1 Klith fort, mos u kurse; ngre lart zënë tënt posi trumbetë, edhe ep-i zë gjëndëjesë s’ime për panomit’ e atyreve, edhe shtëpisë Jakovit për falet’ e atyreve.
2 Po më kërkonjënë përditë, edhe dëshëronjënë të xënë udhët’ e mia, posi një komp që bëri të dreitënë, edhe nukë hoqi dorë nga gjyqi i Perëndisë ti; kërkonjënë prej meje gjyqe dreitërie, dëshëronjënë t’i afronenë Perëndisë.
3 Përse agjëruam, (thonë), edhe nukë pe? Munduam shpirtinë t’anë, edhe nuk’ e dite? Na tek gjëni gëzim ndë ditët të agjërimit tuaj, edhe shtrëngoni gjithë punëtorëtë tuaj.
4 Na tek agjëroni për gjyqe e për të zëna (me fialë), edhe bini me grusht pa udhë; mos agjëroni, sikundrë sot, që të dëgjonetë zëri juaj siprazi.
5 I këtillë ësht’ ay agjërimi që sgjodha unë? Të mundonjë njeriu shpirtin’ e ti një ditë? Të unjë kryet’ e ti posi kulmak, edhe të shtronjë ndënë vetëhe thes e hi? Agjërim do t’e kluajsh këtë, edhe ditë të pëlqyerë mbë Zonë?
6 A nuk’ është ky ay agjërimi që sgjodha unë? Të sgjithç lidhëjet’ e së keqesë, të sgjithç barrët’ e rënda, edhe të lësh të lirë të shtrënguarëtë, edhe të thyejsh ç’do sgjedhë?
7 A nuk’ është për t’i ndarë bukënë tënde ati që ka uri, edhe të këllaç ndë shtëpi të vobeqtë që janë jashtë? Kur të shohç të sveshurinë, ta veshç, edhe të mos fshehç vetëhenë tënde nga mishi yt?
8 Atëherë drita jote do të ndritnjë posi të sbardhëllyerët’ e dritësë, edhe shëndeti yt do të mbinjë shpejt, edhe dreitëria jote do të shkonjë përpara teje, edhe lavdia e Zotit do të të ruanjë prapa krahëvet.
9 Atëherë do të thërreç, edhe Zoti do të përgjigjetë; do të klëthaç, edhe ay do të thotë: Na tek jam unë. Ndë nxierrsh nga mezi yt sgjedhënë, të ndejturit’ e gishtit, edhe fialët’ e kota,
10 edhe t’i hapsh shpirtinë tënt ati që ka uri, edhe të gëzojsh shpirtin’ e helmuarë, atëherë drita jote do të lintnjë nd’ errësirët, edhe errësira jote (do të jetë) posi mes-ditë.
11 Edhe Zoti do të heqë udhënë përherë, edhe do të nginjë shpirtinë tënt ndër thatësira, edhe do të majë eshtërat’ e tua; edhe do të jesh posi kopësht i ujiturë, edhe posi gurrë uji që nuk’ i shteren’ ujëratë.
12 Edhe të tutë do të ndërtonjënë murishtat’ e vietëra; do të vësh themelit’ e shumë brezave, edhe do të kluhesh Ndreqësi i të prishuravet, Ay që ndërton udhëtë për të ndenjurë.
13 Ndë këthefsh këmbënë tënde nga savvata, për të bërë dashurimet’ e tu ndë ditët t’ime të shënjtëruarënë, edhe të kluajsh savvatënë kënaqëje, të shënjtëruarënë (ditën’) e Zotit, të ndershimenë, edhe të nderojsh atë, të mos veç pas udhëvet tua, as të mos gjejsh nd’ atë dashurimnë tënt, as mos flaç fialët’ e tua,
14 atëherë do të kënaqesh mbë Zonë, edhe unë do të hipënj mbi vënde të lartë të dheut, edhe do të të ushqenj me trashëgimin’ e Jakovit t’yt-et, sepse gol’ e Zotit foli.