1 Pa dëgjoni këtë, o shtëpia e Jakovit, ju që u kluajttë me emërin’ e Israilit, edhe që keni dalë nga gurra e Judhësë; ju që bëni be mb’ emërit të Zotit, edhe zini n’gojë Perëndin’ e Israilit, (po) jo ndë të vërtetë, as ndë të dreitë.
2 Sepse marrën’ emërin’ e tyre nga qyteti i shënjtëruarë, edhe mpshtetenë mbë Perëndin’ e Israilit; emëri i ati (është) Zoti i ushtërivet.
3 Që atëherë dhashë zë për ato të së krejsë herësë, edhe duallë nga gola ime, edhe i leçita ato, i bëra (ato) pa pandehurë, edhe u bënë.
4 Sepse e di se je i ashpërë, edhe qafa jote (është) dell i hekurtë, edhe balli yt i ramtë.
5 Edhe që atëherë të dhashë zë (për këtë), përpara se të bënej ta çpalla këtë, që të mos thuash: Idhulla ime bëri këto; edhe e gëdhëndura ime, edhe e derdhura ime, urdhëroi këto.
6 Dëgjove: shih këto të gjitha, edhe nukë do të rrëfeni ju? Që tashi po të leçit ty të ra, po më fort të fshehëta, edhe ato që nuk’ i dije ti.
7 Tashi u bënë, edhe jo që moti, edhe as përpara kësaj dite nukë dëgjove për ato, që të mos thuash: Na unë tek i dinjam këto.
8 As dëgjove, as dije, as që së krejsë here t’u hapnë veshëtë, sepse e dinjam se me të vërtetë do të shpabesesh, edhe që nga barku u kluajte nom-prishës.
9 Për punë të emëritë t’im do të sgjas zemërimnë t’im, edhe për lavdurimnë t’im do të mbahem te ti, kaqë sa të mos të prish.
10 Na tek të qërova, po jo posi argjënt: të bëra të sgjedhur ndë poç të shkririt të së shtrëngatësë.
11 Për punët t’ime, për punët t’ime, do të bënj (këtë), sepse qysh do të ndyret (emëri im)? Po, nukë do t’i ap tietri lavdinë t’ime.
12 Pa dëgjo-më, Jakov, edhe Israil që të grisha unë: unë vetë jam, un’ i pari, un’ edhe i pastajmi.
13 Edhe dora ime themelosi dhenë, edhe e diathta ime mati me pëllëmbë qiejetë; (kur) i thërres ata, dalënë përpara bashkë.
14 Mbëlidhi ju të gjithë, edhe dëgjoni: cili nga këta dha zë për këto? Zoti deshi atë, (andaj) do të mbaronjë dashurimin’ e ati mbi Vavillonënë, edhe krahu i ati (do të jetë mbi) Halldhejt.
15 Unë, unë fola, po, thirra atë, prura atë, edhe unë do t’ja bënj mbarë udhën’ ati.
16 Afrohi tek unë, dëgjoni këtë: që së krejsë here nukë fola ndë të fshehëtë, që kurë se u bë këjo, un’ (ishnjam) atie; edhe tashi më dërgoi Zoti Perëndia, edhe fryma e ati.
17 Kështu thotë Zoti, Shpërblimtari yt, Shënjti i Israilit: Unë (jam) Zoti Perëndia yt, që të mësonj për të mirënë tënde, që të heq ndëpër atë udhë, që duhetë të veç.
18 Makar të dëgjonje urdhërimet’ e mi! Atëherë paqtimi yt do t’ishte posi lum, edhe dreitëria jote posi valët’ e detit;
19 edhe fara jote do t’ishte posi rëra, edhe niprit’ e barkut tënt posi zajet’ e asaj; emëri i ati nukë do të këputej, as nukë do të shuhej prej sysh mi.
20 Dilni nga Vavillona, ikni nga Halldhejtë, me zë brohorie epni zë, leçitnia këtë, çpalleni këtë gjer ndë funt të dheut, thojni: Zoti shpëtoi shërbëtorin’ e ti Jakovinë.
21 Edhe nukë patnë et, kur u hiqte udhën’ atyre ndëpër shkretëtirët, bëri për ata të rriedhën’ ujëra nga shkëmbi; edhe çau shkëmbinë, edhe ujëratë rrudhë.
22 S’ka paqtim për të pabesëtë, thotë Zoti.