1 Mjer kurorësë madhështisë të dejturet Efraimit, të cilëvet bukuria e lëvduarë (është) lule e fyshkurë, të cilët’ i zë vera ndë majët të grykavet majme!
2 Na Zoti tek ka një të fortë e të shëndoshë, (i cili) posi turbullim breshëri, posi erë shakulli që prish, posi përmbytëje ujërash të forta që vërshonjënë, do të hedhë ndë dhet me dorën’ e tij.
3 Kurora e madhështisë të dejturet Efraimit do të shkeletë me këmbë.
4 Edhe lulëj’ e lëvdëruarë bukuris’ atyreve, që (është) ndë majët të grykësë majme, tuke fyshkurë do të bënetë posi pem’ e lashtë përpara verësë, të cilënë kush ta shohë, e përpin atë, posa ta marrë ndë dorët të ti.
5 Atë ditë, Zoti i ushtërivet do të jetë kurorë lavdie edhe rreth bukurie mbë të mbeturit të gjëndëjesë ti,
6 edhe frymë gjyqi mb’ atë që rri për gjyq, edhe fuqi mb’ ata që shtynjënë luftënë gjer ndër portat.
7 Po edhe ata hupnë udhënë nga vera, edhe duallë udhësë nga të pirët’ e fortë; prifti edhe profiti humpnë udhënë nga të pirët’ e fortë, u përpinë nga vera, duallë udhet nga të pirët’ e fortë; gënjehenë ndë të parët, pengohenë ndë gjyqt,
8 sepse gjithë truvezatë janë plot me të viellë e me të ndyrë, asndonjë vënt (nuk’ ësht’ i pandyrë).
9 Kujt do t’i mësonjë diturinë? Edhe cilinë do të bënjë të kupëtonjë mësimnë? (Ata janë posi foshnje) të cvjerdhura, këputurë nga sisatë,
10 sepse me mësim mbi mësim, me mësim mbi mësim, me radhë pas radhe, me radhë pas radhe, pak këtu, (e) pak aty,
11 sepse me buzë tuke belbësuarë, edhe me tiatrë gluhë, do t’i flasë kësaj gjëndëje,
12 së cilës’ i tha: Këta (është) të prëjturitë, (që munt) të prëni të lodhurinë, edhe këta (është) të pushuarëtë, po ata nukë deshnë të dëgjoninë.
13 Edhe fiala e Zotit do të jetë te ata mësim mbi mësim, mësim mbi mësim, radhë pas radhe, radhë pas radhe, pak këtu, (e) pak aty, që të ecënjënë, e të pengonenë prapa, e të dërrmonenë, edhe të bienë ndë kurth, e të zihenë.
14 Përandaj dëgjoni fialën’ e Zotit, o njerës përqeshës, që i hiqni udhënë kësaj gjëndëje, që është ndë Jerusalimë.
15 Sepse thatë: Neve bëm dhiatë bashkë me vdekëjenë, edhe lidhëm fialë bashkë me varrinë; kur të shkonjë frushkulla që vërshon, nukë do të vinjë ndër ne, sepse bëm gënjeshtrënë për mpshtetëjenë t’onë, edhe do të fshihemi ndënë gënjeshtrënë,
16 përandaj kështu thotë Zoti Perëndia: Na tek po vë për themeli ndë Sionë, një gur, gur të sgjedhurë, krye-çipi të ndershim, themeli të shëndoshë; kush t’i besonjë (ati) nukë do të turpëronetë.
17 Edhe do të vë gjyqinë ndë vijëzë, edhe dreitërinë ndë ziq; edhe breshëri do të prishnjë mpshtetëjen’ e gënjeshtrësë, edhe ujëratë do të mbysënë vëndin’ e fshehurë.
18 Edhe dhiata juaj bashkë me vdekëjenë nukë do të zihetë, edhe të lidhurit’ e fialësë bashkë me varrinë nukë do të qëndronjë; kur të shkonjë frushkulla që vërshon, atëhere do të shkeli nga ajo.
19 Përnjëherë posa të shkonjë, do t’u zërë juve, sepse do të shkonjë për mëngjes, dit’ e natë; edhe vetëmë zërinë të dëgjonjë ndonjë, do të jetë frikë.
20 Sepse shtrati do të jetë më i vogëlë, se sa munt të shtrihetë njeriu, edhe mbulesa më e ngushtë, se sa munt të mpshtilletë.
21 Sepse Zoti do të ngrihetë posi ndë mal të Perazimit, do të zemëronetë posi ndë grykët të Gjibeonit, që të bënjë punën’ e ti, punën’ e ti të çudiçimenë, edhe të mbaronjë të bërët’ e ti, të bërët’ e ti të maniçimitë.
22 Tashi pra mos ini përqeshës, që të mos bënenë më të forta të lidhurat’ e tua, sepse unë dëgjova nga Zoti Perëndia i ushtërivet të mbaruarët’ e fundit, edhe të ndarët’ e fialësë mbi gjithë dhenë.
