1 Mjer ata djem që ngritnë krye, thotë Zoti, të cilëtë marrënë këshillë, po jo prej meje; edhe të cilëtë bënjënë dhiata, po jo me anë të frymësë s’ime, që të shtonjënë fal përmbi fal,
2 të cilëtë venë për të sbriturë ndë Egjyftëri edhe nukë pyesënë golënë t’ime, që të forconenë me fuqin’ e Faraonit, edhe t’i zënë besë hiesë Egjyftërisë!
3 Edhe fuqia e Faraonit do të jetë turpëria juaj, edhe shpresa mbë hiet të Egjyftërisë (do të jetë) turpëri.
4 Sepse të parët’ e ati qenë ndë Zoan, edhe të laimët’ e ati erthnë ndë Hanes.
5 Të gjithëve u erdhi turp për një gjëndëje që s’mundi t’u bënte dobi atyreve, as t’u jetë atyre ndihmë a dobi, po më fort turpëri e të sharë.
6 Të faniturit’ e shtëzëvet Mes-ditësë, ndë dhet të shtrëngimit e të ngushtimit, atie ku (gjëndetë) leoni i fortë, edhe leoni i lashtë, nepërka, edhe gjarpëri me krahë të flakëta, (atie) do të bienë pasëjen’ e tyre mbi supet të gomarëvet vegjëlë, edhe thesarët’ e tyre mbi kurrist të kamilevet, të një gjëndëje që nukë do t’u bënjë dobi (atyre).
7 Sepse Egjyftëtë do të ndihënë kot e padobi, përandaj klitha për këtë: Fuqia e atyreve është të rrinë urtë.
8 Tashi shko, shkruaj këtë përpara atyreve mbë kartë, edhe shëno atë ndë vivlit, që të ruhetë për kohënë që vien gjer ndë jetët (të jetëvet),
9 se këjo gjëndëje nukë bindetë, bij të rrem, bij që s’duanë të dëgjonjënë nomin’ e Zotit,
10 të cilët’ u thonë atyre që shohënë: Mos shihni, edhe profitëvet: Mos na profitepsni të drejtatë, (po) na flitni me lajka, profitepsni me të gënjyerë;
11 dilni jasht’ udhësë, priri nga rruga, ngreni prej syvet t’ënë Shënjtin’ e Israilit.
12 Përandaj kështu thotë Shënjti i Israilit: Sepse nukë zini për gjë këtë fialë, edhe shpëreni mbë gënjeshtrënë e mbë të ligënë, edhe mpshteti mbi këto.
13 Përandaj këjo panomi do të jetë ndër ju posi gërmadhë gati për të rënë, (posi) bark mbë mur të lartë, të cilit të rrëzuarëtë vien papandehurë sakaqëherash.
14 Edhe do ta dërrmonjë atë posi të dërrmuar’ ene balte, që dërrmonetë pa të dhëmburë, kaqë sa të mos gjëndetë ndër të thyerat ndonjë copë për të marrë zjarr nga vatra, a për të marrë ujë nga gropa.
15 Sepse kështu thotë Zoti Perëndia, Shënjti i Israilit: Ndë të këthyerët e ndë të prëjturit do të shpëtoni; ndë pushimt e ndë shpëresët do të jetë fuqia juaj, po nukë deshtë
16 edhe thatë: Jo, po do t’ikëjmë kaluar; përandaj do t’ikëni; edhe: Do t’u hipëjmë kuajve këmbë-shpejtëve; përandaj ata që u ndiekënë juve do të jenë këmbë-shpejtë.
17 Do t’ikëni një milë vetë nga frika e njërit, (edhe të gjithë) nga frika e të pesëve, gjersa të mbetni posi shtyllë ndë majët të malit, edhe posi flamure mbi kodrët.
18 Edhe Zoti kështu do të presë, që t’u përdëllenjë juve, edhe kështu do të lartonetë, që t’i vinjë keq për ju, sepse Zoti (është) Perëndi gjyqi; lum gjith’ ata që presën’ atë.
