1 U kërkuashë nga ata që nukë pyesënë (për mua); u gjënçë nga ata që nukë më kërkonjënë. Thashë: Na tek jam unë, na tek jam unë te një komp që nukë kluhetë mb’ emërit t’im.
2 Ndejta duart’ e mia gjithë ditënë te një gjëndëje që nukë bindetë, që nuk’ ecën mb’ udhë të mirë, pas mendimevet tyre;
3 një gjëndëje që më ndes kurdo përpara syvet mi, që bën kurban ndër qipështëra, edhe thimias mbi pëqisa,
4 tuke mbeturë ndër varre, e tuke shkuarë natënë ndër vënde të fshehurë; tuke ngrënë mish derri, edhe ndër enë të tia (ka) lënk (kafshësh) të ndyra;
5 tuke thënë: Lark meje, mos më piq, sepse jam më shënjt se ti. Këta (janë) tym ndër fejet të hundësë s’ime, zjarr që digjetë gjithë ditënë.
6 Na (tek është) shkruarë përpara meje: Nukë do të pushonj, po do t’ua shpaguanj, po do t’ua shpaguanj ndër gjinjt t’atyreve,
7 panomitë tuaja, edhe panomit’ e atërëvet tuaj bashkë, thotë Zoti, të cilëtë thimiasënë mbi malet, edhe më vlasfimisnë mbi kodrat, përandaj do t’ua lanj atyre punërat’ e para ndër gjinjt t’atyreve.
8 Kështu thotë Zoti: Sikundrë thonë, kur gjëndetë musht ndë rrusht: Mos e prish atë, sepse (është) bekim nd’ atë, kështu kam për të bërë për shërbëtorët’ e mi, që të mos i shuanj të gjithë.
9 Edhe do të nxier farë prej Jakovit, edhe trashëgimtar prej Judhësë nga malet’ e mi; edhe të sgjedhurit’ e mi do të trashëgonjën’ ato, edhe shërbëtorët’ e mi do të rrin’ atie.
10 Edhe Sharona do të jetë vath’ e tufavet, edhe vërria e Ahorit vënt për të prënjturë loparëtë për gjëndëjenë t’ime që më kërkon.
11 Po juve që keni hequrë dorë nga Zoti, që keni harruarë malinë t’im të shënjtëruarinë, që bëni gati truvezë për Gadinë, edhe i bëni kurban të spërkaturë Menit,
12 do t’u numëronj juve për thikë, edhe të gjithë do të kurrusi për të therë, sepse thërrisnjam, e nukë përgjigjeshitë, flisnjam, e nukë dëgjonitë, po bënitë të keqenë përpara meje, edhe sgjidhit’ atë që nukë më pëlqente.
13 Përandaj kështu thotë Zoti Perëndia: Na shërbëtorët’ e mi tek do të hanë, e ju do t’urëtoni; na shërbëtorët’ e mi tek do të pinë, e ju do të kini et; na shërbëtorët’ e mi tek do të gëzonenë, e ju do të turpërohi;
14 na shërbëtorët’ e mi tek do të brohorinjënë me gëzim, e ju do të klithni ndë të dhëmburit të zëmërësë, e do t’ulurini nga shtrëngimi i frymësë.
15 Edhe do t’u lini emërinë tuaj të sgjedhuret mi për mallëkim, sepse Zoti Perëndia do të vrasë, edhe do të kluanjë shërbëtorët’ e ti me tiatër’ emërë,
16 që të lumëronjë vetëhen’ e ti për Perëndin’ e së vërtetësë ay që lumëron vetëhen’ e ti mbi dhet; edhe të bënjë be mbë Perëndin’ e së vërtetësë ay që bën be mbi dhet, sepse shtrëngimet’ e parë u harruanë, edhe sepse u fshehnë nga syt’ e mi.
17 Sepse na tek po ndërtonj qieje të ri, edhe dhé të ri, edhe nukë do të përmëndenë të parëtë, as nukë do të bienë ndër mënt.
18 Po gëzohi e ngazullohi kurdo (për atë) që ndërtonj, sepse na tek po ndërtonj Jerusalimënë (për) gëzim, edhe gjëndëjen’ e asaj (për) gas.
19 Edhe do të gëzonem për Jerusalimënë, edhe do të ngazullonem për gjëndëjenë t’ime, edhe nukë do të dëgjonetë më zë të klari nd’ atë, edhe zë të klithuri.
20 Nukë do të jetë më atie foshnje e vogëlë, as plak që të mos ketë mbushurë (plot) dit e tia, sepse diali ka për të vdekurë një qint vieç, edhe kush është një qint vieç faltuar do të jet’ i mallëkuarë.
