1 Edhe Zoti i tha Avramit: Dil nga dheu yt, edhe nga fisi yt, edhe nga shtëpia e tyt et, nd’atë dhe që do të dëftenj ty,
2 edhe do të bënj ty komp të math, edhe do të bekonj ty, edhe do të madhëronj emërinë tënt, edhe do të jesh për bekim,
3 edhe do të bekonj ata që bekonjënë ty, edhe do të mallëkonj ata që mallëkonjënë ty, edhe gjithë farat’ e dheut do të bekonjënë mbë ty.
4 Edhe Avrami vate, sikundrë i foli Zoti ati, edhe bashkë me atë vate (edhe) Lloti, edhe Avrami (ishte) shtatëdhiet’ e pesë vieç ndë moshë, kur dolli nga Harrani. 5 Edhe Avrami mori Sarënë gruan’ e ti, edhe Llotnë, të birin’ e të vëllait, edhe gjithë gjën’ e tyre sa kishinë fituarë, edhe njerëzitë që kishinë fituarë ndë Harran, edhe duallë që të vijnë ndë dhe të Hanaanit, edhe erdhë ndë dhe të Hanaanit.
6 Edhe Avrami shkoi ndëpër (atë) dhe, gjer ndë vënt të Syhemit, gjer ndë lis të Morehut, edhe Hanaanitët’ atëhere (rrijnë) ndë (këtë) dhe. 7 Edhe Zoti iu duk Avramit e tha: Farësë sate do t’ia ap këtë dhe. Edhe ay i ndërtoi atie një therore Zotit, që iu duk ati.
8 Edhe andejë u hoth ndë malt (që është) mbë të lindurit të diellit të Vethillësë, edhe ngrehu tendën’ e ti (që kishte) Vethillënë mbë të perënduarët të diellit, edhe Gainë mbë të lindurit të diellit, edhe i ndërtoi atie një therore Zotit, edhe thërriti emërin’ e Zotit. 9 Edhe Avrami u ngre (andejë) tuke bër’ udhë e tuke vaturë nga an’ e mesditësë.
10 Edhe u bë zi buke ndë këtë dhe, edhe Avrami sbriti ndë Egjyptëri për të ngulur’ atie, sepse (ishte) zi e madhe ndë dhet. 11 Edhe (Avrami) kur u afrua të hynte ndë Egjyptëri, i tha Sarësë gruasë ti: Na tek e di se je grua e bukurë, 12 do të gjanjë pra, posa të shohënë ty Egjyptëtë do të thonë: Këjo (është) gruaja e ati, edhe do të më vrasënë, po ty do të ruanjënë të gjallë; 13 thuaj pra (se) je ime motërë, që të bënetë mirë për mua nga puna jote, edhe të më ruhetë jeta për ty. 14 Edhe Avrami kur hyni ndë Egjyptëri, Egjyptëtë panë gruanë se ishte fort e bukurë. 15 Edhe të parët’ e Faraoit panë atë, edhe ja lëvduanë Faraoit, edhe u muar gruaja ndë shtëpi të Faraoit. 16 Edhe Avramnë e muarnë me të mirë për punë t’asaj, edhe (ay) kishte dhen, e qe, e gomarë, e shërbëtorë, e shërbëtore, e gomarë, e kamille. 17 Edhe Zoti lëshoi mbi Faraonë e mbi shtëpin’ e ati plagë të mëdha, nga pun’ e Sarësë gruas’ Avramit. 18 Edhe Faraoi thirri Avramnë e tha: Ç’ (është) këjo që më bëre? Përse nukë më dëfteve se këjo (është) gruaja jote? 19 Përse the: Ime motërë (është) këjo; edhe e mora grua për vetëhenë time, edhe tashi, na gruaja jote, merre edhe shko. 20 Edhe Faraoi urdhëroi njerës për atë, edhe e përsuallnë atë edhe gruan’ e ati, edhe gjithë ç’kishte.