19 Sepse gjëndëja do të rri ndë Sionë ndë Jerusalimë; nukë do të klajsh më, me të vërtetë do të të përdëllenjë ndë zët të klithmësë s’ate, kur të dëgjonjë atë, do të të përgjegjetë.
20 Edhe Zoti (ndë) u ep juve bukë shtrëngimi, edhe ujë ngushtimi, po mësonjësit’ e tu nukë do të hiqenë më, po syt’ e tu do të shohënë mësonjësit’ e tu,
21 edhe veshët’ e tu do të dëgjonjënë fialë prapa teje, tuke thënë: Këjo (ësht’) udha, ecëni nd’ atë, kur të këthehi mb’ anë të diathtë, edhe kur të këthehi mb’ anë të mëngjërë.
22 Edhe do të mërzitni posi gjë të ndohëtë (mbulesën’) e idhullavet argjëntta që janë të gëdhëndura, edhe stolin’ e (idhullavet) arta që janë të derdhura; do t’i hethç ato posi rreckë të ndyrë, do t’u thuaç atyre: Ikni këtej.
23 Atëhere do të lëshonjë shi për farënë tënde, që kishje për të mbiellë nd’ arët, edhe bukën’ e dritht dheut, e cila do të jet’ e majme edhe mjaft; atë ditë bagëtit’ e tua do të kullosënë ndër kullota të gjëra.
24 Edhe qetë, e gomaret’ e ra, që punonjënë dhenë, do të hanë kashtë të qëruarë hedhurë nd’ erët me lopatën’ e me eratorenë.
25 Edhe do të jenë mbë ç’do mal të lartë, e mbë ç’do kodrë të lartë, lumëra e rrëke ujërash, ndë ditët të therëjesë madhe, kur të bienë pirgjetë.
26 Edhe drita e hënësë do të jetë posi drita e diellit, edhe drita e diellit do të jetë shtatë herë (më e madhe), posi drita e të shtatë ditvet, atë ditë që lith Zoti të thyerët’ e gjëndëjesë ti, edhe shëron plagën’ e të plagosurit atyre.
27 Na emëri i Zotit tek po vien për së largu, zemërimi i ati (ësht’) i flakëtë, edhe barra e ati (ësht’) e rëndë, buzët’ e ati janë plot me zemërim, edhe gluha e ati (është) posi zjarr që diek;
28 edhe frym’ e ati (është) rrym që vërshon, edhe harrin gjer ndë mest të qafësë, që të shoshnjë kombatë ndë shoshët të kotësirësë; edhe (do të jetë) ndër nofullat të gjëndëjevet një frë, që do t’i bënjë (ata) të humbasën’ udhënë.
29 Do të jetë kënkë ndër ju, posi natën’ e së kremtesë kur kremtonetë, edhe gëzim zëmëre, posi kur venë me fyeje për të ardhurë ndë mal të Zotit, te i Forti i Israilit.
30 Edhe Zoti do të bënjë të dëgjonetë lavdia e zërit ti, edhe do të dëftenjë t’unjurit’ e krahut ti, me hidhërimin’ e zemëratësë, edhe me flakën’ e zjarrit që diek, të hedhuravet, e erësë fortë, e gurëvet breshërit.
31 Sepse Asyriani do të hidhetë poshtë me zën’ e Zotit, do të rrihetë me shkop.
32 Edhe ku të shkonjë shkopi i urdhëruarë, që do të bierë Zoti mbi atë, do të jenë tymbana e qithara, edhe do të lëftonjë kundrë atyreve me lufta të frikëshime.
33 Sepse Tofeti është bërë gati që moti, po është bërë gati për mbëretinë; ay e bëri (atë) të thellë e të gjërë, zjarri i ati (është) flakë e shumë dru, fryma e Zotit do ta ndesnjë atë, posi rrym squfuri.