1 Kush të ketë mbolet’ e tija të shtypura, a të këputura, mos hynjë ndë përmbëledhëjet të Zotit.
2 Dobiçi të mos hynjë ndë përmbëledhëjet të Zotit; gjer mbë të dhietinë bres të mos hynjë ndë përmbëledhëjet të Zotit.
3 Amonit e Moavit të mos hynjë ndë përmbëledhëjet të Zotit; gjer mbë të dhietinë brezin’ e tyre të mos hynjënë kurrë ndonjëherë ndë përmbëledhëjet të Zotit.
4 Sepse nuk’ u duallë përpara juve me bukë e me ujë mb’ udhë, kur dualltë nga Egjyftëria, edhe sepse pajtuanë kundrë teje Vallaamnë të birin’ e Beorit nga Pethori i Mesopotamisë, që të të mallëkonte.
5 Po Zoti Perëndia yt nuk deshi t’i dëgjonte Vallaamit, po Zoti Perëndia yt ktheu mallëkimnë për bekimnë tënt, sepse Zoti Perëndia yt të deshi. 6 Të mos kërkojsh paqtim nga ata, as të mirën’ e atyre, gjithë dit e tua ndë jetët (të jetëvet). 7 Të mos i kesh të ndohëtë Idhumeut, sepse është yt-vëlla; të mos i kesh të ndohëtë Egjyftit, sepse qe i huajë ndë dhet t’atij. 8 Sa djem të lintnjënë nga ata, të hynjënë ndë përmbëledhëjet të Zotit mbë të tretinë brezin’ e tyre.
9 Kur të dalç me ushtëri mbi arëmiqt e tu, ruhu prej ç’do gjëje të keqeje. 10 Ndë qëntë ndë mest tënt ndonjë njeri që s’ësht’ i këthiellëtë, prej ndonjë të kodituri natënë, të dalë jasht’ ushtërisë, të mos hynjë brënda ndë ushtërit;
11 edhe mbrëmanet të lahetë me ujë, edhe si të perëndonjë dielli, të hynjë brënda ndë ushtërit. 12 Edhe të kesh vënt jasht’ ushtërisë, edhe të dalç jashtë atie; 13 edhe të kesh terplote të vogëlë ndë mest t’armëvet tua; edhe kur të dalsh jashtë, të rëmojsh me atë, edhe të kthenesh e të mbuloish të dalëtë t’at. 14 Sepse Zoti Perëndia yt ecën ndë mest të ushtërisë s’ate, që të të shpëtonjë, e t’apë ndë dorë arëmiqt’ e tu përpara teje, përandaj ushtëria jote të jet’ e shënjtëruarë, që të mos shohë ndonjë ndyrësi te ti, e të kthenetë prej teje. 15 Mos apsh ndë dorë të zot ndonjë shërbëtuar që ka ikurë nga i zoti, (e ka rënë) ndë dorët tënde;
16 të rrijë bashkë me ty, ndë mest tënt nd’ atë vënt që të sgjethnjë ndër dyert e tua, tek t’i pëlqenjë; të mos e shtrëngojsh atë.
17 Të mos jetë ndonjë kurvë nga të bilat’ e Israilit, as të mos jetë ndonjë i shkërdhyerë nga të bijt’ e Israilit. 18 Të mos biesh pagë kurve, as pagesë qëni, ndë shtëpit të Perëndisë tënt, për asndonjë kushtim, sepse të dyja këto janë të ndyra te Zoti Perëndia yt.
19 Të mos i huajsh t’yt-vëlla argjënt me uzure, të ngrëna me uzure, asndonjë gjë që epetë hua me uzure. 20 Të huajit munt t’i huajsh me uzure, po t’yt-vëlla të mos i huajsh me uzure, që të të bekonjë Zoti Perëndia yt ç’do punë që të zësh, mb’ atë dhe që po vete për të trashëguar’ atë.
21 Kur t’i kushtonesh ndonjë kushtim Zotit Perëndisë tënt, të mos munojsh t’ja apsh atë, sepse Zoti Perëndia yt vërtet do t’e kërkonjë atë prej teje, edhe do të kesh fal. 22 Po ndë mos daç të kushtonesh, nukë do të kesh fal.
23 Ç’të dalë prej buzëvet tua, ta ruajsh, edhe ta bëjsh, mb’ atë mëndyrë që iu kushtove Zotit Perëndisë tënt dhurëtinë me zëmrënë tënde, që iu zotove me golënë tënde. 24 Kur të hynjç ndë vëreshtë të afërmit tënt, munt të hash rrush pas andësë s’ate, gjersa të nginjesh, po të mos vësh nd’ enët tënde. 25 Kur të hynjç ndër të lashtat të afërmit tënt, munt të këpuç kallinj me dorënë tënde, po nukë munt të vësh drapër ndër të lashtat t’afërmit tënt.