1 Edhe Zoti i tha Moisiut: Edhe një plagë do të bie mbi Faraonë, edhe mbi Egjyptërinë, pastaj do t’u lërë të delni së këtejmi; kur t’u lërë të delni vërtet u ka për t’u dëbuarë së këtejmi fare; 2 tashi foli gjëndëjesë ndë veshët, edhe le të kërkonjë (çdo) burr nga fëqinja e ti, edhe (çdo) grua nga fëqinja e saj, enë të argjëntta, e enë t’arta.
3 Edhe Zoti i dha hirë gjëndëjesë përpara Egjyptianëvet, po edhe ky njeri, Moisiu, (ishte) fort i math ndë dhe të Egjyptërisë, përpara shërbëtorëvet Faraonit, e përpara gjëndëjesë.
4 Edhe Moisiu tha: Kështu thotë Zoti: Ndë mes të natësë unë do të dal ndë mes të Egjyptërisë, 5 edhe gjithë çdo dial’ i parë ndë dhe të Egjyptërisë do të vdesë, që nga diali i parë i Faraonit, që rri mbë fron të ti, gjer mbë dialin’ e parë të shërbëtoresë, që (rri) përanë mullirit drithit, edhe gjer mbë çdo të piellë të parë të bagëtivet, 6 edhe ndëpër gjithë dhen’ e Egjyptërisë do të jetë njī klithmë e madhe, që nuk’ është bërë kurrë ndonjëherë, as është për të bërë paskëtaj e këtillë, 7 po mbi gjithë të bijt’ e Israilit (asndonjë) qën nukë do të livisë gluhën’ e ti, që nga njeriu gjer mbë bagëtinë, që të njihni se Zoti bëri të çquarë ndërmes të Egjyptianëvet e të Israilit, 8 edhe gjithë këta shërbëtorët’ e tu do të sbresënë tek unë, edhe do të më bienë ndër këmbë, tuke thënë: Dil ti, edhe gjithë gjëndëja që vien pas teje, edhe pastaj do të dal. Edhe (Mosiu) dolli nga Faraoni me zemërim të math.
9 Edhe Zoti i tha Moisiut: Nukë do t’u dëgjonjë juve Faraoni, që të shumonenë çudit’ e mia ndë dhe të Egjyptërisë. 10 Po Moisiu edhe Aaroni bënë gjithë këto çudi përpara Faraonit, edhe Zoti i ashpëroi zemrënë Faraonit, edhe nukë la të delinë të bijt’ e Israilit nga dheu i ti.
1 And the LORD said unto Moses, Yet will I bring one plague more upon Pharaoh, and upon Egypt; afterwards he will let you go hence: when he shall let you go, he shall surely thrust you out hence altogether. 2 Speak now in the ears of the people, and let every man borrow of his neighbour, and every woman of her neighbour, jewels of silver, and jewels of gold. 3 And the LORD gave the people favour in the sight of the Egyptians. Moreover the man Moses was very great in the land of Egypt, in the sight of Pharaoh’s servants, and in the sight of the people.
4 And Moses said, Thus saith the LORD, About midnight will I go out into the midst of Egypt: 5 And all the firstborn in the land of Egypt shall die, from the firstborn of Pharaoh that sitteth upon his throne, even unto the firstborn of the maidservant that is behind the mill; and all the firstborn of beasts. 6 And there shall be a great cry throughout all the land of Egypt, such as there was none like it, nor shall be like it any more. 7 But against any of the children of Israel shall not a dog move his tongue, against man or beast: that ye may know how that the LORD doth put a difference between the Egyptians and Israel. 8 And all these thy servants shall come down unto me, and bow down themselves unto me, saying, Get thee out, and all the people that follow thee: and after that I will go out. And he went out from Pharaoh in a great anger. 9 And the LORD said unto Moses, Pharaoh shall not hearken unto you; that my wonders may be multiplied in the land of Egypt. 10 And Moses and Aaron did all these wonders before Pharaoh: and the LORD hardened Pharaoh’s heart, so that he would not let the children of Israel go out of his land.