1 Ngushulloni, ngushulloni gjëndëjenë t’ime, thotë Perëndia juaj.
2 I flitni me ngushullim Jerusalimësë, edhe i thërritni asaj, se koha e të përunjurit asaj u mbush, se panomia e asaj u ndëllye, sepse mori nga dora e Zotit dy piesë për gjithë falet’ e saj.
3 Zëri i ati që klëthet ndë shkretëtirët: Bëni gati udhën’ e Zotit, bëni të drejta ndë shkretëtirët rrugat’ e Perëndisë t’ënë.
4 Ç’do shkëmp i çarë do të lartonetë, edhe ç’do mal e kodrë do t’uletë; edhe të shtrembëtatë do të bënenë të drejta, edhe vëndet’ e ashpërë (do të bënenë) të butë;
5 edhe lavdia e Zotit do të çfaqetë, edhe ç’do mish do të shohë bashkë, sepse gol’ e Zotit foli.
6 Zëri që thotë: Thirrë, edhe tha: Ç’të thrres? Ç’do mish është bar, edhe gjithë lavdia e asaj posi lulej’ e fushësë.
7 U tha bari, u fyshk luleja, sepse frymë Zoti fryjti mbi atë; me të vërtetë gjëndëja është bar.
8 Bari u tha, luleja u fyshk, po fial’ e Perëndisë t’ënë mbet për gjithë jetënë.
9 O ti që bie gjëmën’ e mirë ndë Sionë, hip ndë mal të lartë; o ti që bie gjëmën’ e mirë ndë Jerusalimë, ngre fort zënë tënt, ngre-je, mos ki frikë, thuaju qytetevet Judhësë: (Na tek) është Perëndia juaj!
10 Na Zoti Perëndia tek do të vinjë bashkë me ushtëri, edhe krahu i ati do t’urdhëronjë për atë; na paga e ati (tek është) bashkë me atë, edhe shpagimi i ati përpara ati.
11 Do të kullosë tufën’ e ti si bari, do të mbëledhë shqerratë me krahun’ e ti, (edhe) do t’i mbanjë ndë gji të ti; edhe do t’u heqë udhën’ atyre që pinë klumësht.
12 Kush mati ujëratë ndë grusht të dorësë ti, edhe mati qiejetë me pëllëmë, edhe futi baltën’ e dheut ndë masë, edhe peshoi maletë me ziq, edhe kodratë me zigare?
13 Kush mati frymën’ e Zotit, a u bë këshillëtar i ati, edhe e mësoi?
14 Me cilinë bashkë u këshillua, edhe (cili) i dha mënt ati, edhe i mësoi ati udhën’ e gjyqit, edhe i dha ati dituri, e i dëfteu ati udhën’ e urtësisë?
15 Na kombatë (tek janë) posi një pikë uji prej kove, edhe kujtonetë posi pluhuri i hollë i zigaresë; na tek ndërron vëndit dheujëzatë posi pluhur.
16 Edhe Livani nukë harrin për të diegurë, as shtëzët’ e ati nukë harrinjënë për kurban të diegurë gjithë.
17 Gjithë kombatë janë kurrëgjë përpara ati, numëronenë përanë ati më pak se kurrëgjëja edhe kotësia.
18 Me kë do ta përgjani pra Perëndinë? A me ç’shëmbëllim do ta mbarazoni atë?
19 Mieshtri tret ikonë të latuarë, edhe argjëndari nden ar mbi atë, edhe derth vargje t’argjënttë.
20 I vobegu (kur bën) dhuratë, sgjeth dru të pakalburë, (edhe) kërkon mieshtrë të mbarë për vetëhen’ e ti, që të ndërtonjë ikonë të gdhëndurë, që të mos tundetë.
21 A nuk’ e ditët? A nuk’ e dëgjuatë? A nuk’ u dhanë zë juve që ndë kryet të herësë? A nuk’ e kupëtuatë që kur u ngreh bota?
22 Ay është që rri mbi rretht të dheut, edhe ata që rrinë mbi atë (janë) posi karkaleca; ay që nden qiejetë posi kurtinë, edhe i sbëleth posi tendë për të ndenjurë;
23 ay që bie krerëtë ndë kurrëgjë, (edhe) bën gjukatësit’ e dheut për të kotë.
24 Po as nukë do të mbinjënë, po as nukë do të mbillenë, po as nukë do të zërë rrënjë ndë dhet trungu i atyreve; vetëmë posa të frynjë era mbi ata, sakaqëherash do të thahenë, edhe er’ e mpshtellëjesë do t’i rrëmbenjë posi kashtë.
25 Me kë do të më përgjani pra, edhe do të bënem sinjënjë? Thotë Shënjti:
26 Ngrini lart sytë tuaj, e shihni, kush i ka bërë këto? Ay që nxier ushtërin’ e atyre me numër; ay që thërret me emërë këto të gjitha ndë madhërit të fuqisë ti, sepse (ësht’) i fortë ndë pushtet, nuk’ i shteretë gjë.
27 Përse thua, o Jakov, edhe flet, o Israil: Udha ime është fshehurë nga Zoti, edhe gjyqi im nukë vështronetë nga Perëndia im?
28 A nuk’ e njohe? A nukë dëgjove, se Perëndia i përjetëshim, Zoti, Krietari i anëvet dheut, nuk mbet pa fuqi, as nukë lodhetë? Nuk’ i gjëndenë gjurmat’ e urtësisë ati.
29 U ep fuqi të dobëvet, edhe shton fuqin’ e të liqvet.
30 Edhe të rivet do t’u këputetë fuqia e do të lodhenë, edhe balli i të rivet do të ligenë fare.
31 Po ata që presënë Zotinë do të përtërinjënë fuqin’ (e tyre), do të hipënjënë me krahë posi shqiponja; do të sulenë, edhe nukë do të lodhenë, do t’ecënjënë, edhe nukë do t’u këputetë fuqia.