’ e të dreitit prej ati.
24 Përandaj posi gluha e zjarrit që ha kallaminë, edhe (posi) flaka që përpin kashtënë, (kështu) rrënja e atyreve do të bënetë posi plehë, edhe lulëja e atyreve do të ngrihetë posi pluhurë, sepse hothnë tej nomin’ e Zotit ushtërivet, edhe s’i vunë vesh fialësë Shënjtit Israilit.
25 Përandaj zemërata e Zotit u dhes përpara gjëndëjes’ ati, edhe ndejti dorën’ e ti mbi ata, e u ra atyre; edhe maletë dridheshinë, edhe kërmat’ e atyreve u bënë posi plehe ndë mest të udhëvet. Mbi gjithë këto zemërata e ati nuk’ u ul, edhe dor’ e ati (është) po ndejturë.
26 Edhe do të ngrerë ndër kombat një shenjë për së largu, edhe do t’u vërshëllinjë atyre nga an’ e dheu, edhe shpejt na tek do të vinjë me vrap.
27 Asndonjë nukë do të lodhetë, as nukë do të pengonetë ndë mest t’atyreve; asndonjë nukë do të dërmitnjë, as nukë do të flerë; as brezi i mesit atyreve nukë do të sgjidhetë, as rripi i këpucëvet atyre nukë do të këputetë.
28 Shëgjetat’ e atyreve (janë) të holla, edhe gjithë harqet’ e atyreve (janë) të tendurë; thundrat’ e kuajvet atyre do të jenë posi gurë zjarri, edhe torrovilet’ e (qerrevet) atyre posi erë mpshtiellëje;
29 ulurimat’ e atyreve (do të jenë) posi të leonit: do t’ulurinjënë posi këlysh leoni; po, do t’ulurinjënë, edhe do të rrëmbenjënë gjahunë, edhe do t’ikënjënë, edhe s’ka se kush ta shpëtonjë.
30 Edhe atë ditë kur të gjëmonjënë kundrë atyreve posi gjëmim deti, do të vështronjënë ndë dhet, edhe na errësirë e hidhërim, edhe drita u err ndë qiell t’ati.