23 Mbani vesh, edhe dëgjoni zënë t’im, kini mënt, edhe dëgjoni fialënë t’ime.
24 Ay që laron, sos laron gjithë ditënë që të mbiellë, tuke çarë (dhenë) e tuke thyerë plisat’ e arësë ti?
25 Passi të sheshonjë faqen’ e asaj, a nukë përndan thierinë, edhe mbiell qiminoninë, edhe heth grurinë mbë më të mirinë (vënt), edhe elbinë ndë vënt të urdhëruarë, edhe thekrënë ndë vënt të asaj që duhetë?
26 Sepse Perëndia i ati e mëson atë të shquanjë, (edhe) i dëften ati.
27 Sepse thieri nukë shihetë me orëndi lëme, as rrotovileja e qerresë silletë mbi qiminoninë, po thieri rrihetë me shkop, edhe qiminoni me stap.
28 Po (gruri) i bukësë thërrmonetë; po nukë do t’e shinjë atë gjithënjë, as nukë do t’e thërrmonjë (atë) me rrotovilen’ e qerresë, as nukë do t’e hollonjë atë (me) thundrat’ e kuajvet ti.
29 Edhe këjo dolli nga Zoti i fuqivet, të çuditurit ndë këshillë, të madhit ndë mënt.
1 Woe to the crown of pride, to the drunkards of Ephraim, whose glorious beauty is a fading flower, which are on the head of the fat valleys of them that are overcome with wine! 2 Behold, the Lord hath a mighty and strong one, which as a tempest of hail and a destroying storm, as a flood of mighty waters overflowing, shall cast down to the earth with the hand. 3 The crown of pride, the drunkards of Ephraim, shall be trodden under feet: 4 And the glorious beauty, which is on the head of the fat valley, shall be a fading flower, and as the hasty fruit before the summer; which when he that looketh upon it seeth, while it is yet in his hand he eateth it up.
5 ¶ In that day shall the LORD of hosts be for a crown of glory, and for a diadem of beauty, unto the residue of his people, 6 And for a spirit of judgment to him that sitteth in judgment, and for strength to them that turn the battle to the gate.
7 ¶ But they also have erred through wine, and through strong drink are out of the way; the priest and the prophet have erred through strong drink, they are swallowed up of wine, they are out of the way through strong drink; they err in vision, they stumble in judgment. 8 For all tables are full of vomit and filthiness, so that there is no place clean .
9 ¶ Whom shall he teach knowledge? and whom shall he make to understand doctrine? them that are weaned from the milk, and drawn from the breasts. 10 For precept must be upon precept, precept upon precept; line upon line, line upon line; here a little, and there a little: 11 For with stammering lips and another tongue will he speak to this people. 12 To whom he said, This is the rest wherewith ye may cause the weary to rest; and this is the refreshing: yet they would not hear. 13 But the word of the LORD was unto them precept upon precept, precept upon precept; line upon line, line upon line; here a little, and there a little; that they might go, and fall backward, and be broken, and snared, and taken.
14 ¶ Wherefore hear the word of the LORD, ye scornful men, that rule this people which is in Jerusalem. 15 Because ye have said, We have made a covenant with death, and with hell are we at agreement; when the overflowing scourge shall pass through, it shall not come unto us: for we have made lies our refuge, and under falsehood have we hid ourselves:
16 ¶ Therefore thus saith the Lord GOD, Behold, I lay in Zion for a foundation a stone, a tried stone, a precious corner stone , a sure foundation: he that believeth shall not make haste. 17 Judgment also will I lay to the line, and righteousness to the plummet: and the hail shall sweep away the refuge of lies, and the waters shall overflow the hiding place.
18 ¶ And your covenant with death shall be disannulled, and your agreement with hell shall not stand; when the overflowing scourge shall pass through, then ye shall be trodden down by it. 19 From the time that it goeth forth it shall take you: for morning by morning shall it pass over, by day and by night: and it shall be a vexation only to understand the report. 20 For the bed is shorter than that a man can stretch himself on it: and the covering narrower than that he can wrap himself in it . 21 For the LORD shall rise up as in mount Perazim, he shall be wroth as in the valley of Gibeon, that he may do his work, his strange work; and bring to pass his act, his strange act. 22 Now therefore be ye not mockers, lest your bands be made strong: for I have heard from the Lord GOD of hosts a consumption, even determined upon the whole earth.
23 ¶ Give ye ear, and hear my voice; hearken, and hear my speech. 24 Doth the plowman plow all day to sow? doth he open and break the clods of his ground? 25 When he hath made plain the face thereof, doth he not cast abroad the fitches, and scatter the cummin, and cast in the principal wheat and the appointed barley and the rie in their place? 26 For his God doth instruct him to discretion, and doth teach him. 27 For the fitches are not threshed with a threshing instrument, neither is a cart wheel turned about upon the cummin; but the fitches are beaten out with a staff, and the cummin with a rod. 28 Bread corn is bruised; because he will not ever be threshing it, nor break it with the wheel of his cart, nor bruise it with his horsemen. 29 This also cometh forth from the LORD of hosts, which is wonderful in counsel, and excellent in working.