1 Të përgjegjurit’ e ëmbëlë cbut zemërimnë, po fial’ e hidhurë dhes zemërimnë.
2 Gluh’ e të urtëvet sbukuron mëndëjenë, po gol’ e të marrëvet gromësin marrëzi.
3 Syt’ e Zotit (janë) mbë ç’do vënt tuke shikuarë të këqi e të mirë.
4 Gluh’ e shëndoshë (është) dru jete, po e shtrëmbëta (është) të thyerë frymë.
5 I marri heth poshtë mësimn’ e t’et, po ay që ruan qërtim ësht’ i urtë.
6 Ndë shtëpi të dreitit (janë) shumë thesarë, po ndë pronjët të pabesit (është) të shpërndarë.
7 Buzët e të urtëvet përndanjënë mënt, po zemëra e të marrëvet nuk’ (është) kështu.
8 Kurbani i të pabesëvet (ësht’) i ndyrë te Zoti, po lutëja e të dreitëvet ësht’ e priturë te ay.
9 Udha e të pabesit (ësht’) e ndohëtë te Zoti, po do atë që gjuan dreitërinë.
10 Ay që ka lën’ udhënë, nukë pëlqen mësimnë, ay që mërzit qërtimnë, do të vdesë.
11 Hadhi edhe humbëja (janë) përpara Zotit, sa më tepërë zemërat’ e të bijet njerëzet?
12 Përqeshësi nukë do atë që e qërton, as nukë do të vejë te të urtëtë.
13 Zemër’ e gëzuarë sbut faqenë, po nga hidhërimi i zemërësë shtrëngonetë fryma.
14 Zëmëra e të urtit kërkon mënt, po gola e të marrëvet kullot marrëzi.
15 Gjithë dit e të shtrënguarit (janë) të këqia, po kush ka zëmërënë të gëzuarë ka gosti kurdo.
16 Më mirë e paka me frikë të Zotit, se shumë thesarë e trubullim ndër ata.
17 Më mirë një gosti lakrash me dashuri, se një viç i ushqyerë me mërzitëje.
18 Njeriu zemërak dhes luftëra, po zëmërë-gjëri pushon zënëje.
19 Udh’ e purtesësit (është) thurë me ferra, po udh’ e të dreitëvet (ësht’) e sheshuarë.
20 Bir’ i urtë gëzon tanë, po njeriu i marrë përqesh t’ëmënë.
21 Marrëzia (është) gëzim te ay që s’ka mënt, po njeriu i mënçim ecën dreitë.
22 Tek s’ka këshillë, mendimetë dalënë të kotë, po tek janë shumë këshillës forconenë.
23 Lum ay njeri për të përgjegjurit’ e golësë ti, edhe fiala ndë kohët sa e mirë (është)!
24 Udh’ e jetësë te i mënçëmi (është) lart, që të prapsetë nga hadhi poshtë.
25 Zoti prish shtëpin’ e madhështorëvet, po forcon kufin’ e së vesë.
26 Mentimet’ e të ligut (janë) të ndohëtë te Zoti, po fialët’ e të këthiellëvet (janë) të pëlqyera.
27 Mitë-marrësi trubullon shtëpin’ e ti, po kush mërzit mitatë do të rronjë.
28 Zemëra e të dreitit mendonetë, pra përgjegjetë, po gola e të paudhëvet gromësin të këqia.
29 Zoti (është) lark nga të paudhëtë, po dëgjon lutëjen’ e të dreitëvet.
30 Drit’ e syvet gëzon zemërënë, edhe zëri i mirë man eshtëratë.
31 Ay vesh që dëgjon qërtimin’ e jetësë, gjëndëtë ndër të urtët.
32 Kush heth tej mësimnë, mërzit shpirtin’ e ti, po kush dëgjon qërtimnë, fiton mëntëje.
33 Frik’ e Zotit (është) mësim diturie, edhe të përunjuritë shkon përpara lavdisë.