21 Edhe do të ndërtonjënë shtëpi, e do të rrinë, edhe do të vënë vëreshtë, edhe do të hanë pemën’ e atyreve.
22 Nukë do të ndërtonjën ata, e të rrijë tietërë; nukë do të mbëltonjën’ ata, e të hajë tietërë, sepse dit e gjëndëjesë s’ime (janë) posi dit e drurit, edhe të sgjedhurit’ e mi do të vietëronjënë punën’ e duaret tyre.
23 Nukë do të mundonenë kot, as nukë do të bënjënë djem për prishëje, sepse është far’ e të bekuaret Zotit, edhe djemt’ e djemvet atyre bashkë me ata.
24 Edhe përpara se të thërrasënë, unë do të përgjegjem; edhe ata kur flasënë, unë do të gjegjem.
25 Ulku edhe qëngji do të kullosënë bashkë, edhe leoni do të hajë kashtë posi kau, edhe buk’ e gjarpërit (do të jetë) dheu; mbë gjithë malinë t’im të shënjtëruarinë nukë do të bënjënë dëm as prishëje, thotë Zoti.
1 I am sought of them that asked not for me; I am found of them that sought me not: I said, Behold me, behold me, unto a nation that was not called by my name. 2 I have spread out my hands all the day unto a rebellious people, which walketh in a way that was not good, after their own thoughts; 3 A people that provoketh me to anger continually to my face; that sacrificeth in gardens, and burneth incense upon altars of brick; 4 Which remain among the graves, and lodge in the monuments, which eat swine’s flesh, and broth of abominable things is in their vessels; 5 Which say, Stand by thyself, come not near to me; for I am holier than thou. These are a smoke in my nose, a fire that burneth all the day. 6 Behold, it is written before me: I will not keep silence, but will recompense, even recompense into their bosom, 7 Your iniquities, and the iniquities of your fathers together, saith the LORD, which have burned incense upon the mountains, and blasphemed me upon the hills: therefore will I measure their former work into their bosom.
8 ¶ Thus saith the LORD, As the new wine is found in the cluster, and one saith, Destroy it not; for a blessing is in it: so will I do for my servants’ sakes, that I may not destroy them all. 9 And I will bring forth a seed out of Jacob, and out of Judah an inheritor of my mountains: and mine elect shall inherit it, and my servants shall dwell there. 10 And Sharon shall be a fold of flocks, and the valley of Achor a place for the herds to lie down in, for my people that have sought me.
11 ¶ But ye are they that forsake the LORD, that forget my holy mountain, that prepare a table for that troop, and that furnish the drink offering unto that number. 12 Therefore will I number you to the sword, and ye shall all bow down to the slaughter: because when I called, ye did not answer; when I spake, ye did not hear; but did evil before mine eyes, and did choose that wherein I delighted not. 13 Therefore thus saith the Lord GOD, Behold, my servants shall eat, but ye shall be hungry: behold, my servants shall drink, but ye shall be thirsty: behold, my servants shall rejoice, but ye shall be ashamed: 14 Behold, my servants shall sing for joy of heart, but ye shall cry for sorrow of heart, and shall howl for vexation of spirit. 15 And ye shall leave your name for a curse unto my chosen: for the Lord GOD shall slay thee, and call his servants by another name: 16 That he who blesseth himself in the earth shall bless himself in the God of truth; and he that sweareth in the earth shall swear by the God of truth; because the former troubles are forgotten, and because they are hid from mine eyes.
17 ¶ For, behold, I create new heavens and a new earth: and the former shall not be remembered, nor come into mind. 18 But be ye glad and rejoice for ever in that which I create: for, behold, I create Jerusalem a rejoicing, and her people a joy. 19 And I will rejoice in Jerusalem, and joy in my people: and the voice of weeping shall be no more heard in her, nor the voice of crying. 20 There shall be no more thence an infant of days, nor an old man that hath not filled his days: for the child shall die an hundred years old; but the sinner being an hundred years old shall be accursed. 21 And they shall build houses, and inhabit them; and they shall plant vineyards, and eat the fruit of them. 22 They shall not build, and another inhabit; they shall not plant, and another eat: for as the days of a tree are the days of my people, and mine elect shall long enjoy the work of their hands. 23 They shall not labour in vain, nor bring forth for trouble; for they are the seed of the blessed of the LORD, and their offspring with them. 24 And it shall come to pass, that before they call, I will answer; and while they are yet speaking, I will hear. 25 The wolf and the lamb shall feed together, and the lion shall eat straw like the bullock: and dust shall be the serpent’s meat. They shall not hurt nor destroy in all my holy mountain, saith the LORD.