1 Biri im, mba-ji vesh diturisë s’ime, kthe-ji veshin’ urtësisë s’ime,
2 që të shikonjç urtësi, edhe buzët’ e tua të ruanjënë kupëtim.
3 Sepse buzët’ e (gruasë) huajë pikonjënë (posi) hojë mialte, edhe qiellëza e asaj (ësht’) më e butë se vali,
4 po fundi i asaj (është) më i hidhurë se apsinthi, i hollë posi thikë me dy presëje.
5 Këmbët’ e asaj sdërrmonjënë ndë vdekëjet, çapat’ e asaj shkasënë ndë pisët.
6 Që të mos njohç udhën’ e jetësë, të ecurat’ e asaj janë të paqëndruara, (edhe) jo të shquara.
7 Dëgjomëni tashi pra, o djem, edhe mos dilni nga fialët’ e golësë s’ime.
8 Largo udhënë tënde nga ajo, edhe mos u afro ndë derët të shtëpis’ asaj,
9 që të mos apsh nderinë tënt të tierëve, edhe viet e tu të papërdëllyershimet;
10 që të mos nginjenë të huajëtë me pasëjenë tënde, edhe mundimet’ e tu të hynjënë ndë shtëpi të huajë,
11 edhe ti të psherëtinjç më ndë funt, kur të tretetë mishi yt, edhe kurmi yt,
12 edhe të thuash: Qysh mërzita diturinë, edhe zëmëra ime hodhi tej qërtimetë,
13 edhe nuk’ u dëgjovva zënë atyreve që më mësoninë, as nuk’ u ktheva veshnë atyreve që më arrëseninë!
14 Për pakëzë desh rashë ndë ç’do të keqe, ndë mest të mpshtiellëjes’ e të mbëledhëjesë.
15 Pi ujë prej sterrnësë s’ate, edhe prej ujit që buron nga pusi yt;
16 le të derdhenë jashtë gurrat’ e tua, edhe rrëket’ e ujëravet ndëpër rrugat,
17 ato le të jenë thjesht të tuatë, e jo të huajëvet bashkë me ty;
18 gurra jote le të jet’ e bekuarë, edhe gëzohu bashkë me gruan’ e të rit tënt.
19 Le (të jetë te ti) posi drere e dashurë, edhe (posi) kaprolle gazëtore; gjinjt’ e asaj le të të ujitnjënë mbë ç’do kohë; gëzoju kurdo ndë dashurit t’asaj.
20 Përse, o biri im, të k’anda të huajënë, edhe do të pushtonjç gjin’ e së huajësë?
21 Sepse udhët’ e njeriut (janë) përpara syvet Zotit, edhe ay peshon gjithë çapat’ e ati.
22 Vetëm’ ato panomit’ e ati do të zënë të pabesinë, edhe do të shtrëngonetë me litarët’ e falit ti.
23 Ky do të vdesë i pamësuarë, edhe nga shumica e marrësis’ ati do të silletë andej e këtej.