1 Zoti Perëndia yt si të shuanjë ata kombatë, që t’ep Zoti Perëndia yt dhen’ e atyreve, edhe të trashëgojsh ata, e të rrish ndër qytetet t’atyreve, e ndër shtëpit t’atyreve,
2 të ndajsh tre qytete për vetëhenë tënde ndë mest të dheut tënt, që t’ep Zoti Perëndia yt ta trashëgojsh.
3 Të bëjsh gati udhënë për vetëhenë tënde, edhe të ndajsh trishë sinoret’ e dheut tënt, që t’ep Zoti Perëndia yt ta trashëgojsh, për të ikur’ atie ç’do gjakëtuar.
4 Edhe ky është zakoni për gjakëtorinë, që ikën atie për të rruarë: Kush t’i bierë t’afërmit tij padashurë, të cilinë nuk’ e mërzitte përpara,
5 posi ay që vete bashkë me të afërmin’ e tij ndë pyll për të prerë dru, edhe, kur të siellë dorënë t’i bierë me sopatënë për të prerë drurinë, të dalë hekuri nga druja, e të koditnjë t’afërmin’ e tij, edhe ay të vdesë, ky të ikënjë mbë ndonjërinë nga ata qytete, edhe të rronjë; 6 mbase ndiek ndonjëherë gjakëtorinë shpagë-marrësi i gjakut, kur është dhezë zëmëra e atij, edhe e harrin, (ndë qëntë udha e largë) edhe e vret atë, ndonëse nuk është për të vrarë, sepse nuk’ e merzitte atë më përpara. 7 Përandaj unë po të urdhëronj, e po të them: Të ndajsh tre qytete për vetëhenë tënde.
8 Edhe Zoti Perëndia yt ndë sgjëroftë sinoret’ e tu, sikundrë u u përbetua atëret tu, edhe të t’epë gjith’ atë dhe, që u zotua t’ua apë atëret tu,
9 ndë ruajç gjithë këto porosi, që të bëjsh ato që po të urdhëronj unë sot, të duash Zotinë Perëndinë tënt, edhe të ecënjç përherë ndër udhët t’atij, atëherë të shtojsh për vetëhenë tënde edhe tre qytete ndër ata të tre,
10 që të mos derdhetë gjak i pafal ndë mest të dheut tënt, që t’ep Zoti Perëndia yt për trashëgim, edhe të mbesë gjaku mbi ty.
11 Po ndë i pastë ndonjë mëri të afërmit tij, edhe të përgjonjë atë, e të suletë mbi atë, e t’i bierë atij, e të vdesë, edhe të ikënjë mbë ndonjërinë nga këta qytete, 12 atëherë të dërgonjënë pleqt’ e qytetit atij, e ta marrënë së atejmi, edhe ta apënë ndë dorë të shpagë-marrësit gjakut, që të vritetë. 13 Syri yt mos e kursenjë atë, po të shuajsh nga Israili gjak të pafal, që të jesh ditë-bardhë.
14 Mos luajsh vëndit kufinjt’ e t’afërmit tënt, që kanë vënë atërit’ e tu mbë trashëgimt tënt, që do të trashëgojsh nd’ atë dhe që t’ep Zoti Perëndia yt për të trashëguar’ atë.
15 Një deshmitar (vetëmë) të mos dalë kundrë ndonjë njeriu, për ç’do panomi, a për ç’do fal, ç’fal të ketë fëlyerë; me golë dy deshmitarëve, a me golë tre deshmitarëve të vërtetonetë (ç’do) fialë.
16 Ndë daltë ndonjë deshmitar i rrem kundrë ndonjë njeriu, për të deshmuarë kundrë atij paudhë, 17 atëherë të dy ata njerëzitë që kanë të ndarë shoq me shoq, të qëndronjënë përpara Zotit, përpara priftëret e gjukatëset që janë ndër ato dit,
18 edhe gjukatësitë të shikonjënë shtrënguarë, edhe na, (ndë ësht’) i rrem deshmitari, edhe deshmoi me të rrem kundrë të vëllait tij,
19 atëherë t’i bëni atij, sikundrë mendoi t’i bënte të vëllait tij, edhe të nxierrsh të keqenë nga mezi yt. 20 Edhe të tierëtë do të dëgjonjënë e do të frikësonenë, edhe nukë do të bënjënë paskëtaj të tillë të keqe ndë mest tënt. 21 Edhe syri yt të mos kursenetë: (t’epetë) jetë ndë vënt të jetësë, sy ndë vënt të syrit, dhëmp ndë vënt të dhëmbit, dorë ndë vënt të dorësë, këmbë ndë vënt të këmbësë.
1 When the LORD thy God hath cut off the nations, whose land the LORD thy God giveth thee, and thou succeedest them, and dwellest in their cities, and in their houses; 2 Thou shalt separate three cities for thee in the midst of thy land, which the LORD thy God giveth thee to possess it. 3 Thou shalt prepare thee a way, and divide the coasts of thy land, which the LORD thy God giveth thee to inherit, into three parts, that every slayer may flee thither.
4 ¶ And this is the case of the slayer, which shall flee thither, that he may live: Whoso killeth his neighbour ignorantly, whom he hated not in time past; 5 As when a man goeth into the wood with his neighbour to hew wood, and his hand fetcheth a stroke with the axe to cut down the tree, and the head slippeth from the helve, and lighteth upon his neighbour, that he die; he shall flee unto one of those cities, and live: 6 Lest the avenger of the blood pursue the slayer, while his heart is hot, and overtake him, because the way is long, and slay him; whereas he was not worthy of death, inasmuch as he hated him not in time past. 7 Wherefore I command thee, saying, Thou shalt separate three cities for thee. 8 And if the LORD thy God enlarge thy coast, as he hath sworn unto thy fathers, and give thee all the land which he promised to give unto thy fathers; 9 If thou shalt keep all these commandments to do them, which I command thee this day, to love the LORD thy God, and to walk ever in his ways; then shalt thou add three cities more for thee, beside these three: 10 That innocent blood be not shed in thy land, which the LORD thy God giveth thee for an inheritance, and so blood be upon thee.
11 ¶ But if any man hate his neighbour, and lie in wait for him, and rise up against him, and smite him mortally that he die, and fleeth into one of these cities: 12 Then the elders of his city shall send and fetch him thence, and deliver him into the hand of the avenger of blood, that he may die. 13 Thine eye shall not pity him, but thou shalt put away the guilt of innocent blood from Israel, that it may go well with thee.
14 ¶ Thou shalt not remove thy neighbour’s landmark, which they of old time have set in thine inheritance, which thou shalt inherit in the land that the LORD thy God giveth thee to possess it.
15 ¶ One witness shall not rise up against a man for any iniquity, or for any sin, in any sin that he sinneth: at the mouth of two witnesses, or at the mouth of three witnesses, shall the matter be established.
16 ¶ If a false witness rise up against any man to testify against him that which is wrong; 17 Then both the men, between whom the controversy is , shall stand before the LORD, before the priests and the judges, which shall be in those days; 18 And the judges shall make diligent inquisition: and, behold, if the witness be a false witness, and hath testified falsely against his brother; 19 Then shall ye do unto him, as he had thought to have done unto his brother: so shalt thou put the evil away from among you. 20 And those which remain shall hear, and fear, and shall henceforth commit no more any such evil among you. 21 And thine eye shall not pity; but life shall go for life, eye for eye, tooth for tooth, hand for hand, foot for foot.