1 Edhe Jakovi ndenji nd’atë dhe që pat ndenjur’ i ati, ndë dhet të Hanaanit. 2 Këjo (është) gjeneallogjia e Jakovit. Josifi, kur ishte shtatëmbëdhietë vieç i ri, kulloste dhëntë bashkë me të vëllezërit’ e ti, të bijt’ e Bilhahësë, e të bijt’ e Zilpahësë, gravet t’et, edhe Josifi i zuri n’gojë t’et atyre zën’ e lik t’atyre. 3 Edhe Israili donte Josifnë më fort se gjithë të bijt’ e ti, sepse ishte biri pleqërisë ti, edhe i bëri një rrobe të larme. 4 Edhe të vëllezërit e ati, tuke parë se i ati atyreve donte më fort atë, se gjithë të vëllezërit’ e ati, e kishinë cmir, edhe nukë munt t’i flisninë me të mirë. 5 Edhe Josifi pa ëndërrë, edhe ua tregoi të vëllezëret, edhe (ata) i kishinë mëri ati më tepërë. 6 Edhe (ay) u tha atyreve: U lutem pa dëgjoni këtë ëndërrë që pashë: 7 Na tek po lidhim dorëza ndë mest të fushësë, edhe na tek u ngre dorëza ime edhe qëndroj dreitë, edhe na dorëzatë tuaja tek erthnë përqark, e iu falnë dorëzësë sime. 8 Edhe të vëllezërit’ i thanë ati: Mbëret do të bënesh mbi ne? Apo zot do të bënesh ndër ne? Edhe i kishinë mëri ati më tepërë për ëndërrat e ati, edhe për fialët e ati. 9 Pastaj (ay) pa edhe një tietër’ ëndërrë, e ua tregoi të vëllezëret, edhe tha: Na tek pashë një tietër’ ëndërrë, edhe na te m’u falnë dielli, edhe hëna, edhe dymbëdhiet’ yje. 10 Edhe (ja) tregoi t’et edhe të vëllezëret, edhe i ati e qërtoi atë, e i tha: Ç’(është) këjo ëndërrë që pe? Vallë mos do të vimë un’ e jot ëmë, edhe tët vëllezër, që të falemi ty gjer përdhe? 11 Edhe të vëllezërit’ i kishinë cmir ati, po i ati ruante fialënë. 12 Edhe të vëllezërit’ e ati vanë të kullotinë dhënt’ e t’et ndë Shehem. 13 Edhe Israili i tha Josifit: A nukë kullosënë (dhëntë) tët vëllezër ndë Shehem? Eja, të të dërgonj te ata. Edhe ay i tha: Na (ku jam) unë. 14 Edhe (ay) i tha ati: Shko pra, të shohç, ndë janë mirë tët vëllezër, edhe (ndë janë) mirë dhëntë, edhe biermë zë. Edhe e dërgoi atë nga groporeja e Hebronësë, edhe erdhi ndë Shehem. 15 Edhe një njeri gjeti atë tuke ardhurë tej e këtej ndëpër fushët, edhe njeriu e pyeti, edhe i tha: Ç’kërkon? 16 Edhe ay tha: Kërkonj tem vëllezër, të lutem, dëftemë, ku kullosënë. 17 Njeriu tha: U ngritnë së këtejmi, sepse dëgjova ata që thoshinë: Le të vemi ndë Dothan. Edhe Josifi vate prapa të vëllezëret, edhe i gjeti ata ndë Dothan. 18 Edhe ata kur panë atë së largu, që pa afruarë ndër ata, këshilluanë kundrë ati ta vrisinë. 19 Edhe i tha njëri jatrit: Na tek po vien mieshtri ëndërravet, 20 eni pra tashi, edhe le ta vrasëmë, edhe le ta hedhëmë mbë ndonjë gropë, edhe të themi (se): Bishë e keqe e hëngri; edhe do të shohëmë, ç’do të bënen’ ëndërrat’ e ati. 21 Edhe kur dëgjoi Ruvini, e shpëtoi atë nga duart’ e atyreve, edhe tha: Le të mos i bëjmë dëm ati ndë jetët. 22 Edhe Ruvini u tha atyre: Mos derthni gjak, hidheni atë ndë këtë gropë (që është) ndë shkretëtirët, edhe mos viri dorë mbi atë; që ta shpëtonte nga duart’ e atyreve, (edhe) t’ia epte prap t’et. 23 Kur erdh pra Josifi te të vëllezërit e ti, i sveshnë Josifit rrobenë, (atë) rroben’ e larme, që kish përsipërë, 24 edhe e muarrë, edhe e hodhë ndë gropët, edhe gropa ishte e thatë, s’kishte ujë. 25 Pastaj ndenjnë e hëngrë bukë, edhe kur shtinë syt’ e panë, na tek po vininë ca udhëtarë Ismailitë nga Gileada, me kamillet’ e atyre ngarkuarë me erëra të mira e me ballsam e me myrrë, edhe vijnë t’i shpijnë ndë Egjyptëri. 26 Edhe Judha u tha të vëllezëret: Ç’dobi (është), ndë vrafshim vëllanë tanë, edhe të fshehëmë gjakun’ e ati? 27 Eni edhe le t’ua shesëmë Ismailitëvet, edhe le të mos vëmë duartë tona mbi atë, sepse është vëllai ynë (edhe) mishi ynë. Edhe të vëllezërit’ e ati i dëgjuanë. 28 Edhe tek po shkonin (aty drejti) ca Midianitë tregjëtarë, (ata) hoqnë Josifnë edhe e nxuarrë nga gropa, edhe ua shitnë Ismailitëvet për njëzet argjënde, edhe ata prunë Josifnë ndë Egjyptëri. 29 Edhe Ruvini u kthye ndë gropët, edhe na tek nuk’ ishte Josifi ndë gropët, edhe (ay) çorri rrobet’ e tia, 30 edhe u kthye te të vëllezërit’ e ti, e tha: Diali nuk’ (është), po unë, ku të vete unë? 31 Atëhere muarrë rroben’ e Josifit, edhe thernë një keth nga dhitë, edhe ngjyenë rroben ndë gjakt, 32 edhe dërguanë rroben’ e larme, e ja prunë t’et, e thanë: Gjetëm këtë, njihe tashi ndë është rrobeja e tyt bir, apo jo. 33 Edhe ay e njohu atë, e tha: Rrobeja e tim bir (është), bishë e keqe e pasëka ngrënë, Josifi qënëka copëtuar’ i tërë. 34 Edhe Jakovi çorri rrobet’ e tia, edhe vuri thes ndë ijët të ti, edhe mbajti zi shumë dit për të birë. 35 Edhe u ngrenë gjithë të bijt’ e ati, e gjithë të bilat’ e ati, për të ngushëlluar’ atë, po nukë donte të ngushëllonej, e thoshte se: Tuke mbajturë zi do të sbres te im bir ndë varrt. Edhe i ati e klau atë. 36 Edhe Midianitëtë ja shitnë atë Potifarit ndë Egjyptëri (i cili ishte) i dredhuri Faraonit, i pari ruanjëset (mbëretit).
