1 Kush do mësimnë, do mëndëjenë, po ay që mërzit qërtimnë ësht’ i marrë.
2 I miri gjen hirë te Zoti, po atë që mendon të liga do t’e dënonjë.
3 Njeriu nukë do të forconetë me anë të së paudhësë, po rrënja e të dreitëvet do të mbesë e patundurë.
4 Gruaj’ e mirë është kurorë te burri i saj, po ajo që bën turpëri është kalbësirë ndër eshtërat t’ati.
5 Mendimet’ e të dreitëvet janë dreitëri, po këshillet’ e të pabesëvet janë kobim.
6 Fialët’ e të pabesëvet bënjënë pritë për gjak, po gol’ e të dreitëvet do t’i shpëtonjë ata.
7 Të pabesëtë baren’ e s’janë më, po shtëpia e të dreitëvet do të mbesë.
8 Njeriu lavdonetë nga urtësia e ti, po i shtrembëti nga zëmëra do të jetë për të hedhurë poshtë.
9 Më i mirë ësht’ ay njeri që s’nderonetë, edhe ësht’ i zoti vetiut, se ay që mburretë, edhe s’ka bukë (të hajë).
10 I dreiti ka kujdes për jetën’ e bagëtisë ti, po zemëra e të pabesëvet ësht’ e papërdëllyershime.
11 Kush punon dhen’ e ti do të nginjetë me bukë, po ay që vete pas mëndëjesë të kotëvet s’ka mënt.
12 I pabesi kërkon t’u dalë zot të këqivet, po rrënja e të dreitit lëshon përsëri.
13 I pabesi zihetë ndë kurth nga fali i buzëvet, po i dreiti shpëton nga shtrëngimi.
14 Njeriu do të mbushetë me të mira nga pemët’ e golësë (ti), edhe shpagimi i duaret njeriut do të kthenetë prap te ay.
15 Udh’ e të marrit (ësht’) e dreitë ndër sy t’ ati, po ay që dëgjon këshille (ësht’) i urtë.
16 I marri dëften përnjëherë zemërimn’ e ti, po i urti mbulon turpëjen’ e ti.
17 Kush flet të vërtetënë rrëfen të dreitënë, po deshmitari i rrem (thotë) kobim.
18 Llomatari (është) posi të prerat’ e thikësë, po gola e të urtëvet (është) shërim.
19 Buzët’ e së vërtetësë do të qëndronjënë kurdo, po gluha gënjeshtare (është) vetëmë për një çikëzë herë.
20 Kobim (është) ndë zemërët t’atyreve që mendonjënë të liga, po te ata që këshillonjënë paqtim (është) gëzim.
21 Të dreitit nukë do t’i bënetë ndonjë dëm, po të pabesëtë do të mbushenë me të këqia.
22 Zotit i vien të ndohtë nga buzëtë gënjeshtare, po ata që bënjënë të vërtetënë (janë) të priturë tek ay.
23 Njeriu i urtë mbulon mënt, po zemëra e të marrëvet leçit marrëzi.
24 Dora e punëtorëvet do t’urdhëronjë, po purtesësitë do të jenë ndën’ urdhërë.
25 Hidhërimi ndë zemërët të njeriut ja përunj atë, po fial’ e mirë ja gëzon atë.
26 I dreiti ja shkon më tepërë t’afërmit ti, po udh’ e të pabesëvet i gënjen ata.
27 Kush purton nukë zë gjahun’ e ti, po gjëja e njeriut kujdesshëm (është) shum’ e vëlyerë.
28 Nd’ udhët të dreitërisë (është) jetë, edhe udh’ e asaj nukë (të nxier) ndë vdekëjet.